Kunveno de armenaj katolikaj episkopoj en Jerusalemo, ĉ. 1880
La Orientaj katolikaj eklezioj aŭ grek-katolikaj estas sendependaj, aŭtonomaj (en la latina, sui quaeque iuris) eklezioj en plena komunio kun la Episkopo de Romo, la papo. Ili konservas la plurjarcentajn liturgiajn, religiajn kaj teologiajn tradiciojn de la diversaj orientaj kristanaj eklezioj kun kiuj ili estas asociitaj historie. Dum doktrinaj diferencoj dividas la orientajn kristanajn ekleziojn en grupoj ne en komunio unu kun la alia, la Orientaj katolikaj eklezioj estas unuigitaj unu kun la alia kaj kun la Latina Eklezio, kvankam ili varias en teologia emfazo, formoj de liturgia adoro kaj populara pieco, kanonika disciplino kaj terminologio. Precipe, ili rekonas la centran rolon de la Episkopo de Romo ene de la Kolegio de Episkopoj kaj lia neeraripovo dum parolado ex cathedra.
La plejmulto de la orientaj katolikaj eklezioj havas ekvivalentojn en orientaj nekatolikaj eklezioj, de kiuj ili apartiĝis aŭ pro teologiaj malkonsentoj aŭ pro diferencoj de kompreno pri la rolo de la Episkopo de Romo de la rom-katolika eklezio.
La esprimoj bizanca katoliko kaj greka katoliko estas uzitaj pri tiuj kiuj apartenas al eklezioj kiuj uzas la bizancan liturgion. La esprimo orienta katoliko inkludas tiujn, sed estas pli larĝa, ĉar ĝi kovras ankaŭ katolikojn kiuj sekvas la aleksandrian, antioĥian, armenan kaj ĥaldean liturgiajn tradiciojn.
Eklezioj
Landoj kiuj havas ĉefsidejon de orientaj katolikaj apartaj eklezioj (ruĝe: bizanca rito, verde: aleksandria rito, flave: aliaj)
