Γιούλιαν Ούρσιν Νιεμτσέβιτς

Γιούλιαν Ούρσιν Νιεμτσέβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Julian Ursyn Niemcewicz (Πολωνικά)
Γέννηση16  Φεβρουαρίου 1758[1][2][3]
Skoki[4]
Θάνατος21  Μαΐου 1841[5][6][7]
Παρίσι[4][8][9]
Τόπος ταφήςChampeaux cemetery of Montmorency
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[5]
Σπουδέςd:Q21505218
Corps of Cadets
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
μεταφραστής
ποιητής[9][9]
συγγραφέας[10][9]
δημοσιογράφος άποψης[9][9]
ιστορικός[9][9]
πολιτικός ακτιβιστής[9]
Επηρεάστηκε απόΓουόλτερ Σκοτ
Οικογένεια
ΓονείςMarceli Niemcewicz και Jadwiga z Suchodolskich
ΣυγγενείςKarol Ursyn Niemcewicz (ανιψιός)
Οικογένειαοικογένεια Νιεμτσέβιτς
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαDeputy to the Sejm of the Polish–Lithuanian Commonwealth
ΒραβεύσειςOrder of Saint Stanislaus (1809)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιούλιαν Ούρσιν Νιεμτσέβιτς (πολωνικά: Julian Ursyn Niemcewicz) (6 Φεβρουαρίου 1758 – 21 Μαΐου 1841) ήταν Πολωνός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Ήταν κορυφαίος υποστηρικτής του Συντάγματος της 3ης Μαΐου 1791 της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας.[11]

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση

Ο Γιούλιαν Ούρσιν Νιεμτσέβιτς γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1758 στο Σκόκι, κοντά στη Μπρεστ της Λευκορωσίας, στην τότε Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία. Μεγάλωσε σε μετρίως ευκατάστατη πολωνική οικογένεια ευγενών και αποφοίτησε από το Σώμα Δοκίμων της Βαρσοβίας.[12]

Καριέρα

Νιεμτσέβιτς, ένα πορτρέτο

Μετά την αποφοίτησή του από το Σώμα Δοκίμων, υπηρέτησε στη συνέχεια ως βοηθός του Άνταμ Καζίμιες Τσαρτορίσκι και επισκέφθηκε τη Γαλλία, την Αγγλία και την Ιταλία. Ο Νιεμτσέβιτς υπηρέτησε ως αναπληρωτής του Μείζονος Σέιμ του 1788-1792 και ήταν ενεργό μέλος του Πατριωτικού Κόμματος που ώθησε την υιοθέτηση του ιστορικού Συντάγματος της 3ης Μαΐου 1791. Στη συνέχεια ήταν ιδρυτής των Φίλων του Συντάγματος, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει την εφαρμογή αυτού του προοδευτικού εγγράφου. Μετά τη νίκη της Συνομοσπονδίας της Ταργκοβίτσα το 1792 και την επακόλουθη ανατροπή του Συντάγματος της 3ης Μαΐου, ο Νιεμτσέβιτς, μαζί με άλλα μέλη του Πατριωτικού Κόμματος, μετανάστευσαν στη Γερμανία.[11]

Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Κοστσιούσκο το 1794, ο Νιεμτσέβιτς υπηρέτησε ως βοηθός του Ταντέους Κοστσιούσκο. Και οι δύο αιχμαλωτίστηκαν από τους Ρώσους στη Μάχη του Ματσιεγιοβίτσε το 1794 και φυλακίστηκαν στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη, μαζί με τον βοηθό του Νιεμτσέβιτς με το όνομα Κουζνιέφσκι.[13][14] Το 1796, με το θάνατο της Τσαρίνας Αικατερίνης της Μεγάλης, απελευθερώθηκαν από τον Τσάρο Παύλο Α΄ και έφτασαν μαζί στις Ηνωμένες Πολιτείες.[15] Ταξίδεψαν με το πλοίο Adriana από το Μπρίστολ της Αγγλίας, με τη συντροφιά του Πορτογάλου ηγούμενου και βοτανολόγου, Ζοζέ Κορέια ντα Σέρα, ο οποίος υπηρέτησε ως ιερέας στο πλοίο για τον Νιεμτσέβιτς και τον Κοστσιούσκο. Έφτασαν στη Φιλαδέλφεια στις 18 Αυγούστου 1797.[16] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, επισκέφτηκε τους Καταρράκτες του Νιαγάρα.[17] Το 1798 εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας.[18]

Ο Νιεμτσέβιτς ήταν αναστατωμένος όταν ο Κοστσιούσκο έφυγε για την Ευρώπη χωρίς να τον ενημερώσει.[19] Μετά την εισβολή του Ναπολέοντα στην Πολωνία το 1807, ο Νιεμτσέβιτς επέστρεψε στη Βαρσοβία και έγινε γραμματέας της Γερουσίας. Μετά το Συνέδριο της Βιέννης, διετέλεσε υφυπουργός και πρόεδρος της συνταγματικής επιτροπής στην Πολωνία. Στα χρόνια του Βασιλείου της Πολωνίας, ο Νιεμτσέβιτς ήταν το κεντρικό πρόσωπο της πολωνικής πολιτιστικής ζωής και η ηθική του επιρροή μερικές φορές συγκρίθηκε με την πολιτική και στρατιωτική δύναμη του Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίνου.[11][20]

Στις 11 Μαΐου 1830, αποκάλυψε ένα νέο ορόσημο μπροστά από το Παλάτι του Στάσιτς, την έδρα της Εταιρείας Φίλων της Επιστήμης στη Βαρσοβία - ένα Μνημείο του Νικόλαου Κοπέρνικου από τον Μπέρτελ Θόρβαλντσεν. Κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης Νοεμβριανής Εξέγερσης του 1830–31, ο Νιεμτσέβιτς ήταν μέλος της εξεγερμένης πολωνικής κυβέρνησης. Τους τελευταίους μήνες της Εξέγερσης ο ποιητής πήγε σε διπλωματική αποστολή στο Λονδίνο (ως ο τελευταίος απεσταλμένος της Πολωνίας στη Βρετανία) και παρέμεινε εξόριστος, πρώτα στη Βρετανία, μετά στη Γαλλία, μέχρι το θάνατό του το 1841.[11][21]

Έργα

Ως συγγραφέας, ο Νιεμτσέβιτς δοκίμασε πολλά στυλ σύνθεσης. Η πολιτική του κωμωδία, Η επιστροφή του βουλευτή (1790), γνώρισε μεγάλη αναγνώριση.[22] Το μυθιστόρημά του, Ιωάννης του Τέντσιν (1825), γραμμένο με το στυλ του Γουόλτερ Σκοτ, δίνει μια ζωηρή εικόνα της παλιάς Πολωνίας. Έγραψε επίσης μια ιστορία της βασιλείας του Σιγισμούνδου Γ΄ (3 τόμοι, 1819) και μια συλλογή απομνημονευμάτων για την αρχαία πολωνική ιστορία (6 τόμοι, 1822–23).[23]

Το φυλλάδιο του Νιεμτσέβιτς του 1817 Rok 3333 czyli sen niesłychany (Το έτος 3333, ή ένα απίστευτο όνειρο), που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά μετά θάνατον το 1858, περιγράφει μια Πολωνία που μεταμορφώθηκε σε μια απαίσια Ιουδαιοπολωνία. Το φυλλάδιο έχει περιγραφεί ως «το πρώτο πολωνικό έργο που ανέπτυξε σε μεγάλη κλίμακα την έννοια μιας οργανωμένης εβραϊκής συνωμοσίας που απειλεί άμεσα την υπάρχουσα κοινωνική δομή».[24] Τα συγκεντρωμένα έργα του δημοσιεύτηκαν σε 47 τόμους στη Λειψία το 1838–40.[23]

Προσωπική ζωή

Το Παλάτι Κρασίνσκι στην περιοχή Ουρσίνουφ της Βαρσοβίας, κατοικία του Νιεμτσέβιτς από το 1782

Ενώ βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Νιεμτσέβιτς γνώρισε και παντρεύτηκε την πλούσια χήρα, Σούζαν Λίβινγκστον Κιν το 1800, η οποία τον είχε προσλάβει ως δάσκαλο για τον γιο της, Πίτερ Κιν.[25][26] Η Σούζαν, μέλος της οικογένειας Λίβινγκστον, ήταν κόρη του Πίτερ Βαν Μπρου Λίβινγκστον και χήρα του Τζον Κιν, εκπροσώπου από τη Νότια Καρολίνα στο Ηπειρωτικό Κογκρέσο.[27]

Ο Νιεμτσέβιτς πέθανε στις 21 Μαΐου 1841 στο Παρίσι της Γαλλίας, σε ηλικία 83 ετών, και ετάφη στο Κοιμητήριο Σαμπό στο Μονμορανσί.[25][28]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. niemcewicz-julian-ursyn. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12749249j.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 40145707.
  4. ↑ 4,0 4,1 www.britannica.com/EBchecked/topic/414616/Julian-Ursyn-Niemcewicz.
  5. ↑ 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12749249j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6tm92vx. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. niemcewicz-julian-ursyn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ psb.19845.1.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 tnk.krakow.pl/czlonkowie/niemcewicz-julian-ursyn/. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2022.
  10. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Knight, Charles (1856). The English Cyclopaedia: A New Dictionary of Universal Knowledge (στα Αγγλικά). Bradbury and Evans. σελ. 519. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  12. ↑ «To George Washington from Julian Ursyn Niemcewicz, 14 June 1798». founders.archives.gov (στα Αγγλικά). Founders Online. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  13. ↑ Kneski, John. «The History of the Kuźniewski Clan of Koziebrody». Kuzniewski & Kneski Genealogy - The History of the Kuźniewski Family. Prof. John Kneski. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2016. 
  14. ↑ Niemcewicz, Julian Ursyn (2008). Notes of My Captivity in Russia (στα Αγγλικά). ISBN 9780554505015. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  15. ↑ Kusielewicz, Eugene· Niemcewicz, Julian Ursyn (1961). Julian Ursyn Niemcewicz and America (στα Αγγλικά). Polish Institute of Arts and Sciences in America. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  16. ↑ «Abbe Correa de Serra, the Priest Ambassador of Portugal to the United States, "The Most Enlightened Foreigner That Ever Visited This Country," the "Most Extraordinary Man Living" and "Claimed as One of the Fathers of Our Country"». The American Catholic Historical Researches 1 (1): 30–43. 1905. ISSN 2155-5273. https://www.jstor.org/stable/44374476. 
  17. ↑ New-York Historical Society (1959). New York Historical Society Quarterly (στα Αγγλικά). New-York Historical Society. σελ. 73. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  18. ↑ «APS Member History». search.amphilsoc.org. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021. 
  19. ↑ Niemcewicz, Under Your Vine and Fig Tree.
  20. ↑ Fish, Hamilton (1977). Lafayette in America during and after the Revolutionary War and other essays on Franco-American relations (στα Αγγλικά). Vantage Press. σελ. 236. ISBN 9780533023141. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  21. ↑ Harrison, Mrs. Martha J. Lamb· Burton, Mrs. (1896). HISTORY OF THE CITY OF NEW YORK; ITS ORIGIN RISE, AND PROGRESS (στα Αγγλικά). σελίδες 448–449. 
  22. ↑ Robinson, Edward (1834). The Biblical Repository (στα Αγγλικά). Gould and Newman. σελ. 512. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Lach-Szyrma, Krystyn (1823). Letters, Literary and Political, on Poland: Comprising Observations on Russia and Other Sclavonian Nations and Tribes (στα Αγγλικά). Constable. σελ. 281. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  24. ↑ Magdalena Opalski, Israel Bartal, Poles and Jews: A Failed Brotherhood, University Press of New England, 1992.
  25. ↑ 25,0 25,1 Turner, Jean-Rae· Koles, Richard T. (2003). Elizabeth: First Capital of New Jersey (στα Αγγλικά). Arcadia Publishing. σελ. 55. ISBN 9780738523934. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  26. ↑ Turner, Jean-Rae· Koles, Richard T. (2001). Hillside (στα Αγγλικά). Arcadia Publishing. σελ. 21. ISBN 9780738508641. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 
  27. ↑ Alghandoor, Erin· Esposito, Frank J. (2017). Kean University (στα Αγγλικά). Arcadia Publishing. σελ. 203. ISBN 9781439660584. 
  28. ↑ The Polish Review (στα Αγγλικά). Polish Information Center. 1944. σελίδες 6–7. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2018. 

Πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι