Ο Κρίστιαν Πιοτρ Άιγκνερ απέκτησε εκτεταμένες γνώσεις αρχιτεκτονικής κατά τη διάρκεια πολλών ταξιδιών στην Ιταλία, τα οποία έκανε παρέα με τον υποστηρικτή και μετέπειτα συνεργάτη και φίλο του, Στανίσουαφ Κόστκα Ποτότσκι.[11] Σπούδασε στην Ιταλία.[12] Αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας συνεργασίας με την πόλη της Βαρσοβίας, δημιούργησε πολλά κλασικιστικά κτίρια στην πολωνική πρωτεύουσα. Ήταν μέλος της Ακαδημίας του Αγίου Λουκά της Ρώμης και της Εταιρείας Φίλων Μάθησης της Βαρσοβίας και από το 1817 καθηγητής αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.[11] Δραστηριοποιήθηκε στη Βαρσοβία μέχρι το 1825 και στην Κρακοβία, πριν φύγει μόνιμα για την Ιταλία[12] το 1827.[10]
Ο Άιγκνερ στην αρχή εφάρμοσε τις διακοσμητικές μορφές του πρώιμου νεοκλασικισμού (Παλάτι της Μαρίνκα στο Πουουάβι) ή έκανε αναφορά στα έργα του Αντρέα Παλλάντιο (πρόσοψη της Εκκλησίας της Αγίας Άννας στη Βαρσοβία). Σε μια μεταγενέστερη περίοδο, ξαναδούλεψε μοτίβα που αντλήθηκαν απευθείας από την αρχιτεκτονική της Αρχαιότητας (η ενοριακή εκκλησία του Πουουάβι, η Εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου στη Βαρσοβία) και έχτισε ακόμη και νεογοθικές κατασκευές (το γοτθικό σπίτι στο Πουουάβι). Δημοσίευσε επίσης ένα βιβλίο μοτίβων, Budowy kościołów... (Κτίρια εκκλησιών...), που άσκησε μεγάλη επιρροή στην πολωνική εκκλησιακή αρχιτεκτονική στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα.[11]
Το έργο του Άιγκνερ αντιπροσωπεύει έναν ώριμο κλασικισμό, εμπνευσμένο άμεσα από ιταλικές επιρροές και αργότερα εμπλουτισμένο από αυτοκρατορικές και ρομαντικές επιρροές. Οι ρομαντικές επιρροές, που αντανακλούν το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το παρελθόν της Πολωνίας, εκφράστηκαν κυρίως μέσω της χρήσης νεογοτθικών μορφών και εμπλουτισμένων χωρικών διατάξεων (παλάτι με ροτόντα σε μια γωνία). Τα θεωρητικά του γραπτά περιλαμβάνουν "Rozprawa o świątyniach u starożytnych i o słowiańskich," Roczniki Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk («Πραγματεία για τους αρχαίους και τους σλαβικούς ναούς», Χρονικά της Εταιρείας Φίλων Μάθησης της Βαρσοβίας), 1808.[12]
Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Κοστσιούσκο, ο Άιγκνερ έγραψε το "Krótka nauka o kosach i pikach" («Μια σύντομη πραγματεία για τα δρεπάνια και τα δόρια»), η οποία παρείχε μια θεωρία για τη λειτουργία στο πεδίο της μάχης με σχηματισμούς δρεπάνιων και δοριών.[10]
Τ. Γιαροσέφσκι, Chrystian Piotr Aigner, architekt warszawskiego klasycyzmu (Κρίστιαν Πιοτρ Άιγκνερ: Αρχιτέκτονας του κλασικισμού της Βαρσοβίας), Βαρσοβία, 1970.
"Aigner, Chrystian Piotr," Encyklopedia Polski (Εγκυκλοπαίδεια της Πολωνίας), Κρακοβία, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, 1996,(ISBN83-86328-60-6), σελ. 12.