Eugen HERZOG (naskiĝinta la 14-an de aprilo 1875 en Vieno, mortinta la 17-an de decembro 1928 en Ĉernivco) estis aŭstra lingvisto kaj romanisto.
Agadoj
Eugen Herzog estis privata docento ĉe la Universitato de Vieno estante disĉiplo de Wilhelm Meyer-Lübke. Por posteuli Matthias Friedwagner li iĝis orda profesoro pri romanistiko ĉe la Ĉernivca Universitato en la 1911-a jaro. Tie li restis ankaŭ post la rumaniiĝo de la urbo. Lia pli juna frato estis la ĥemiisto Reginald Oliver Herzog.
Skribaĵoj (elekto)
- Untersuchungen zu Macé de la Charité's altfranzösischer Übersetzung des Alten Testamentes, Wien 1900
- Materialien zu einer neuprovençalischen Syntax, Wien 1900
- Streitfragen der romanischen Philologie. Volumo 1. Die Lautgesetzfrage: Zur französischen Lautgeschichte, Halle 1904
- Neufranzösische Dialekttexte, Leipzig 1906, 1914
- Das -to-Partizip im Altromanischen. Ein Beitrag zur Lehre vom syntaktischen Wandel, ĉe: Prinzipienfragen der romanischen Sprachwissenschaft. Festschrift Wilhelm Meyer-Lübke, Halle 1910, p. 76–186
- Französische Phonogrammstudien, Wien 1912
- Historische Sprachlehre des Neufranzösischen: T. 1. Einleitung. Lautlehre, Heidelberg 1913
- (kune kun Sextil Puşcariu) Lehrbuch der rumänischen Sprache. Anfangsgründe, Ĉernivco 1919, dua eldono 1920
Literaturo
- Nekrologo ĉe: Revista Filologică (Ĉernivco) 2, 1928/29, p. 232-245 (=Neue Deutsche Biographie 8, 1969, p. 740)
- Salomon Wininger: Große jüdische National-Biographie. Volumo 7. Ĉernivco, 1936, p. 76-77
Eksteraj ligiloj
