Géza Páskándi jam en 1949 dum liaj lernantjaroj en Satu Mare publikis en la loka gazeto Dolgozó Nép liajn poemojn kaj artikolojn. Ekde 1949 en Bukareŝto li estis interna kunlaboranto ĝis 1953 de Ifjúmunkás, poste Előre. En 1953 li komencis studi en Universitato Bolyai. En marto 1957 oni arestis lin kaj oni aljuĝis je sesjara malliberejo, de kie li liberiĝis en 1963. Li devigloĝis en Bukareŝto, kie laboris kiel bibliotekisto, bibliografo. Ekde 1965 li fariĝis liberprofesia verkisto. En la dua parto de la sesdakaj jaroj li translokiĝis Kluĵon kaj inter 1971 kaj 1973 estis lektoro de redakcio de libroeldonejo Kriterion Könyvkiadó. En februaro 1974 li translokiĝis Hungarujon kaj li estis ĉefkunlaboranto de revuo Kortárs kaj dramaturgiisto de Nacia Teatro (Budapeŝto).
Ĉefaj verkoj
Szebb a páva, mint a pulyka (gyermekversek, 1968);
Zápfog király nem mosolyog (mesék, 1969);
A vegytisztító becsülete (novellák, párbeszédek, 1973);
Vendégség – Tornyot választok (Bp. 1973);
Beavatkozás (regény, Kv. 1974);
P. G. színművei. I. (A rejtekhely, Időszak, a hülyegyerek avagy a vándorköszörűs, A sor) Bp. 1974; II. (Diákbolondító, Új magyar Lúdas Matyi, A koronatanú) Bp. 1975;
A szárnyas bocs (mesék, Bp. 1975);
Színművek (Távollévők, Egy ember, aki megunta a bőrét, A haladék, Bp. 1975);
A papírrepülő eltérítése (versek, Bp. 1976);
Tréfás-pipás-kupakos (gyermekversek, Bp. 1979);
A sárikás anyós (groteszk eposzok, Bp. 1979);
A királylány bajusza (mesejáték, Bp. 1981);
A bolhakirály (gyermekversek, Bp. 1982);
Erdélyi triptichon (színművek, Bp. 1984. II. kiadása Kv. 1998);
