Η Συνθήκη του Κεντάινιαϊ (λιθουανικά: Kėdainių sutartis, Josvainių aktas,^[1] σουηδικά: Freden i Kėdainiai), η οποία υπογράφηκε στις 17 Αυγούστου 1655, ήταν μια συμφωνία Σουηδικής Αυτοκρατορίας-Μεγάλο Δουκάτου της Λιθουανίας κατά τον Δεύτερο Βόρειο Πόλεμο.^[2] Μετά την αποφασιστική ήττα των πολωνικών δυνάμεων στη Μάχη του Ούιστσε στην οποία οι παλατίνοι του Πόζναν και του Κάλις παραδόθηκαν στη Σουηδία, ο Λιθουανός χετμάνος Γιάνους Ραντζίβιουου αποφάσισε να διακόψει τον πόλεμο.^[2] Στο Κεντάινιαϊ, δέχτηκε τη σουηδική προστασία.^[2]

Η συνθήκη όριζε επίσης ότι η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία δεν διαλύθηκε και ότι οι λιθουανικές δυνάμεις δεν θα πολεμούσαν τις πολωνικές δυνάμεις, αλλά το κείμενο της συνθήκης περιλάμβανε διαμαρτυρίες για την έλλειψη πολωνικής υποστήριξης.^[2] Στις 20 Οκτωβρίου, η συνθήκη αντικαταστάθηκε από την Ένωση του Κεντάινιαϊ, η οποία ένωσε το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας με τη Σουηδική Αυτοκρατορία.^[2]