Ο Παναγιώτης «Παναγής» Βουρλούμης (Κούμανι Ηλείας 1867 - Αθήνα Ιανουάριος 1950^[1]) ήταν πολιτικός, νομικός και οικονομολόγος, γνωστός ως ένας από τους κυριότερους συνεργάτες του Ελευθερίου Βενιζέλου. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια, Βουρλούμη, σταφιδεμπόρων της Πάτρας με καταγωγή από την Ηλεία.

Ήταν γιος του Αθανάσιου Βουρλούμη και της Χρυσάφως Μπαμπαλή, αδελφός του ήταν ο Θεόδωρος. Ήταν παντρεμένος με την Ελευθερία, ανιψιά του Χρήστου Κορύλλου^[2], γιος του ήταν ο ζωγράφος Ανδρέας Βουρλούμης και εγγονός του είναι ο Παναγής Βουρλούμης.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Γαλλία και την Αγγλία^[3], το 1877 στάλθηκε κι εργάστηκε στη Μασσαλία ως διευθυντής σε γραφείο εξαγωγής σταφίδας.^[2] Απέκτησε πτυχίο νομικής και το 1876 μετέβη στην Αγγλία κι έπειτα στη Γαλλία.^[2] Το 1894 επέστρεψε κι ίδρυσε στην Πάτρα δική του επιχείρηση, σταφιδεμπόριο, που άκμασε για πάνω από 50 χρόνια.^[3] Σε διαφημιστική καταχώρηση του 1920 φαίνεται ότι ο Παναγής Βουρλούμης ασχολούνταν και με τραπεζικές εργασίες.^[4]

Πρώτη φορά ασχολήθηκε με την πολιτική κι εκλέχθηκε βουλευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων Αχαιοήλιδος στη Β΄ Αναθεωρητική Βουλή του Νοεμβρίου του 1910.^[3] Επανεξελέγη βουλευτής Αχαιοήλιδος στις εκλογές του 1912 και του Μαΐου του 1915 και Αθηνών το 1928 και το 1932 με το κόμμα των Φιλελευθέρων.

Διετέλεσε υπουργός Επισιτισμού (1918-1920)^[4][1][5] και Εθνικής Οικονομίας (1928-1932)^{[1][4][6][7][8]}. Ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου του 1928 ίδρυσε τον Αυτόνομο Οργανισμό Τουρισμού (1929), την Εργατική Εστία, τον Ταπητουργικό Οργανισμό, τη Σιβιτανίδειο Σχολή, αναδιοργάνωσε τη Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος και προώθησε το νομοσχέδιο για την ίδρυση του ΙΚΑ. Απέτυχε στις εκλογές του 1933 και μετά τον θάνατο του Βενιζέλου αποσύρθηκε από την πολιτική.^[3]

Είχε διατελέσει επίσης πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παναχαΐκής.

Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.