Andres Azkarate Esparza (Oibar, Nafarroa Garaia, 1891ko azaroaren 30 – Leire, Nafarroa Garaia, 1981ko ekainaren 2) nafar apaiz eta monjea izan zen.
Giza zientzien ikasketak eta nobiziazioa Santo Domingo de Silosko monasterioan egin zituen. Buenos Airesen apaiztu zen 1917ko ekainaren 2an. 1918an beneditar komunitate berriko priore izendatu zuten. Bere jarduera apostoliko bizia Argentinako gizarteko sektore anitzetara iritsi zen.
Bere obra San Benito Abadia Handiaren eraikuntzarekin koroatu zuen, eta bertako lehen abate izendatu zuten 1950ean. Santa Escolasticako Monja Beneditarren Abadia sortu eta sortu zuen. Peru eta Uruguaiko fundazioekin. Mugimendu Liturgikoaren sustatzailerik nabarmenena izan zen. Gai horri buruz 19 liburu eta Guía Litúrgico del Catequista idatzi ditu.
Litúrgica Argentina aldizkaria eta Benedictina argitaletxea sortu zituen. Artxidiozesiko katekesi mintegietako zuzendaria izan zan, Beneditar Maisuen Akademiaren sortzailea, Ikasle Katolikoentzako Zirkulu Excelsiorren eta Buenos Airesko Idazle eta Kazetari Katolikoen Elkartearen sortzailea. Bere beste sorkuntza batzuk Langile Etxea eta Doako Kontsultategi Medikoa izan ziren, San Benitoko patronatupean. Bere lan eskergak Buenos Airesko bizitza erlijiosoa berritu zuen, baita Argentinaren mugak gainditu ere, Hego Amerikako Erlijiosoen Konfederazioko lehen presidentea izan zelarik. 1949an ezkonduen katixima eta ezkongaien katixima argitaratu zituen.
1962an, Buenos Airesko San Benito Abadiari uko egin zion, eta Euskal Herrira erretiratu zen, Leireko monasteriora.
Erreferentziak
Kanpo estekak
