Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.

Ελισάβετ Λουδοβίκα της Βαυαρίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Elisabeth Ludovika von Bayern (Γερμανικά)
Γέννηση	13  Νοεμβρίου 1801[1][2][3] Μόναχο[4]
Θάνατος	14  Δεκεμβρίου 1873[1][2][3] Δρέσδη[5]
Τόπος ταφής	Church of Peace
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Βαυαρίας
Θρησκεία	Λουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός[7]
Οικογένεια
Σύζυγος	Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ της Πρωσίας (1823–1861)[8]
Γονείς	Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας και Καρολίνα της Βάδης
Αδέλφια	Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας Κάρολος Θεόδωρος της Βαυαρίας Αυγούστα της Βαυαρίας Λουδοβίκα της Βαυαρίας Σοφία της Βαυαρίας, Αρχιδούκισσα της Αυστρίας Καρολίνα Αυγούστα της Βαυαρίας Μαρία Άννα της Βαυαρίας Αμαλία Αυγούστα της Βαυαρίας (δίδυμος) Μαξιμιλιανή της Βαυαρίας
Οικογένεια	Οίκος του Βίττελσμπαχ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	σύζυγος ηγεμόνα
Βραβεύσεις	Τάγμα του Μαύρου Αετού
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ελισάβετ Λουδοβίκα (γερμ. Elisabet Ludovika, 13 Νοεμβρίου 1801 - 14 Δεκεμβρίου 1873) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Βασιλιά της Βαυαρίας και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Πρωσίας.

Η Ελισάβετ Λουδοβίκα γεννήθηκε στο Μόναχο το 1801. Ήταν η τρίτη κόρη (πρώτη από το δεύτερο γάμο) του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας και της δεύτερης συζύγου του Καρολίνας, κόρης του Καρόλου Λουδοβίκου της Βάδης. Ήταν η πανομοιότυπη δίδυμη αδελφή της Αμαλίας Αυγούστας, Βασίλισσας της Σαξονίας. Ήταν γνωστή στην οικογένειά της ως Ελίζε. Η ανιψιά και βαφτισιμιά της Ελισάβετ της Βαυαρίας έλαβε το όνομά της προς τιμήν της.

Στις 29 Νοεμβρίου 1823 παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο, Διάδοχο της Πρωσίας. Είχαν έναν ευτυχισμένο γάμο βασισμένο στα κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα και στην υποστήριξη της καλλιτεχνικής του φύσης, ενώ τον φρόντισε με αφοσίωση στα τελευταία του χρόνια λόγω της αρρώστιας του. Από το γάμο δεν προέκυψαν παιδιά λόγω μιας αποβολής της Ελισάβετ Λουδοβίκας το 1828.

Αρχικά η Ελισάβετ Λουδοβίκα διατήρησε την Καθολική πίστη και επέμενε ότι θα ασπαζόταν τον Προτεσταντισμό μόνο στην περίπτωση που πειθόταν για τις πνευματικές αρετές του δόγματος μετά από προσωπική μελέτη, σε αντίθεση με τις περισσότερες πριγκίπισσες που παντρεύονταν διαδόχους διαφορετικού δόγματος. Αυτό συνέβη το 1830, επτά χρόνια μετά το γάμο της.

Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος διαδέχθηκε τον πατέρα του στο θρόνο το 1840 και η Ελισάβετ Λουδοβίκα έγινε βασιλική σύζυγος. Είχε μεγάλη επιρροή στα πολιτικά τεκταινόμενα και ήταν ένθερμη υπέρμαχος των καλών σχέσεων μεταξύ Πρωσίας και Αυστριακής Αυτοκρατορίας, καθώς η αδελφή της, Σοφία, ήταν η μητέρα του διαδόχου, και έπειτα αυτοκράτορα, Φραγκίσκου Ιωσήφ.

Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος πέθανε το 1861. Η Ελισάβετ Λουδοβίκα απέκτησε μια σημαντική φίλη στο πρόσωπο της συζύγου του ανιψιού της και νέας Πριγκίπισσας Διαδόχου, Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρά την αρχική της αντιπάθεια προς τη Βικτωρία, εκείνη την στήριξε πολύ τον πρώτο καιρό της χηρείας της. Ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης της, η Ελισάβετ Λουδοβίκα κληροδότησε τα κοσμήματά της στη Βικτωρία, σπάζοντας την παράδοση που όριζε την κληροδότηση των κοσμημάτων της βασίλισσας στη διάδοχό της, δηλαδή στην Αυγούστα της Σαξονίας-Βαϊμάρης-Άιζεναχ, νυν Βασίλισσα.

Μετά τον θάνατό του συζύγου της έζησε κυρίως στο Σανσσουσί, στο Σαρλόττενμπουργκ και στο Κάστρο Στόλτσενφελς. Είχε πολύ καλή σχέση με τον κουνιάδο της, Γουλιέλμο.

Πέθανε σε ηλικία 72 ετών στη Δρέσδη κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην αδελφή της Αμαλία Αυγούστα. Τάφηκε στο Ναό της Ειρήνης στο Πότσδαμ.

Παντρεύτηκε το 1823 τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο Δ΄ της Πρωσίας. Δεν απέκτησαν απογόνους και έτσι τον άνδρα της διαδέχθηκε ο αδελφός του, Γουλιέλμος.

• Moritz Freiherr von Bissing: Elisabeth Königin von Preußen, Berlin 1974.
• Ludovika Hesekiel: Elisabeth Luise, Königin von Preußen (Berlin 1881).
• Dorothea Minkels: "Porträts der preußischen Königin Elisabeth in der Sammlung des Stadtmuseums Berlin." in: Jahrbuch 2004/2005 Stadtmuseum Berlin, pg. 278–304.