Granda Hundo
konstelacio
Latina nomo	Canis Major (genitiva Canis Majoris)
Mallongigo	CMa
Imagata bildo
Najbaraj Konstelacioj Unukornulo • Leporo • Kolombo • Pobo
Observaj datumoj (Epoko 1875.0)
Rektascensio	6h 7m 0s ... 7h 22m 0s
Deklinacio	-33° 0' 0" ... -11° 0' 0"
Areo	380 kvadrataj gradoj
Rango laŭ la areo	43
Enhavo
Kvanto de steloj de videbla magnitudo < 3	5
Videbla magnitudo de la plej hela stelo	−1,46
Videbleco
Latitudoj de almenaŭ parta videbleco	-90° ... 79°
Latitudoj de plena videbleco	-90° ... 57°
Tempo de jaro de la plej bona videbleco	Februaro
Historio
Unua priskribo fare de	Ptolemeo
Jaro de unua priskribo
Verko, en kiu ĝi estis priskribita
Postaj ŝanĝoj	Augustin Royer (1679)
v • d • r

Granda Hundo estas konstelacio de la tera ĉielo.

• α Canis Majoris estas la plej brila stelo sur la ĉielo - videbla magnitudo: -1,46. Ĝi nomiĝas ankaŭ Siriuso kaj estas distanca je 8,7 lumjaroj. Siriuso estas unu inter la plej proksimaj steloj; la plej proksima estas α centauri: 4,7 lumjaroj).

Laŭ la helena mitologio Oriono estis fama ĉasisto. En nia nokta ĉielo li brilas maldekstre de la Taŭro. Ĉu ĝin li minacas per sia klabo aŭ ĉu la Plejadojn? Liaj du hundoj sekvas lin. Ili nomiĝas la Granda Hundo kaj la Malgranda Hundo. Ŝajnas ankaŭ, ke la Granda Hundo postkuras la Leporon. Inter la Granda Hundo kaj la Malgranda Hundo galopas la Unukornulo.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri Astronomio. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).