Ilustraĵo de skribanta kopiistoPreludo el Suito por liuto g-minora BWV 995 (transskribaĵo de Suito por violonĉelo n-5 5, BWV 1011), manskribaĵo de Johann Sebastian Bach, nome ekzemplo de muzika skribsistemoLa skribisto, (Muzeo Luvro)Codex ManesseThomas Schweicker skribanta (ĉ. 1600)Rembrandt: Tito skribantaTabuleto de Kiŝ, Mezopotamio.Greka pra-alfabeto sur poto (Nacia Arkeologia Muzeo de Ateno).
Skribsistemo estas fakorganizita, regula metodo (tipe normigita) de informa stokado kaj translokigo por la komunikado de mesaĝoj[1] (esprimante pensojn aŭ ideojn) en iu lingvo vide (aŭ eventuale palpe) ĉifrante kaj malkodante (konate kiel skribo kaj legado) per aro da signoj aŭ simboloj, ambaŭ konataj ĝenerale kiel skribsignoj (kun la aro kolektive referita kiel skribaĵo. Tiuj skribsignoj, ofte inkluzive de literoj kaj nombroj, estas kutime registritaj sur daŭrebla medio kiel ekzemple papero aŭ elektronika stokado/ekrano, kvankam ankaŭ ne-daŭraj metodoj povas esti uzataj, kiel ekzemple skribo en sablo aŭ ĉielskribo ĉefe farita el aviadiloj.
La ĝeneralaj atributoj de skribsistemoj povas esti metitaj en larĝajn kategoriojn kiel ekzemple alfabetoj, silabaroj, aŭ emblemgrafioj. Ĉiu speciala sistemo povas havi atributojn de pli ol unu kategorio. En la alfabeta kategorio, ekzistas ke norma aro de literoj (bazaj skribaj simboloj aŭ grafemoj) de konsonantoj kaj vokaloj kiuj ĉifras surbaze de la ĝenerala principo kiujn la literoj (aŭ literparo/grupoj) reprezentas fonemojn (bazaj signifaj sonoj) de la parola lingvo. Silabaroj tipe korelacias simbolon al silabo (kiu povas esti pariĝo aŭ grupo de fonemoj, kaj estas konsideritaj la konstrueroj de vortoj). En emblemgrafio, ĉiu skribsigno reprezentas vorton, morfemon aŭ semantikan unuon (kiuj mem povas esti parigoj aŭ grupoj de silaboj). Aliaj kategorioj inkludas abjad'ojn (alfabeto kie vokaloj ne estas indikitaj entute) kaj abugidojn, ankaŭ nomitajn alfasilabaroj (kie vokaloj estas montritaj per diakritaj signoj aŭ alia modifo de konsonantoj). La kategorio de sistemo ofte povas esti determinita ĵus identigante la nombron da simboloj uzitaj ene de la sistemo. Alfabetoj tipe uzas aron de 20-al-35 simboloj por plene esprimi lingvon, dum silabaroj povas havi 80-al-100, kaj emblemgrafioj povas havi plurajn centojn da simboloj.
La plej multaj sistemoj tipe havos ordon de ĝiaj simbolelementoj tiel ke grupoj de ili povas esti kodigitaj en pli grandajn aretojn kiel vortoj aŭ akronimoj (ĝenerale leksemoj), kaŭzante multe pli da eblecoj (permutaĵoj) en signifoj ol la simboloj povas peri memstare. Sistemoj ankaŭ ebligos interligon ("ŝnurado kune") de tiuj pli malgrandaj grupiĝoj (foje referitaj per la nomo "signoĉenoj", "signovicoj" aŭ "signogrupoj") por ebligi plenan esprimon de la lingvo. La legadpaŝo povas esti plenumita fare de la leganto sole en la menso kiel interna procezo, aŭ esprimita vorte (tipe, 'laŭtlegadi). Historie, skribsistemoj formiĝis post kiam parola lingvo estis establita, kvankam la individuaj simboloj uzitaj (tipe ideogramo) eble antaŭis la parolan vorton. Speciala notacio konata kiel interpunkcio estas utiligita por helpi pri strukturo kaj organizo de multaj skribsistemoj kaj povas esti uzita helpi kapti nuancojn kaj varioj en la mesaĝo por signifi ke tio estas komunikite vorte per signalvortoj en tempigado, tono, akĉento, fleksio aŭ intonacio.
Skribsistemo ankaŭ tipe havos metodon por formatado de registritaj mesaĝoj kiu sekvas la regulojn de la parola versio kiel sia gramatiko kaj sintakso tiel ke la leganto havos la signifon de la celita mesaĝo precize konservita. Skribsistemoj estis antaŭitaj per pra-skribado, kiu utiligis piktogramojn, ideogramojn kaj aliajn mnemonikajn simbolojn. Al prs-skribo mankis la kapablo kapti kaj esprimi plenan vicon da pensoj kaj ideoj. La invento de skribsistemoj, kiu devenas de la komenco de la Bronzepoko aŭ la fino de la Neolitiko en la fino de la 4-a jarmilo a.K., ebligis la precizan daŭran registradon de homa historio en maniero kiu ne estis ema al la samaj specoj de eraro al kiu buŝa historio estas riska. Baldaŭ poste, ĝi disponigis fidindan formon de longdistanca komunikado. Kaj kun la apero de eldonado, ĝi disponigis la komunikilon por frua formo de amaskomunikado. Sekuraj skribaj komunikadoj ankaŭ fariĝis pli fidindaj kun la invento de ĉifrado.
En klasigo laŭ tipo oni rigardas, kiel funkcias la signoj de la skribsistemo. Ekzemple ĉu ili notas sonerojn (fonemojn), voĉerojn (silabojn), vortojn... La malfacilo ĉi tie estas, ke multaj sistemoj miksas diversajn specojn de signoj. Ekzemple en la esperanta skribo la signo "a" notas sonon, nome [a], sed la signo "2" prezentas vorton, nome "du". Ĝi do miksas signospecojn. Alternative oni povas rigardi la sonliterojn kaj la ciferojn kiel du sistemojn. Sed klare apenaŭ ekzistas "puraj" klasoj de skriboj.
En klasigo laŭ historio oni atentas, kiel skribosistemoj naskis unu la alian kaj evoluis. La malfacilo ĉi tie estas en la mankoj de historia scio kaj en la kelkfoje miksita aŭ nerekta genealogio de sistemoj. Ekzemple, en la komenco de vasta familio de sonskriboj, kiu daŭras ĝis nia nuna latinida, la sudaraba skribo, la ugarita kaj la fenica iel parencas. Sed kiel? Neniu ĝis nun klare montris historian linion.
Aliaj klasigoj
Aliaj klasigoj prezentas skribosistemojn ekzemple laŭ geografio aŭ laŭ aboca ordo de iliaj nomoj. Tiaj klasigoj oportunas, sed ne helpas en la kompreno de la esenco de skribo.
Maniero registri informojn
Wells argumentis, ke skribo estis la kapablo "registri konsentojn, leĝojn, ordonojn. Ĝi ebligis la kreskon de ŝtatoj pli grandaj ol la malnovaj urboŝtatoj. La ordono de pastro aŭ reĝo kaj lia sigelo iris pli foren ol lia vido kaj voĉo, kaj supervivis lian morton"[2]
Skribsistemoj
La pli multaj skribsistemoj iras en unu el kvar kategorioj:
Alia kategorio, ideograma skribo, kiu havas simbolojn por ideoj, neniam sufiĉe evoluis por reprezenti lingvon. Sesa kategorio, piktograma skribo ne sufiĉas por memstare reprezenti lingvon, sed ofte estas la kerno de logogramoj.
Vorterosignoj
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Vorterosigno.
Vorterosigno aŭ logogramo estas skribita litero, kiu reprezentas vorton aŭ morfemon.
La vasta nombro de vorterosignoj bezonataj por skribi lingvon, kaj la multaj jaroj necesaj por lerni ĝin estas la plej granda malavantaĝo de la vorterosigna sistemo rilate al alfabetaj sistemoj.
Tamen la efika legado de logograma skribo lernita estas granda avantaĝo.
Maldekstre kaj nigre, signoj por "ĉina signo" en la tradicia ĉina skribo; Dekstre kaj ruĝe, "ĉina signo" en la simpligita ĉina skribo.
Neniu skribsistemo estas tute logograma: ĉiuj havas fonemajn erojn aldone al logogramoj, kiel
la "logosilabaj" eroj de la ĉina skribo, la kojnoskribo kaj la majaa skribo, kie signo povas reprezenti aŭ morfemon, aŭ silabon, aŭ ambaŭ;
aŭ ideogramaj eroj, kiel la ĉinaj radikoj aŭ la hieroglifaj determiniloj, kiel ekzemple en la majaa, la signo de "fino", elparolita "ka'" estis ankaŭ uzita por reprezenti la silabon "ka" kiam ajn necesis indiki la elparolon de signo, aŭ kiam ne ekzistis vorterosigno.
En la ĉina, ĉirkaŭ 90 % de la literoj estas kombinaĵo de semantika (signifoklariga) ero, nomita radiko kun ekzistanta litero por indiki la elparolon, nomita fonetika. Tamen tiaj fonetikaj eroj kompletigas la vorterosignajn erojn, ne male.
La ĉefa vorterosigna sistemo uzita nuntempe estas la ĉinaj literoj, uzataj kun kelkaj modifoj de multaj lingvoj de Ĉinujo, de la japana, kaj iom malpli de la korea en Sudkoreujo. alia estas la klasika Yi-skribo.
Silabaroj
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Silabaro.
Silabaro estas aro de skribaj simboloj, kiuj reprezentas pli-malpli silabojn.
Signo en silabaro tipe reprezentas konsonanton sekvatan de vokalo, aŭ nur vokalon, kvankam en iuj skriboj pli kompleksaj silaboj (ekzemple konsonanto-vokalo-konsonanto aŭ konsonanto-konsonanto-vokalo) povas havi apartajn signojn. Silaboj rilataj fonetike ne estas indikitaj en la skribo, tiel ekzemple la silabo "ka" povas esti tute malsama de la silabo "ki", same ankaŭ silaboj kun samaj vokaloj povas esti tute malsamaj.
La plej multaj vorterosignaj sistemoj havas fortan silaban eron. La etiopa skribo, kvankam teknike alfabeta sistemo, kunigis konsonantojn kaj vokalojn tiel, kiel oni lernas ĝin kiel silabaron.
Alfabetoj
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Alfabeto.
Alfabeto
Alfabeto estas malgranda aro de simboloj, el kiuj ĉiu reprezentas pli-malpli aŭ historie fonemon de la lingvo. En perfekte fonologa sistemo, kiel estas tiu de Esperanto, fonemoj kaj literoj korespondas perfekte dudirekten: skribanto povas antaŭdiri la ortografion de vorto elparolata, kaj parolanto povas antaŭdiri la elparoladon de vorto pro la ortografio.
Ĉar lingvoj ofte evoluas sendepende de sia skribsistemo, kaj skribsistemoj pruntis el lingvoj al kiuj ili ne estis destinitaj, la grado je kiu literoj de alfabeto korespondas al fonemoj de lingvo, grande varias de unu lingvo al la alia, kaj eĉ ene de unu lingvo.
Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Abugido.
En la plej multaj alfabetoj de Hindujo, kiel Ĥaroŝti, kaj sudorienta Azio, vokaloj estas reprezentataj per signetoj aŭ modifo de la formo de la konsonanto. Tiujn oni nomas abugidoj. Iuj abugidoj, kiel la etiopa kaj la algonkena lingvaro estas lernataj de infanoj kiel silabaroj kaj estas ofte nomitaj tiel. Tamen, male al veraj silabaroj, ne ekzistas sendependaj signoj por ĉiu silabo.
Foje oni uzas la esprimon alfabeto al sistemo kun apartaj literoj por konsonantoj kaj vokaloj, kiel la latina alfabeto, kvankam oni povas konsideri alfabeto ankaŭ abugidojn kaj abĵadojn. Pro tio, la greka alfabeto estas ofte konsiderata la unua alfabeto.
Trajteca skribo havas ne arbitrajn literformojn, sed ĝiaj literoj enkodigasfonologajn trajtojn de la fonemoj, kiujn ili reprezentas. Ekzemple ĉiu sono elparolita de la lipoj (labialaj sonoj) povas havi komunan econ. En la latina alfabeto tio okazas ĉe la literoj "b" kaj "p", tamen la labiala "m" tute malsamas, kaj la similaspekta "q" ne estas labiala. En la korea hangul, tamen, ĉiuj kvar labialaj konsonantoj baziĝas je la sama baza ero. Tamen, praktike, la korea estas lernata de infanoj kiel ordinara alfabeto, kaj la trajtecaj eroj plej ofte ne estas rimarkitaj.
Alia trajteca skribo estas la signoskribo, la plej populara skribsistemo por multaj gestlingvoj, kie formoj kaj movoj de la manoj kaj vizaĝo estas bilde reprezentataj.
Trajteca skriboj ankaŭ oftas en fikciaj aŭ inventitaj sistemoj, kiel la tengvara de Tolkien.
Direkto
Skribsistemoj estas grafike karakterizitaj per la direkto en kiu ili estas skribitaj. Egiptaj hieroglifoj estis skribitaj aŭ maldekstre dekstren aŭ dekstre maldekstren, kun la bestaj kaj homaj ideogramoj turnitaj al la komenco de la linio. La frua alfabeto povus esti skribita en multaj direktoj: horizontale (flank-al-flanke), aŭ vertikale (supren aŭ malsupren). Antaŭ normigado, alfabeta skribado estis farita kaj maldekstre-dekstren (MAD, angle LTR, latine sinistrodextral) kaj dekstre-maldekstren (DAM, angle RTL, latine dekstrinistral). Ĝi plej ofte estis skribita bustrofedone: komencante en unu (horizontala) direkto, poste turniĝante ĉe la fino de la linio kaj inversigante direkton.
La greka alfabeto kaj ĝiaj posteuloj decidis laŭ maldekstra-dekstra ŝablono, de la supro ĝis la malsupro de la paĝo. Aliaj skriboj, ŝemidaj lingvoj, kiel la araba kaj la hebrea, estis skribitaj dekstre-maldekstren. Skriptoj, kiuj inkluzivas ĉinajn literojn, estis tradicie skribitaj vertikale (de supre ĝis sube), de dekstre maldekstren de la paĝo, sed nuntempe estas ofte skribitaj maldekstre-dekstren, desupre, pro okcidenta influo, kreskanta bezono akomodi terminojn en la latina skribo, kaj teknikajn limojn en popularaj elektronikaj dokumentaj formatoj. Ĉinaj signoj kelkfoje, kiel en ŝildoj, precipe kiam signas ion malnovan aŭ tradician, ankaŭ povas esti skribitaj de dekstre maldekstren.
Estas populara kredo ke maldekstre-dekstre skribo havas la avantaĝon, ke ĉar plej multaj homoj estas dekstremuloj, la mano ne malhelpas la ĵus skribitan tekston, kiu eble ankoraŭ ne sekiĝis, ĉar la mano estas sur la dekstra flanko de la plumo.
Historiistoj distingas inter prahistorio kaj historio, kiu perdifine komenciĝis kiam estiĝis skribo. Kavaj pentraĵoj kaj petroglifoj de prahistoriaj popoloj povas esti konsiderataj praaĵoj de skribo, sed ili ne estas konsiderataj skribo mem, ĉar ili ne rekte reprezentas la lingvon. Temas pri praskribsistemoj.
Skribsistemoj daŭre evoluas kaj ŝanĝiĝas laŭbezone de la popoloj, kiuj uzas ilin. Foje ankaŭ la formo, la direkto kaj la signifo de individuaj signoj ŝanĝiĝas laŭtempe. Sekvante evoluon de skribo eblas lerni pri la bezonoj de la popoloj, kiuj uzis ĝin, same pri la maniero, kiel ĝi ŝanĝiĝis laŭ la tempo.
Laŭ difino historio komenciĝis, kiam homoj skribis, antaŭ tiu momento oni parolas pri prahistorio.
Skribo evoluis pro ekonomia bezono en la Mezoriento. La arkeologo Denise Schmandt-Besserat klarigis pri la ligilo inter antaŭe ne klasigitaj argilaj tabuletoj kaj la unua konata kojnoskribo.[3]
La argilaj tabuletoj estis uzitaj por reprezenti varojn, kaj eble eĉ tempo-unuojn uzitajn por laboro, kaj ilia nombro kaj speco iĝis pli kompleksaj, kiam evoluis la civilizo. Ia komplekseco alvenis, kiam pli ol cent diversaj specoj de tabuletoj devis esti kalkulataj, kaj tabuletoj estis volvitaj en argilo kaj bruligitaj kun markoj pri la enhavo de la enaj tabuletoj. Tiaj markoj baldaŭ anstataŭis la tabuletojn kaj la argilaj kovertoj estis la prototipo de la unuaj argilaj skribtabuletoj.[3]
Mezopotamio
La originala mezopotamia skribsistemo devenis de tia metodo de librotenado kaj fine de la 4-a jarmilo a.K.,[4]
tiu evoluis al triangula grifelo premita en molan argilon por noti nombrojn. Al tio aldoniĝis ideograma skribo per akra grifelo por indiki, kio estis nombrita. Rond-grifela kaj akra-grifela skribo estis iom post iom anstataŭita de skribo, kiu uzis kojnoforman grifelon (de kie venas la nomo kojnoskribo), unue nur por vorterosigno, sed evoluis por inkludi fonemajn erojn ĉirkaŭ la 29-a jarcento a.K.. Ĉirkaŭ la 26-a jarcento a.K. kojnoskribo komencis reprezenti silabojn de la parolata sumera lingvo.
En tiu periodo, kojnoskribo iĝis ankaŭ ĝenerala skribosistemo por vorterosignoj, silaboj kaj nombroj, kaj tiu skribo estis adaptita al alia mezopotamia lingvo, la akada, kaj de tiu al aliaj, kiel la huria kaj la hitita.
Skriboj similaspektaj al tiu skribosistemo inkludas tiujn de la ugaritika kaj la malnova persa.
Ĉinujo
En Ĉinujo historiistoj trovis multon pri fruaj ĉinaj dinastioj el tiamaj skribaj dokumentoj.
La plej multaj de tiuj skribaĵoj el la dinastio Shang supervivis sur ostoj aŭ bronzaj platoj. Markoj sur testuda kiraso (uzitaj kiel orakola osto) estis datumita per karbono 14 je ĉirkaŭ 1500 a.K.
Historiistoj eltrovis, ke la tipo de la materialo uzita efikis sur la aĵoj pri kiuj temis la skribo kaj la uzmaniero.
Oni antaŭlonge malkovris gravuraĵojn sur testudaj kirasoj el ĉirkaŭ 6.000 a.K., sed ĉu tiuj gravuraĵoj estas sufiĉe kompleksaj por esti nomitaj skribo, pri tio oni ankoraŭ diskutas.[5][6]
Se ĝi estos agnoskita skriba lingvo, tiam skribo en Ĉinujo antaŭis la mezopotamian kojnoskribon, kiun oni jam delonge konsideris la unuan skribon.
Egiptujo
Hieroglifoj
La plej malnovaj konataj egiptajhieroglifoj estas tiuj de la paletro Narmer datita je ĉirkaŭ 3200 a.K., kaj kelkaj lasttempaj malkovroj, kiuj eble estas iom pli malnovaj, kvankam la hieroglifoj estis bazitaj sur multe pli malnova arta tradicio. La hieroglifa skribo estis logografa kun fonetikaj aldonaĵoj, kiuj inkludis efektivan alfabeton.
Skribo estis grava por la egipta imperio kaj la scio pri legado kaj skribo estis rezervita al edukita elito de skribistoj. Nur viroj de aparta deveno ricevis permeson edukiĝi kiel skribisto por servi templan, faraonan aŭ militistan aŭtoritatojn. La hieroglifa sistemo estis de la komence malfacile lernebla, sed eble en postaj jarcentoj oni vole faris ĝin pli malfacila por protekti la pozicion de skribistoj.
Dek induso-skribsignoj malkovritaj ĉe la norda pordego de Dholavira (eble 5.000 jaraĝaj)
La indusoskribo rilatas al mallongaj vicoj de simboloj asociataj al la Induso-civilizacio, uzitaj inter -2600 kaj –1900. Spite de multaj provoj malĉifri ĝin, oni neniam sukcesis. Ĝi rilatas kutime al la Harappan-periodo, verŝajne evoluinta el pli baza formo post 3500 a.K..[7]
Oni skribas ĝin de dekstre maldekstren,[8] kaj foje ĝi iras tien kaj reen.
Ĉar la nombro de ĉefaj signoj estas inter ĉirkaŭ 400 kaj 600,[9] meze inter tipaj vorterosigna kaj silaba skriboj, multaj fakuloj taksis la skribon silaba[10]
(tipaj silabaj skriboj havas ĉirkaŭ 50 ĝis 100 signoj, kontraŭe vorterosignaj skriboj havas multe pli da ĉefaj signoj). Iuj fakuloj subtenas, ka struktura analizo indikas, ke algluema lingvo kuŝas sub la skribo. Tamen tion kontraŭas la ĉeesto de signoj, kiuj verŝajne reprezentas sufiksojn komence aŭ meze de vortoj.
Brahmia skribsistemo, aŭ Brama, estas la moderna nomo de skribsistemo de antikva Hindio. La Brahmia skribsistemo aperis kiel tute disvolvigita universala en Suda Azio almenaŭ ĉirkaŭ la 3-a jarcento a.K.
Turkmenujo
Lastatempe arkeologoj malkovris, ke ekzistis civilizacio en centra Azio, kiu uzis skribadon antaŭ 4.000 jaroj. Elfosado ĉe Aŝgabato, la ĉefurbo de Turkmenujo, rivelis skribaĵon sur ŝtonero uzita kiel stampa sigelo.[11]
La tifinaga skribo (berberaj lingvoj) evoluis el la libia-berbera skribo, kiun oni supozas fenicdevena.
Mezameriko
Ŝtonplato kun 3.000-jaraĝa surskribaĵo estis malkovrita en la meksika ŝtato Veracruz, kaj estas ekzemplo de la plej malnova skribo en la okcidenta duonsfero. La dua plej malnova konata skribo estas tiu de la zapotekoj, datita je ĉirkaŭ 500 a.K..[12][13][14] Oni supozas ĝin olmeka.
El pluraj prakolumbiaj skriboj en Mezameriko, la plej evoluinta, kaj la nuran, kiun oni malĉifris estas la majaa skribo. La plej fruaj skribaĵoj identigeblaj kiel majaaj datiĝas de la 3-a jarcento a.K.. Skribon oni uzis ĝis iom post la alveno de la hispanaj konkistadoroj en la 16-a jarcento. La majaa skribo uzis vorterosignojn kompletigitaj de aro de silabaj glifoj, iom simila al la moderna japana skribo.
La majaa skribo aŭ la majaaj hieroglifoj, estas la skribsistemo uzita de la majaa civilizo en la Antaŭkolumba Ameriko, pli specife en la regiono Mezameriko. La skribaĵoj aŭ literoj estis nomataj hieroglifoj de la antikvaj eŭropaj esploristoj de la 18a kaj 19a jarcentoj, kiuj ne komprenis ĝian signifon, sed atribuis similecojn laŭ ilia aspekto kun la egiptaj hieroglifoj, kun kiuj la majaa civilizo ne havis kontaktojn. Temas pri la sola skribsistemo deĉifrita el la mezamerikaj skribsistemoj. La unuaj enskriboj identigeblaj kiel majaaj datas de la 3a jarcento a.K. kaj la skribo estis uzata ĝis iom da tempo post la alveno de la hispanajkonkistadoroj en la 16a jarcento (kaj eĉ poste en lokoj kiel Tayasal). La majaa skribo uzis logogramojn kompletigitajn de silabajglifoj kun funkcioj similaj al tiuj de la japana skribo.
Nikola Raŝiĉ en sia eseo Digrafio: Speciala kazo de rilato inter lingvo kaj skribo[15] ekas el la analizo de la rilato inter la parola kaj la skriba lingvoj, nome la skribsistemo. La sinsekvo okazas ĉiam en tiu direkto: unue oni parolas, poste oni skribas. En tiu evoluo iam oni elektas alfabeton kaj tio estas socia, politika kaj tre ofte eĉ religia decido. Tiu elekto povas esti ne ununura, tiele Rasiĉ klarigas la koncepton de duskribismo, kiel "du alfabetoj ene de unu lingva komunumo", kaj ene de ĝi la pli specifa kazo de digrafio nome kiam la uzo de diversaj skribsistemoj estas "socifunkcie determinita". Foje la kunekzisto de la du alfabetoj povas indiki kazon de transiro de unu al la alia, tiele temus pri alfabetŝanĝo por kio ĉiam estas kulturaj, sociaj, politikaj, ekonomiaj aŭ eĉ religiaj faktoroj kaj tialoj. Foje ne temas pri du alfabetoj, sed pri du ortografioj, kaj denove oni devas analizi kiuj kaj kiaj estas la tialoj de tio. La aŭtoro proponas diversajn konceptojn, terminojn (kiaj skizoskribio kaj skizografio) same kiel komentas la diversajn kazojn en precizaj lingvaj situacioj de ĉiuj kontinentoj. Ekzemple oni analizas almenaŭ supraĵe la kunvivadon kaj kelkajn historiajn elektojn aŭ ŝanĝojn de alfabetoj en Balkanio ĝis Moldavio ĉefe rilate al la cirila kaj al la latina alfabetoj, sed ankaŭ kun historia uzado de la araba. Kiam okazas skismografio, temas pri "konkurenco de du alfabetoj", kiel okazis kaj okazas en Hindio ĉefe inter arabidaj haj hindidaj normoj. La kazo de Bosnio estas speciale studita. Ĉiuj tiuj kazoj estas diferencaj de la pura diglosio, kie nepras diferenco de socia prestiĝo, dum ĉe duskribismo la divido de la taskoj estas ĉefe funkcia.
↑Definitions of writing systems. Omniglot: The Online Encyclopedia of Writing Systems and Languages. www.omniglot.com. Alirita 2013-06-29 .
↑Wells, Robinson, 2003, p. 35: "put agreements, laws, commandments on record. It made the growth of states larger than the old city states possible. The command of the priest or king and his seal could go far beyond his sight and voice and could survive his death".
↑ 3,03,1Richard Rudgley, The Lost Civilizations of the Stone Age, 2000 p.48–57, eldSimon & Schuster, Novjorko
↑The Origin and Development of the Cuneiform System of Writing, Samuel Noah Kramer, Thirty Nine Firsts In Recorded History pp 381-383
↑Ancient writing found in Turkmenistan."A previously unknown civilisation was using writing in Central Asia 4,000 years ago, hundreds of years before Chinese writing developed, archaeologists have discovered. An excavation near Ashgabat, the capital of Turkmenistan, revealed an inscription on a piece of stone that seems to have been used as a stamp seal.", BBC
↑Writing May Be Oldest in Western Hemisphere."A stone slab bearing 3,000-year-old writing previously unknown to scholars has been found in the Mexican state of Veracruz, and archaeologists say it is an example of the oldest script ever discovered in the Western Hemisphere.", New York Times
↑Oldest Writing in the New World"A block with a hitherto unknown system of writing has been found in the Olmec heartland of Veracruz, Mexico. Stylistic and other dating of the block places it in the early first millennium before the common era, the oldest writing in the New World, with features that firmly assign this pivotal development to the Olmec civilization of Mesoamerica.", Science
Guy Ankerl, Global communication without universal civilization, 2000, INU societal research, Vol.1: Coexisting contemporary civilizations: Arabo-Muslim, Bharati, Chinese, and Western, INU Press, Geneva isbn 2-88155-004-5, p. 59–66, 235s, 2000
Robinson, Andrew "The Origins of Writing" in David Crowley and Paul Heyer (eds) Communication in History: Technology, Culture, Society (Allyn and Bacon, 2003).
Claudia Dürr: SchriftstellerInnen bei der Arbeit. Herausforderungen einer empirischen Untersuchung des literarischen Schreibprozesses (malferma), en: Beiträge zur Qualitativen Inhaltsanalyse des Instituts für Psychologie der Alpen-Adria-Universität Klagenfurt, Band 16 (2009), 11 paĝoj.
Stephanie Dreyfürst kaj Nadja Sennewald: Schreiben: Grundlagentexte zur Theorie, Didaktik und Beratung. Opladen: Verlag Barbara Budrich, 2014.
M. Leis: Kreatives Schreiben. Stuttgart 2006.
H.J. Rahn: Techniken geistiger Arbeit. Hamburg 2011.
Ludwig Reiners: Stilfibel – Der sichere Weg zum guten Deutsch. 31. Aufl., München 2001.
Viviane Alleton, Jaroslaw Maniaczyk, Roland Schaer, Les origines de l'écriture, Le Pommier, 2012, 207 p. (ISBN 978-2-7465-0637-4)
Emmanuel Anati, Origini della scritura, Brescia, Atelier, 2013
Emmanuel Anati, Aux origines de l'art, Fayard, 2003, 508 p.
Giulio Angioni, La scrittura, una fabrilità semiotica, in Fare, dire, sentire. L'identico e il diverso nelle culture, il Maestrale, 2011, 149-169. ISBN 978-88-6429-020-1
Fernando Báez, Los primeros libros de la humanidad, Madrid, Forcola, 2013, 621 p. (ISBN 978-84-15-17475-2)
Larissa Bonfante, John Chadwick, B.F. Cook, W.V. Davies, John Healey, J.T. Hooker, C.B.F Walker, Collectif, La naissance des écritures : du cunéiforme à l'alphabet, Paris, éditions du Seuil, 1994, 503 p. (ISBN 978-2-02-033453-2)
Simone Breton-Gravereau kaj Danièle Thibault, L'aventure des écritures : matières et formes, éd. Bibliothèque nationale de France, 1998 (ISBN 2-7177-2059-6)
Josèphe Chignier, Les systèmes d'écriture : un savoir sur le monde, un savoir sur la langue, éd. Centre régional de documentation pédagogique, 1990 (ISBN 2-86621-136-7)
Anne-Marie Christin, Histoire de l’écriture, de l’idéogramme au multimédia, Flammarion, 2001 (ISBN 2-08-012279-7), 432 pages
Marcel Cohen kaj Jérôme Peignot, Histoire et art de l’écriture, Bouquins, Robert Laffont, 2005 (ISBN 2-221-10225-8), 1 179 pages
James Février, Histoire de l’écriture, éd. Payot, 1995 (ISBN 2-228-88976-8)
Jean-François Gilmont, Une introduction à l'histoire du livre et de la lecture : Du manuscrit à l'ère électronique, Liège, Céfal, 2004, 136 p. (lire en ligne)
Yves Gingras, Peter Keating kaj Camille Limoges, Du scribe au savant : Les porteurs du savoir de l’Antiquité à la révolution industrielle, Montréal, Éditions du Boréal, 1999, 360 p. (ISBN 978-2-7646-0004-7)
Jack Goody, La raison graphique : La domestication de la pensée sauvage [« The domestication of the savage mind »], Paris, Les Éditions de Minuit, 1979, 276 p.
Clarisse Herrenschmidt, Les trois écritures : Langue, nombre, code, Paris, Gallimard, 2007, 510 p.
Georges Jean, L'écriture, mémoire des hommes, Paris, Gallimard, coll. « Découvertes Gallimard » (nº 24), 1987, 224 p.
André Leroi-Gourhan, Le Geste et la Parole : Vol. I. Technique et langage, Paris, Albin Michel, 1964
Walter J. Ong, Orality and Literacy : The Technologizing of the Word, Londres, Methuen, 1982
Vidu ankaŭ
Paĝo de Korano kaligrafiita en araba en la 9a jarcento.
Symbol of the British monarchy's approval An impression in wax of the Great Seal of the Realm (1953) The Great Seal attached to the 2006 reissuance of the BBC Charter The Great Seal of the Realm is a seal that is used to symbolise the sovereign's approval of state documents. It is also known as the Great Seal of the United Kingdom (known prior to the Treaty of Union of 1707 as the Great Seal of England; and from then until the Union of 1801 as the Great Seal of Great Britain). To make it, sea...
Leo von Caprivi Kanselir JermanMasa jabatan20 Maret 1890 – 26 Oktober 1894Penguasa monarkiWilhelm IIWakilKarl Heinrich von Boetticher PendahuluOtto von BismarckPenggantiChlodwig von Hohenlohe-SchillingsfürstPerdana Menteri PrusiaMasa jabatan20 Maret 1890 – 22 Maret 1892Penguasa monarkiWilhelm II PendahuluOtto von BismarckPenggantiBotho zu Eulenburg Informasi pribadiLahirGeorg Leo von Caprivi24 Februari 1831Berlin, Prusia(sekarang Jerman)Meninggal6 Februari 1899(1899-02-...
Genesi GroupCompany typePrivateIndustryComputer hardware, Software, IT services, IT consultingFounded3 January 2003 FounderWilliam H. BuckRaquel VelascoHeadquartersSan Antonio, TexasMexico City, MexicoFrankfurt, GermanyArea servedWorldwideWebsitegenesi-tech.com Genesi is an international group of technology and consulting companies in the United States, Mexico and Germany. It is most widely known for designing and manufacturing ARM architecture and Power ISA-based computing devices. The ...
American baseball player Baseball player Rube WalbergGoudey baseball card, 1933 Series, #183PitcherBorn: (1896-07-27)July 27, 1896Pine City, Minnesota, U.S.Died: October 27, 1978(1978-10-27) (aged 82)Tempe, Arizona, U.S.Batted: LeftThrew: LeftMLB debutApril 29, 1923, for the New York GiantsLast MLB appearanceOctober 2, 1937, for the Boston Red SoxMLB statisticsWin–loss record155–141Earned run average4.16Strikeouts1,085 Teams New York Giants (1923) Philad...
Layar judul World of IllusionWorld of Illusion Starring Mickey Mouse and Donald Duck adalah sebuah permainan video yang diproduksi oleh Sega di Amerika Serikat dan dirilis tahun 1992. Level Pertama Permainan ini berkisah tentang Miki Tikus dan Donal Bebek yang masuk ke dunia sihir, yang mirip dengan Alice in Wonderland. Mereka harus melewati berbagai rintangan untuk mencapai rumah. Di Jepang, judul permainan ini adalah Alive! Mickey & Donald: Fushigi na Magic Box. Artikel bertopik permain...
Louis de Crevant, I duca di HumièresLouis de Crevant in un ritratto d'epocaSoprannomeMaréchal duc-d'Humières NascitaCompiègne, 1628 MorteVersailles, 30 agosto 1694 ReligioneCattolicesimo Dati militariPaese servito Regno di Francia Forza armataEsercito francese Anni di servizio1646 - 1694 GradoMaresciallo di Francia GuerreGuerra dei Trent'anniGuerra franco-olandeseGuerra della Lega d'Augusta fonti nel testo voci di militari presenti su Wikipedia Manuale Louis de Crevant (Compi...
Yuan Utara 北元ᠤᠮᠠᠷᠳᠤ ᠶᠤᠸᠠᠨ ᠤᠯᠤᠰUmardu Yuwan Ulus1368–1635Yuan Utara pada tingkat terluasnyaStatusKekaisaranIbu kota Shangdu (1368–1369) Yingchang (1369–1370) Karakorum (1371–1388) Bahasa yang umum digunakanMongolia, Tionghoa, Jurchen[1]Agama Shamanisme, kemudian BuddhismePemerintahanMonarkiKhagan • 1368–1370 Ukhaghatu Khan Toghon Temür• 1370–1378 Biligtü Khan Ayushiridara• 1378–1388 Uskhal Khan Tögüs Tem...
Video live streaming service For the manga series, see D-Live!! DLiveType of siteLivestreamingFoundedDecember 2017; 6 years ago (2017-12)Area servedWorldwideFounder(s)Charles Wayn and Cole ChenIndustryInternetParentRainberry, Inc.URLdlive.tvCommercialYesRegistrationOptionalLaunchedSeptember 2018; 5 years ago (2018-09) (relaunch) DLive is an American video live streaming service which was founded in 2017. It was purchased by BitTorrent in 2019...
Randwick Racecourse pada Derby Day 2007 Royal Randwick Racecourse adalah sebuah lintasan balap untuk balap kuda di Eastern Suburbs di Sydney, New South Wales. Randwick Racecourse dioperasikan oleh Australian Jockey Club dan digunakan banyak penyelenggara balap sebagai kantor pusat mereka. Lintasan balap ini terletak sekitar 6 km dari Sydney Central Business District di kota pinggiran Randwick. Lihat pula Daftar organisasi Australia dengan perlindungan kerajaan Pranala luar Australian Joc...
Pianta di fabbrica con evidenziato il deambulatorio Pianta della basilica di Sant'Agnese fuori le mura Il volume del deambulatorio e le tre cappelle radiali dell'Abbazia di Sant'Antimo Il deambulatorio (noto anche come ambulacro) è un corridoio posto intorno al coro e all'abside, caratteristico dell'architettura romanica francese e poi dell'architettura sacra gotica. Esso è un caso particolare di collaterale circolare, che non presenta parti diritte, ma che ha lo stesso ruolo, strutturalmen...
English gardener Henry WiseBorn4 September 1653 Died1738 (aged 84–85) Henry Wise (bapt. 4 September 1653[1] – 15 December 1738) was an English gardener, designer, and nurseryman. He was apprenticed to George London, working at Brompton Nursery, on the present site of the Victoria and Albert Museum, London. The two later worked as partners on parterre gardens at Hampton Court, Chelsea Hospital, Longleat, Chatsworth, Melbourne Hall, Wimpole Hall and Castle Howard, drawing...
محتوى هذه المقالة بحاجة للتحديث. فضلًا، ساعد بتحديثه ليعكس الأحداث الأخيرة وليشمل المعلومات الموثوقة المتاحة حديثًا. (أبريل 2019) لمعانٍ أخرى، طالع آسيا (توضيح). آسيا الإحداثيات 43°40′52″N 87°19′52″E / 43.681111111111°N 87.331111111111°E / 43.681111111111; 87.331111111111 سبب الت...
هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (أبريل 2023) معركة القديسات جزء من حرب الاستقلال الأمريكية التاريخ 12 أبريل 1782 الموقع 15°47′00″N 61°36′00″W / 15.78333333°N 61.6°W / 15.78333333; -61.6 تعديل مصدري...
Protektorat Uganda1894–1962 Bendera Lencana Lagu kebangsaan: God Save the King/QueenStatusProtektoratIbu kotaEntebbeBahasa yang umum digunakanBahasa Inggris (resmi)Luganda, Swahili, Luo Selatan, dan Nkore juga banyak digunakanAgama Kristen, IslamPemerintahanProtektoratEra SejarahImperialisme Baru• Protektorat didirikan 1894• Pemerintahan sendiri 1961• Kemerdekaan 9 Oktober 1962 Luas1911282,309 km2 (109,000 sq mi)Populasi• 1911 2.466.325&#...
Haruko SugimuraHaruko Sugimura pada Mei 1953.Lahir(1909-01-06)6 Januari 1909Hiroshima, JepangMeninggal4 April 1997(1997-04-04) (umur 88)Tokyo, JepangKebangsaanJepangPekerjaanAktrisTahun aktif1927–1995 Penghargaan(1974) Person of Cultural Merit (en) (1952) Blue Ribbon Awards for Best Supporting Actress (en) Mainichi Film Award for Best Actress (en) Haruko Sugimura (杉村 春子code: ja is deprecated , Sugimura Haruko, 6 Januari 1909 – 4 April 1997) adalah seorang ...
Minimum amount of a physical entity involved in an interaction For other uses, see Quantum (disambiguation). In physics, a quantum (pl.: quanta) is the minimum amount of any physical entity (physical property) involved in an interaction. Quantum is a discrete quantity of energy proportional in magnitude to the frequency of the radiation it represents. The fundamental notion that a property can be quantized is referred to as the hypothesis of quantization.[1] This means that the magnit...
American biochemist (1911–1980) This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: William Howard Stein – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (February 2013) (Learn how and when to remove this message) William Howard SteinBorn(1911-06-25)June 25, 1911New York City, New York, USADiedFebruary 2, 1980(19...
