Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2017.

Φεντερίκο Μπαρότσι
Γέννηση	1535 (περίπου)[1][2][3] Ουρμπίνο[4]
Θάνατος	30  Σεπτεμβρίου 1612[5][3][6] Ουρμπίνο[7]
Εθνικότητα	Ιταλοί
Χώρα πολιτογράφησης	Δουκάτο του Ουρμπίνο
Ιδιότητα	ζωγράφος[8], χαράκτης και σκιτσογράφος[8]
Αδέλφια	Simone Barocci
Κίνημα	Αναγέννηση
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Αναγέννηση
Σημαντικά έργα	Communion of the Apostles, Circumcision, Head of a Shepherd, study for The Circumcision και Madonna of the people
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φεντερίκο Μπαρότσι (ιταλ.:Federico Barocci, περ. 1535 - 30 Σεπτεμβρίου 1612)^[9] ήταν Ιταλός ζωγράφος. Γεννήθηκε στο Ουρμπίνο και, εκτός από δύο ταξίδια στην Ρώμη στην αρχή της σταδιοδρομίας του, εκεί έζησε και δημιούργησε. Λέγεται ότι εγκατέλειψε τις τοιχογραφίες του στο Καζίνο του Πίου Δ΄ στους Κήπους του Βατικανού, φοβούμενος μήπως οι αντίζηλοί του τον δηλητηριάσουν. Αυτή η υπερευαίσθητη ιδιοσυγκρασία του φαίνεται στο έργο του που αποτελείται κυρίως από θρησκευτικά θέματα, με επιρροές από τους Κορρέτζο και Ραφαήλ (που προερχόταν κι αυτός από το Ουρμπίνο), οι οποίες διοχετεύτηκαν σε μιαν άκρως προσωπική και ευαίσθητη απόδοση.

Τα χρώματά του είναι έντονα αλλά αρμονικά και μολονότι οι εικόνες του προδίδουν εσώτερη τρυφερότητα, ο συνολικός χειρισμός έχει μεγάλο σφρίγος. Μολονότι εργάστηκε μακριά από τα κύρια κέντρα τέχνης, τα έργα του είχαν μεγάλη ζήτηση και ανάμεσα στους πάτρωνές του περιλαμβάνεται και ο αυτοκράτορας Ροδόλφος Β΄.

Ο Μπαρότσι ισχυριζόταν μονίμως ότι ήταν άρρωστος αλλά είχε μια μακρά και παραγωγική σταδιοδρομία τόσο ως σχεδιαστής όσο και ως ζωγράφος. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που έκαναν χρήση της χρωματιστής κιμωλίας. Θεωρείται ο μεγαλύτερος και περισσότερο προσωπικός ζωγράφος της εποχής του στην κεντρική Ιταλία και ορισμένα χαρακτηριστικά των έργων είναι εντελώς μανιεριστικά, όπως η ασαφής μεταχείριση του χώρου και τα κυματιστά ενδύματα. Αλλά η σταθερότητα και η ζωντάνια του παραπέμπουν στο μπαρόκ. Ο διακεκριμένος ιστορικός του μπαρόκ Μπελόρι, τον θεωρούσε τον μεγαλύτερο Ιταλό ζωγράφο της εποχής του και τον οίκτιρε που «μαράζωνε στο Ουρμπίνο».

• Επιλογή έργων
• 
  Αποκαθήλωση, 1569, Περούτζα, Cattedrale di San Lorenzo
• 
  Madonna del Gatto , 1575, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη
• 
  Madonna del Popolo, 1579, Φλωρεντία, Ουφίτσι
• 
  Ευαγγελισμός, μεταξύ 1582 και 1584, Ρώμη, Βατικανή Πινακοθήκη
• 
  Προσωπογραφία νέου, μεταξύ 1580 και 1590, Στρασβούργο, Musée des Beaux-Arts
• 
  Η Περιτομή, 1590, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου
• 
  Ευαγγελισμός, 1592–96, Περούτζα, Santa Maria degli Angeli
• 
  Η Γέννηση, 1597, Μαδρίτη, Μουσείο του Πράδο
• 
  Η φυγή του Αινεία από την Τροία, 1598, Ρώμη, Γκαλλερία Μποργκέζε
• 
  Η Ταφή, Nysa (Πολωνία), Muzeum

“The Consice Oxford Dictionary of Art and Artists”, Ian Chilvers (editor) – Oxford University Press 1990