Κλωντ Μοσέ

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2020.
Κλοντ Μοσέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Claude Mossé (Γαλλικά)[1]
Γέννηση24  Δεκεμβρίου 1924[2][3]
18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[2]
Θάνατος14  Δεκεμβρίου 2022[2]
Ντραβέιγ[4][2][1]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
ΕκπαίδευσηΜπακαλορεά
DES
διδακτορικό δίπλωμα
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων (έως 1959)[5][6]
Lycée Jules Ferry[7][6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός της κλασσικής αρχαιότητας[3]
καθηγήτρια πανεπιστημίου[3]
ελληνιστής[1]
ιστορικός[8][1]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Κλερμόν-Φεράν (1959–1968)[9]
Πανεπιστήμιο Παρί 8[9]
Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (1956–1958)[1]
Πανεπιστήμιο της Ρεν (1950–1956)
d:Q125783648 (1947–1950)[7]
Οικογένεια
ΑδέλφιαÉliane Mossé
δεδομένα

Η Κλοντ Μοσέ[10][11][12] (γαλλικά: Claude Mossé) (24 Δεκεμβρίου 1924 – 12 Δεκεμβρίου 2022) ήταν Γαλλίδα ιστορικός, η οποία ειδικευόταν στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας.

Βιογραφία

Η Μοσέ ήταν η κόρη ενός παραγωγού κρασιού από το Παρίσι. Ήταν η αδερφή της Ελιάν Μοσέ (Eliane Mossé), ερευνήτριας της μακροοικονομίας και της Αρλέτ Μοσέ (Arlette Mossé), κλινικής διατροφολόγου. Τον χειμώνα του 1941, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ούσα σε ηλικία 16 ετών, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με ένα κείμενο του Δημοσθένη για την ελευθερία και τη δημοκρατία και από τότε, είχε αφιερώσει την ζωή της στην ελληνική ιστορία. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε αποκτήσει παιδιά.[13]

Το αγαπημένο της ιστορικό θέμα ήταν η Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ. Η Μοσέ ανήκε στην ίδια γενιά ιστορικής σκέψης με τον Ζαν-Πιερ Βερνάν και τον Πιερ Βιντάλ-Νακέ.[14] Ήταν επίτιμη διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Παρισίου VIII.[15] Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αγγλικών, των γερμανικών, των ισπανικών, των ιταλικών και των ελληνικών.

Επιλεγμένα έργα

  • La Fin de la démocratie athénienne. Aspects sociaux et politiques du déclin de la cité grecque au ive siècle av. J.-C., Παρίσι, 1962
  • Le Travail en Grèce et à Rome, Παρίσι, PUF, Que sais-je?, 1966
  • Les Institutions grecques, Παρίσι, Armand Colin, 1968
  • La Tyrannie dans la Grèce antique, Παρίσι, PUF, 1969
  • La Colonisation dans l'Antiquité, Παρίσι, Nathan, 1970
  • Histoire d'une démocratie, Athènes, Παρίσι, Le Seuil, 1971
  • Histoire des doctrines politiques en Grèce, Παρίσι, PUF, Que sais-je?, 1975
  • La Femme dans la Grèce antique, Παρίσι, Albin Michel, 1983
  • La Grèce archaïque d'Homère à Eschyle, Παρίσι, Le Seuil, 1984
  • Le Procès de Socrate, Βρυξέλλες, Complexe, 1987
  • L'Antiquité dans la Révolution française, Παρίσι, Albin Michel, 1989
  • Précis d'histoire grecque. Du début du deuxième millénaire à la bataille d'Actium, with Annie Schnapp-Gourbeillon, Παρίσι, Armand Colin, 1990
  • Les Mythes Grecs, Photographs by Erich Lessing, Nathan, 1991
  • Dictionnaire de la civilisation grecque, Βρυξέλλες, Complexe, 1992
  • Le Citoyen dans la Grèce antique, Παρίσι, Nathan, 1993
  • Démosthène ou les ambiguïtés de la politique, Παρίσι, Armand Colin, 1994
  • Politique et société en Grèce ancienne. Le « modèle » athénien, Παρίσι, Aubier, 1995
  • Meurtres sur l'Agora, Calmann-Lévy, 1995
  • Alexandre. La destinée d'un mythe, Παρίσι, Payot, 2001
  • Périclès, l'inventeur de la démocratie, Payot, coll. βιογραφία, 2005
  • Les Grecs inventent la politique, Complexe, 2005
  • Sacrilèges et trahisons à Athènes, Larousse, 2009
  • Au nom de la loi. Justice et politique à Athènes à l'âge classique, Payot, 2010
  • Regards sur la démocratie athénienne, Περίν, 2013

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2023.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2022.
  4. ↑ www.lemonde.fr/disparitions/article/2022/12/13/l-helleniste-claude-mosse-est-morte_6154219_3382.html.
  5. ↑ www.sudoc.fr/087676540.
  6. ↑ 6,0 6,1 journals.openedition.org/genrehistoire/2598. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Le Monde». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2024.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2005289772. Ανακτήθηκε στις 2  Ιανουαρίου 2023.
  9. ↑ 9,0 9,1 www.lhistoire.fr/hommage/claude-moss%C3%A9-est-morte. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2023.
  10. ↑ Μπέκος, Γρηγόρης (5 Σεπτεμβρίου 2015). «Κλοντ Μοσέ: Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα υπονομεύει τη δημοκρατία». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2024. 
  11. ↑ «ΚΛΟΝΤ ΜΟΣΕ «Κάθε εποχή έχει ανάγκη τους μύθους της»». Τα Νέα. 3 Φεβρουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2024. 
  12. ↑ Χούμπα, Κατερίνα (14 Δεκεμβρίου 2023). «Εκδήλωση στην Αθήνα για τα 40 χρόνια του βιβλιοπωλείου "Δεσμός" στο Παρίσι». ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2024. 
  13. ↑ Ντουπόν-Μονό, Κλαρά (1 Μαΐου 2000). «Portraits Claude Mossé ou la Grèce au coeur» (στα Γαλλικά). L'Histoire. 
  14. ↑ Κουρ, Άνγκελ (2008). «Pauline Schmitt Pantel, François de Polignac, Athènes et le politique. Dans le sillage de Claude Mossé». Bryn Mawr Classical Review. 
  15. ↑ Μάρτιν, Τόμας Ρ. (23 Μαρτίου 2006). «Ancient Greatness». Ινστιτούτο Κλέρμοντ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2021.