Abu Nuwas

Abu Nuwas

Bizitza
JaiotzaAhwaz, 756
HerrialdeaAbbastar Kaliferria
Lehen hizkuntzaarabiera
HeriotzaBagdad, 814 (egutegi gregorianoa) (57/58 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzakarabiera
Jarduerak
Jarduerakpoeta eta idazlea
Genero artistikoaolerkigintza
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaislama

Abu-Nuwas al-Hasan ben Hani al-Hakami (al-Ahwaz, 756– Bagdad, 814) edo Abu Nuwas[1] (arabieraz: ابونواس‎; persieraz: ابونواس‎, Abu Novas) inoiz izan den arabiar poetarik handienetakoa izan zen. Basoran eta Kufan egin zituen filologia- eta olerti-ikasketak.[2] Badirudi urte batzuetan basamortuan bizi izan zela, beduinoen artean, arabiera hobeto ikasteko. Harun al-Rashid, eta haren seme eta jarraitzaile izan zen al-Aminen olerkari estimatuena izan zen. Hala ere, agintarien kontra argitaratu zituen poemengatik hil zuten.

Bizitza

Jatorria eta heziketa

Abu Nuwasen konfesioak

Abu Nuwas aita arabiarra zuen, Hani, Marwan II.aren armadako soldadua, eta ama Golban izeneko persiar emakume bat zen, ehungintzan lan egiten zuena. Haren aita, Hâni', al-Jarrâh Ibn Abdallah al-Hakam”ren Hego Arabiako tribuko bezeroa zen, eta handik, Abûc Nuwâsen "al-Hakam”ren nisba.

Tradizioak hiru hipotesi ditu "Abu Nuwas" goitizenaz azaltzeko. Lehen hipotesiaren arabera, «Nuwâs» mendi baten izena da; beste bertsio batean, bizilagun batek «Abu Nuwas» («erlearen gizona») deituko zion, ilez egindako metxen kokapena aipatzearren; eta, azkenik, azken azalpen batean, Himyar erresumako Dhû Nuwâs azken subiranoari buruzko erreferentzia dela esaten du.[3].

Abûk Nuwâs oraindik haurra zela, amak Basrako dendari bati, Al-Sa'ad Yashirari, saldu zuen. Gero Kufara joan zen, eta han jaso zuen bere prestakuntzaren zatirik handiena, garaiko filologo garrantzitsuenen eskutik. Itxuraz baldintza negargarrietan bizi izan zen Wâliba Ibn al-Hubâb eta Khalaf al-Ahmar poeten babesa jaso artean.[4] Wâlibak, bere lehen maisuak, ez bakarrik dizipulu izan zenak, baita gitona ere, poesian eta libertinajean hasi zuen, eta Kufako libertinoen taldea (Mujjân al-Kûfa) ezagutu zuten elkarrekin.[3] Tradizioak dioenez, Abu Nuwas Wâlibatik haren baimenarekin banandu zen, basamortuan, beduinoekin, poesia ikasten jarraitzeko. Gero, Khalaf al-Ahmar poeta eta transmisore handiarekin osatu zuen bere ikaskuntza. Tradizioak dioenez, Khalafek bertso bakar bat ere ez zion konposatzen utzi antzinako poesiaren milaka bertso buruz ikasi baino lehen. Abûk Nuwâsek guztiak ikasi zituen eta poesia konposatu nahi izan zuen, baina Khalafek debekatu egin zion berriro, eta orduan, ikasitako guztia ahaztera behartu zuen: guztian ahaztean, poesia konposa ahalko zuen. Amnesia behartu hori Abu Nuwasren formazioaren atal enblematikoa da.[5]

Hastapenak Bagdaden

Abu Nuwas Bagdadera joan zen, abasidar kaliferriko hiriburu berrira, agian Walibah ibn al-Hubabekin. Alabantza-poemek (madîh) Harun al-Rashid kalifaren babesa lortzeko aukera ematen zioten,[6] eta Barmaktarren familiarekin ere bat egiten du, orduan bere ahalmenaren gailurrean zegoena.[7] Hurbilketa hori ez zen izan Barmaktarrek babesten zuten Abán al-Solhiq’ poetaren gustukoa, zeinak eginahalak egin zituen bere aurkaria bere ugazaben gortetik urrun mantentzeko. Abûk Nuwâs berehala famatu egin zen espirituz eta umorez betetako poesiagatik; ez zituen basamortuko gai tradizionalak jorratzen, hiriko bizitzaz hitz egiten zuen, eta ardoaren eta edarien (khamriyyat) alegriak eta mutiko gazteen (mujuniyyat) maitasuna kantatzen zituen, umore ausartarekin. Garai hartan, al-Amin kalifa izango zenarekin harremanetan sartu zen, eta garai batez bere dizipulu bilakatu zen.[3]

Baina Harun al-Rashid kalifak ez zuen begi onez ikusten mezenas bisir barmaktarrarekin zituen harremanak eta are gutxiago zuen eskandaluzko aura hori. Kalifak Barmaktarren familia boteretsua suntsitu eta sarraskitu zuenean, Abu Nuwasek Egiptora ihes egin behar izan zuen, berak haiei zuzendutako poema elegiakoengatik.[8] Egipton egon zen bitartean Diwan al-Jarâjego burua, al-Khatîb ibn Abd al-Hamîd,[9] goresteko poemak konposatu zituen.[8]

Al-Aminen babespean

Haroun ar-Rachid hil ondoren itzuli zen Bagdadera 809 urtean. Muhammad al-Aminek, Haroun ar-Rachiden semeak, libertinoa eta Abu Nuwâsen ikasle ohia, kaliferriaren oinordetza hartu zuen eta horrek lasaitasun handia ekarri zion poetari. Kalifa berriak ofizialki onartzen du mahaikide izateko. Hau da Abu Nuwasen bizitzako aldirik loriatsuena izan zen.

Abu Nuwasek al-Amin kalifarekin zituen harreman anbiguoak anekdota (khabars) batzuen xede dira. Anekdota horiek, bereziki, Ibn Manzûren Akhbâr Abî Nuwâsetan jaso dira. Haien puntu komuna da kalifa, irudi ona egiteko eta etsaiak beren islamitateaz konbentzitzeko erabiltzen duela. Nolanahi ere, olerkariak ardoarekiko zuen gustuak eta haren ohitura xahutuek al-Aminen erreakzio bizia eragin zuten, eta hark hiru hilabete kartzelaratu zuen moral musulmana ez errespetatzeagatik eta edatea debekatu zion.[3] Esan beharra dago Abu Nuwasek poema aszetikoak (zuhdiyyat) konposatzen zituela, eta Jainkoari eskatzen diola edariarekiko duen joera barkatzeko.[8]

Al-Amin kalifa Al-Mamun anaiak hil zuen azkenean. Honek ez zuen inongo begirunerik Abu Nuwasekin.

Heriotza: tradizio desberdinak

Bere heriotzaren gaineko informazioak ziurgabeak eta kontraesankorrak dira.

Tradizio baten arabera, Abu Nuwas kabaret batean hil zen.[8] Beste bertsio baten arabera, kartzelan hil zen profetaren familiako kide egindako poema sakrilego baten ondorioz. Al-Mamun-en visirrak, Zonborrek, gorroto zuen Abût Nuwâs: esaten da bere kasua larriagotzeko poema satiriko bat enkargatuko ziola Mahomaren Ali suhiaren inguruan; Zonborrek ozenki irakurriko zuen jendaurrean, eta, hala, espetxeratua mantentzea bermatu zuen.[8] Beste tradizio baten arabera, Nawbakht familiak erail zuen, xiita jakintsuen familia ospetsuan. Harekin adiskidetasunezko harremanak izan zituen, eta horrek ez zion eragotzi zenbait poematan haietaz trufatzea.[8]

Hainbat khabarek jakinarazi dutenez, hil ondoren, lagunak etxera sartu eta beren liburutegia bilatu zuten, baina ez zuten libururik aurkitu, gramatikari buruzko adierazpen arraroak eta iruzkinak zituen eskuko koaderno bat izan ezik.[3]

Abu Nuwas judu hilerrian lurperatu zuten.[3]

Poesia

Abu Nuwas Muhdathûn, "Modernoak" izeneko poetetako bat da. VIII. mendearen hasieran Bashar Burdekin jaiotako literatura-joera baten ordezkariak da, eta antzinako poesiaren formetatik eta gaietatik aldentzen da, klasizismo moduko bat balitz bezala ikusia, kasida preislamikoak ordezkatua. "Modernoen" korronte literario horrek, Erdi Aroko kritikak haren ordezkari distiratsuena jotzen duena, zalantzan jartzen du antzinako poesiaren idealizazioa.[10] Basra eta Kufako filologoek poesi hori eredutzat hartu zuten eta hizkuntzaren nahiz literatura-bikaintasunaren corpus arau-emailea osatu zuten harekin. Bashâr-rekin, aurrekoaren auzitan jartz horrek sentikortasun berri bat sustapenean datza, batez ere isekaria eta herritarra izango dena, kasida beduinoak baino hiztegi sinpleagoa eta erretorika askeagoa erabiliz. Gai berri horiek, orduan, genero poetiko berrietan mamitzen dira, horietan lehenengoa ghazala (maitasun iseka). Ghazala, maitasun-isekaren gaia ardatz duen poema gisa, gutxi-asko erotizatua, normalean nasîb (maitasunaren oroigarriari eskainitako kasida klasikoaren lehen zatia) genero-estatusa ematen zaio.[11][6]

Abu Nuwasek, askotan, umorez desbideratuko ditu kasidaren motiboak. Oda klasikoaren hasieran, kanpamentuaren gaineko nahigabea agertzen den lekuan, eta Abûk Nuwâsek hauxe idazten du: "Miserableak utzitako kanpamendu baten aztarnetan pausatzen da eta etengabe itauntzen ditu; eta nik, aukeran, tokiko tabernari buruzko itauntzen dut."[6]

Maite al nauzu?
Gazte eder hura ikusi nuenean,
hark atseginez egiten zuen irripar,
Biak elkarrekin, azkenean,
Jainkorekin bakarrik. Eta halere,
berak eskua nirean jarri zuen
eta luzez jardun zen;
gero, esan zidan "maite al nauzu?"
"Bai, maitasunaz arago".
"Eta beraz -esan zuen-, "desio al nauzu?"
"Zugan dena da desiragarri".
"Izan beldur orduan eta nitaz honela ahantz..."
"Nire bihotzak obeditu nahiko balit..."

Erreferentziak

  1. ↑ Euskaltzaindia. (2016-09-30). (PDF) 181. araua: Erdi Aroko pertsona-izenak. Iruñea, 12 or..
  2. ↑ Esat Ayyıldız. "Ebû Nuvâs’ın Şarap (Hamriyyât) Şiirleri". Bozok Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 18 / 18 (2020): 147-173.
  3. ↑ a b c d e f ZAKHARIA, Katia, FIGURES D’AL-ḤASAN IBN HĀNI’, DIT ABŪ NUWĀS dans le Kitāb Aḫbār Abī Nuwās d’Ibn Manẓūr, in Bulletin d'études orientales, LVIII liburukia, IFPO Damas, 2009, 131-160 or.
  4. ↑ Jamel Eddine BENCHEIKH, « ABU NUWAS (entre 747 et 762-env. 815) », Encyclopædia Universalis. URL : http://www.universalis.fr/encyclopedie/abu-nuwas/
  5. ↑ Pasarte hori Ibn Manzurren Akhbâr Abî Nuwâsen topa daitezke: ZAKHARIA, Katia, FIGURES D’AL-ḤASAN IBN HĀNI’, DIT ABŪ NUWĀS dans le Kitāb Aḫbār Abī Nuwās d’Ibn Manẓūr, in Bulletin d'études orientales, LVIII liburukia, IFPO Damas, 2009,131-160 or.
  6. ↑ a b c TOELLE Heidi eta ZAKHARIA Katia, A la découverte de la littérature arabe, du VIe siècle à nos jours, éd. Flammarion, coll. Champs essais, Paris, 2009, 28. or.
  7. ↑ Jamel Eddine Bencheikh, « Abu Nuwas (entre 747 et 762-env. 815) », Encyclopædia Universalis ((Frantsesez)irakurri)
  8. ↑ a b c d e f Wagner, E.. "Abū Nuwās." Encyclopédie de l’Islam. Brill Online, 2014. Référence. BULAC (Bibliothèque universitairedes langues et civilisations). 01 August 2014 <http://referenceworks.brillonline.com.prext.num.bulac.fr/entries/encyclopedie-de-l-islam/abu-nuwas-SIM_0241 [archive]
  9. ↑ kharâj, zergak jasotzeaz arduratzen zen erakundea ; Diwan al-kharâjeko buruak probintzia bateko gobernadorearen funtzioak betetzen zituen
  10. ↑ TOELLE Heidi et ZAKHARIA Katia, A la découverte de la littérature arabe, du VIe siècle à nos jours, éd. Flammarion, coll. Champs essais, Paris, 2009, 67 or.
  11. ↑ ZAKHARIA, Katia, FIGURES D’AL-ḤASAN IBN HĀNI’, DIT ABŪ NUWĀS dans le Kitāb Aḫbār Abī Nuwās d’Ibn Manẓūr, in Bulletin d'études orientales, tommes LVIII, IFPO Damas, 2009, 143 or.

Kanpo estekak