Ονορέ ντ' Υρφέ

Ονορέ ντ' Υρφέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Honoré d'Urfé (Γαλλικά)
Γέννηση11  Φεβρουαρίου 1568[1]
Μασσαλία[2]
Θάνατος1  Ιουνίου 1625[3][4][5]
Βιλφράνς-συρ-Μερ[2]
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
μυθιστοριογράφος
θεατρικός συγγραφέας
συγγραφέας[6]
Αξιοσημείωτο έργοΗ Αστραία
Οικογένεια
ΣύζυγοςDiane de Châteaumorand
ΓονείςJacques I d'Urfé και Renée of Savoy-Tende[2]
ΑδέλφιαAnne d'Urfé[2]
ΟικογένειαFamily of Urfé[2]
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ονορέ ντ' Υρφέ (γαλλικά: Honoré d'Urfé), 1568-1625, κόμης του Σατωνέφ και μαρκήσιος του Βαλρομέ, ήταν Γάλλος συγγραφέας, με κύριο έργο του το πρώτο μυθιστόρημα-ποταμό της γαλλικής λογοτεχνίας, την Αστραία.[7]

Η ζωή του

Γεννήθηκε στη Μασσαλία. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, συμπλήρωσε τις σπουδές του στο κολέγιο της Τουρνόν (Collège de Tournon).

Κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων συμπαρατάχθηκε με την Καθολική Ένωση, κατακτώντας έτσι την εμπιστοσύνη του Ερρίκου Δ΄. Το 1595 αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του διάβασε τον Ρονσάρ, τον Πετράρχη και τη Ντιάνα, ένα ισπανικό βουκολικό μυθιστόρημα του Χόρχε ντε Μοντεμόρ (Jorge de Montemor) που τον επηρέασαν στο έργο του. Έζησε την περιπετειώδη ζωή του στρατιωτικού ενώ συγχρόνως συνέθετε τα λογοτεχνικά έργα του. Το 1600 παντρεύτηκε τη Ντιάν ντε Σατωμοράν, πρώην σύζυγο του αδελφού του, γάμος ο οποίος ακυρώθηκε από τον Πάπα. Πέθανε από πτώση από το άλογο κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας του δούκα της Σαβοΐας.

Τα έργα του

Το σημαντικότερο έργο του, η βουκολική μυθιστορία Η Αστραία[7] , υπήρξε από τα δημοφιλέστερα έργα της γαλλικής λογοτεχνίας του 17ου αιώνα και επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς. Το έργο τυπώθηκε το 1607 έως και το 1633, σε τέσσερα μέρη, και γνώρισε τεράστια δημοτικότητα για πολλά χρόνια. Οι ήρωές του δεν είναι αληθινοί βοσκοί και βοσκοπούλες αλλά μεγαλοκυράδες και άρχοντες που ντύθηκαν με ρούχα βοσκών για τον (ψυχολογικά πιστευτό, αν και μέσα στην πλοκή απίθανο) λόγο ότι ήθελαν να ζήσουν πιο ήσυχα και ευχάριστα. Ο τόπος και ο χρόνος είναι η Γαλατία του 5ου αιώνα, η εποχή των βαρβαρικών επιδρομών. Τα πρόσωπα του έργου αντιμετωπίζουν αναρίθμητες και πολύπλοκες ιπποτικές περιπέτειες με τον πιο ευγενικό μεσαιωνικό τρόπο.[8] Μέσα από το θέμα του έρωτα του Σελαντόν και της Αστραίας, το έργο διακρίνεται για την λεπτότητα των αναλύσεων των χαρακτήρων, την καθαρότητα και την απλότητα της γλώσσας, την προβολή του ονειρικού στοιχείου και του ιδεώδους του έρωτα.

Ο λόγιος αυτός πολεμιστής έγραψε επίσης ένα βουκολικό ποίημα Η σειρήνα του κυρίου (Sireine de messire, 1604), εμπνευσμένο από τον έρωτά του για τη μελλοντική σύζυγό του. Εξέδωσε τη συλλογή Ηθικές επιστολές (Epître morale,1598) και το έργο Η Συλβανίρ ή Ζωντανή νεκρή (La Sylvanire ou la Morte vive, 1625).[9]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc.. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 labastie.chez-alice.fr/jacquesi.htm. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119273552. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Honore-d-Urfe. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 5891581.
  6. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  7. ↑ 7,0 7,1 Αστραία λεγόταν το πνεύμα της δικαιοσύνης, που έφυγε από τη γη στα τέλη του Χρυσού Αιώνα και έγινε η Παρθένος του ζωδιακού κύκλου (Gilbert Highet, Η Κλασική παράδοση)
  8. ↑ Gilbert Highet. Η κλασική παράδοση. σελ. 251. 
  9. ↑ Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. σελ. 93, τόμος 59. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Honoré d'Urfé στο Wikimedia Commons