Estante filo de etkamparano li frekventis la unuklasan bazlernejon. Pro ira handikapo li ne kapablis transpreni la gepatran bienon kaj havis la ŝancon viziti inter 1866 kaj 1869 superan lernejon en Segeberg. Danke al perado de la familia kutimkuracisto Ernst Stolle kaj de ties bofrato Theodor Storm, Rohlfs ricevis stipendion por la Grandduka saksia artlernejo je Vajmaro. Tie li en 1870 tradicie ektrejniĝis pri pentrado de figuroj, nudeco kaj ĝenroj ĝis nova malsaniĝo en 1871. Tri jarojn poste oni amputis al li la dekstran gambon. En oktobro 1874 li kontinuigis la studojn orientiĝante je la realisma pejzaĝismo. En junio 1890 li unuafoje vidis verkojn de Claude Monet. Sekve Rohlfs montris per siaj bildoj ĝis 1900 ĉiujn etapojn de evoluo disde realismo ĝis la tiutempe moda kreado en libera aero.
En 1901 Henry Van de Velde atentigis Karl Ernst Osthaus pri la talentegon de Rohlfs - kiu tuj venigis lin al Hagen. Dum planado por la naskiĝanta Folkwang-muzeo Rohls konatiĝis kun verkoj de Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Henri Matisse kaj vidis persone junajn artistojn el la grupo Die Brücke. Ankaŭ la renkontiĝo kun Emil Nolde en 1906 en Soest estigis longan kaj fruktodonan amikecon. La sekvantajn jarojn Rohlfs estis serĉanta propran stilon (kp. tiukoncerne ankaŭ la serion Soest de 1905/06) kio post multaj eksperimentoj sukcesis al li en Munkeno inter 1910 kaj 1912.
Furoris grandskale liaj dummilite faritaj bildoj kaj lignoskulptaĵoj kun esprimoriĉa, religia temaro. Okaze de la 70-a datreveno naskiĝtaga en 1919 pasis en la Nacia galerio de Berlino grava ekspozicio kiun estis sekvintaj pluraj aliaj ene kaj ekstere de Germanujo. De tiam Rohlfs estis konsiderata grava reprezentanto de la klasika moderno en Germanujo kaj ofte honoriĝis.
En al 1920-aj jaroj transprenis Rohlfs plurajn studvojaĝojn, laboris en Holstinio kaj ĉe Balta Maro, en Suda Germanio kaj en la bavaraj Alpoj. La bildojn tiutempe kreitaj estas forte koloritaj, grandformataj aĵoj metitaj per akvotempero sur paperon. Inverse tolaĵoj perdis en la kuro de la tempo sian iaman gravecon kiel materialo. Renkontiĝo kun suda lumo en 1927 en Askono - Rohlfs de tiam ĝismorte la plej multan tempon restis en Tiĉino - pligrandigis la kreivecon de la oldulo. Dum estiĝis la lastaj verkoj, kvazaŭ ekskluzive akvotemperaĵoj, Nazia Germanio jam estis deklarita la arton de li degenerita. En 1937 la nazioj konfiskis 412 verkojn kaj malpermesis pluajn ekspoziciojn. La vere lastaj kreitaĵoj de Rohlfs estis bildoj pri pejzaĝoj kaj floroj kun hela, harmonia kolorospektro.
Liajn postlasitaĵojn prizorgas la fondaĵo Helene-Rohlfs-Stiftung en Essen, Folkwang-muzeo.
