Ο Δαυίδ Β΄ ( γεωργιανά: დავით II Davit II, (1417 - π. 1457) από τον Βαγρατίδες-Ιβηρίας ήταν Καθολικός-Πατριάρχης της Γεωργίας του 15ου αι., που χειροτονήθηκε ως τέτοιος το 1426. Ήταν ο τέταρτος γιος του Αλεξάνδρου Α΄ βασιλιά της Γεωργίας (π. 1412–1442), από τη δεύτερη σύζυγό του Τάμαρ από το Ιμερέτι.

Δεν υπάρχει επιστημονική συναίνεση σχετικά με τη διάρκεια της θητείας του Δαβίδ Β΄, καθώς ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο Μισέλ Ταμαράτι, τοποθετούν τρεις διαφορετικούς καθολικούς που ονομάζονται Δαβίδ —Δαυίδ Β΄ ή Γ΄ (1426-1428), Δαβίδ Γ΄ ή Δ΄ (1435-1439) και Δαυίδ Δ΄ ή Ε΄ (1447–1457)— κατά τη διάρκεια του 15ου αι. ^[1]· η χρονολογία έγινε επίσης αποδεκτή από τη Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία. ^[2] Άλλοι, ιδιαίτερα ο Κύριλ Τουμάνοφ, βλέπουν σε αυτά τα τρία ονόματα ένα και το αυτό πρόσωπο, έναν γιο του Αλεξάνδρου Α΄. Η σύγχυση προκύπτει από τις τρεις χρονολογικές ομάδες εγγράφων, ενώ η ασυνέπεια στους αριθμούς με τα καθολικά ονόματα οφείλεται, στο ότι ορισμένοι ιστορικοί -όπως ο Ταμαράτι- παραλείπουν τον καθολικό Δαβίδ των ετών 859–861. ^[1]

Σύμφωνα με τον Τουμάνωφ, ο Δαβίδ, που γενν. το 1417, προοριζόταν από τον πατέρα του για την εκκλησιαστική σταδιοδρομία σε νεαρή ηλικία και έγινε, ή ορίστηκε να γίνει, καθολικός το 1426. Κατά την άποψη του Τουμάνωφ, η θητεία του διήρκεσε μέχρι το τέλος του περί το 1457, ενώ οι δύο άλλοι σύγχρονοι καθολικοί, ο Θεόδωρος Γ΄ και ο Σίο Β΄, που αναφέρονται τα έτη 1427–1434 και 1440–1446, αντίστοιχα, ήταν τοποτηρητές του με τον τίτλο τού Καθολικού, καθώς ο Δαβίδ ήταν ακόμη πολύ νέος και προτού ο ίδιος προσχωρήσει στην πρωτοκαθεδρία της Γεωργιανής εκκλησίας περί το 1447. ^[3]

• Toumanoff, Cyril (1949–51). «The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia». Traditio 7: 169–221. doi:10.1017/S0362152900015142.