La Bruna tinamo (Crypturellus obsoletus) estas bruneca surgrunda birdo troviĝanta en humida arbaro kaj de malaltaj teroj kaj de montaro en tropika kaj subtropikaSudameriko.[3]
Taksonomio
Subspecio C. o. castaneus, ilustraĵo de Keulemans, 1895
Ĉiuj tinamoj estas el la familio Tinamedoj, kaj en pli granda skemo estas ankaŭ Paleognatoj. Malkiel la tre konataj neflugaj birdoj el Paleognatoj nome Strutoformaj kiaj la Struto, la Emuo kaj aliaj, la tinamoj povas flugi, kvankam ĝenerale ili ne estas fortaj flugantoj. Ĉiuj Strutoformaj evoluis el prahistoriaj flugantaj birdoj, kaj la Tinamoformaj estas la plej proksimaj vivantaj parencoj de tiuj birdoj.[4]
Crypturellus obsoletus knoxi loĝanta en subtropika nordokcidenta Venezuelo[5]
Crypturellus obsoletus cerviniventris loĝanta en norda Venezuelo[5]
Aldone estis vidaĵoj el norda Mato Grosso en Brazilo, sed restas neklare pri kiu subspecio temas. Plej subspecioj loĝas en altaj teroj, sed hypochraceus, griseiventris, kaj la sudaj populacioj de la nomiga taksono loĝas en malaltaj teroj. Ĝi estas nekomuna al rara en plej el ties teritorioj, sed pli komuna en sudorienta Brazilo, kie ĝi estas la plej ofte trafita membro de ties genro.
Etimologio
Crypturellus estas formata el la grekaj vortoj κρυπτός (kriptós), "kovrita" aŭ "kaŝita", οὐρά (urá), "vosto", kaj -ellus, latina diminutiva sufikso. La genronomo Crypturellus entute signifus "malgranda kaŝvostulo".[6]
Aspekto
La Bruna tinamo estas supraĵe simila al koturno, sed nerilata al ĝi, kaj kun aliaj tinamoj, ĝi apartenas al Paleognatoj. Ĝi estas proksimume 25 al 30 cm longa kaj pezas ĉirkaŭ 350 al 550 g. Depende el la subspecioj, la supraj partoj varias el malhela fulgecbruna al brile helbruna kaj la subaj partoj, kiuj estas kutime pli palaj ol la supraj partoj, varias el helbruna al helokreca koloraro. La subspeciogriseiventris estas unika ĉar havas palajn sablokolorajn grizecajn subajn partojn. Ĉiu subspecioj povas esti separataj el la supraĵe simila Eta tinamo pro la grizeca (pli ol blankeca) gorĝo. Inoj estas tipe pli grandaj kaj pli ruĝecaj ol maskloj.
Kutimaro
Kiel ĉe aliaj tinamoj de ties genro, ĝi estas timida, grundoloĝanta specio, kiu kutime troviĝantas sola aŭ en paroj. Ili manĝas fruktojn, insektojn kaj semojn. La ino demetas 4-5 tre rozkolorajn al malhele brilbrunajn ovojn surgrunde; tipe en malgranda depresio ĉe la bazo de arbo. Ties kanto konsistas el laŭtaj, altatonaj fajfoj, sed la preciza strukturo kaj tembro varias laŭlonge de ties teritorio.
BirdLife International (2008(a)). "Brown Tinamou - BirdLife Species Factsheet". Data Zone. Konsultita 9a Februaro 2009.
Brands, Sheila (14a Aŭgusto 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification, Crypturellus obsoletus". Project: The Taxonomicon. Konsultita 9a Februaro 2009.
Clements, James (2007). The Clements Checklist of the Birds of the World (6 ed.). Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4501-9.
Davies, S.J.J.F. (2003). "Tinamous". In Hutchins, Michael. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 57–59. ISBN 0-7876-5784-0.
Gotch, A. F. (1995) [1979]. "Tinamous". Latin Names Explained. A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. New York, NY: Facts on File. p. 183. ISBN 0-8160-3377-3.
