Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Алексей Иванович Абрикосов (Ρωσικά)
Γέννηση	6ιουλ. / 18  Ιανουαρίου 1875γρηγ. Μόσχα
Θάνατος	9  Απριλίου 1955[1] Μόσχα
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Εκπαίδευση	διδάκτωρ ιατρικής
Σπουδές	Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας (έως 1898) Πρώτη Ιατρική Σχολή Μόσχας Σετσένοφ[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	παθολόγος δημιουργός γραπτών έργων[3] διδάσκων πανεπιστημίου[4]
Εργοδότης	Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Οικογένεια
Τέκνα	Αλεξέι Αλεξέγιεβιτς Αμπρικόσοφ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	βραβείο Στάλιν τάγμα του Λένιν Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας κρατικό βραβείο Στάλιν 1ου βαθμού Honored Scientist of the RSFSR
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ (ρωσ. Алексе́й Ива́нович Абрико́сов, 18 Ιανουαρίου 1875 – 9 Απριλίου 1955) ήταν Ρώσος και Σοβιετικός ιατρός παθολόγος, μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών από το 1939. Γιος του ήταν ο θεωρητικός φυσικός Αλεξέι Αλεξέγιεβιτς Αμπρικόσοφ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2003.

Ο Αλεξέι γεννήθηκε στη Μόσχα και η οικογένειά του ήταν εύποροι ιδιοκτήτες εργοστασίου ζαχαροπλαστικής, οι επίσημοι προμηθευτές γλυκών σοκολάτας στη ρωσική αυτοκρατορική αυλή. Ο συνονόματος παππούς του, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ, ήταν ο ιδρυτής της εταιρείας «Μπαμπαγιέφσκι», της παλαιότερης βιομηχανίας ζαχαροπλαστικής στη Ρωσία. Ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα από φυματίωση. Αδέλφια του μετέπειτα παθολόγου ήταν ο διπλωμάτης Ντμίτρι Αμπρικόσοφ και η μοναχή και μεταφράστρια Άννα Αμπρικόσοβα. Παρά το ότι τα νεότερα μέλη της οικογένειας εκκλησιάζονταν σπανίως, οι Αμπρικόσοφ θεωρούσαν τους εαυτούς τους στηρίγματα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.^[5]

Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς σπούδασε ιατρική στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, από το οποίο απεφοίτησε το 1898, και στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή με τίτλο Περί των πρώτων ανατομικών μεταβολών στους πνεύμονες με την έναρξη πνευμονικής φυματιώσεως.

Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ δημοσίευσε έργα που τον αναδεικνύουν ως θεμελιωτή της ρωσικής παθολογοανατομίας, όπως τα σχετικά με τη μορφολογία της φυματιώσεως και των όγκων, π.χ. του νευροεκτοδερμικού νεοπλάσματος, που περιγράφηκε από τον Αμπρικόσοφ ως «μυοβλαστομύωμα». Με βάση τις έρευνές του, νευροεκτοδερμικό νεόπλασμα ονομάσθηκε «όγκος του Αμπρικόσοφ». Συνέγραψε επίσης ένα πολύτομο εγχειρίδιο ειδικής παθολογίας.

Το πρωινό της 23ης Ιανουαρίου 1924, οι αρχές ανέθεσαν στον Αμπρικόσοφ το καθήκον να ταριχεύσει τη σορό του αποθανόντος Βλαντίμιρ Λένιν, ώστε να παραμείνει καλοδιατηρημένη τουλάχιστον μέχρι την ταφή του. Υπήρξε επίσης ο υπεύθυνος για τη νεκροψία. Το σώμα του Λένιν ταριχεύθηκε τόσο καλά, ώστε με την κατάλληλη συντήρηση διατηρείται ακόμα σε μόνιμη δημόσια έκθεση στο Μαυσωλείο του Λένιν, στην Κόκκινη Πλατεία.^[6]

Ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς Αμπρικόσοφ πιστεύεται ότι υπήρξε η έμπνευση για τον χαρακτήρα του Καθηγητή Περσικόφ, του ήρωα της νουβέλας επιστημονικής φαντασίας Τα μοιραία αβγά του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Τα ονόματα των χαρακτήρων υποστηρίζουν αυτή την εκδοχή, καθώς στη ρωσική γλώσσα αμπρικός σημαίνει «βερίκοκο» και πέρσικ σημαίνει «ροδάκινο».

• Βραβείο Στάλιν Α΄ τάξεως (1942), για την επιστημονική μελέτη Ειδική παθολογοανατομία, Μέρος II: Η καρδία και τα αιμοφόρα αγγεία, που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 1940
• Δύο παράσημα Λένιν
• Τάγμα της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας
• Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1945)
• Το 1960 η προτομή του στήθηκε μπροστά από το Τμήμα Αυτοψιών του Α΄ Ιατρικού Ινστιτούτου της Μόσχας.

• Το λήμμα «Αμπρικόσωφ, Αλεξέι Ιβάνοβιτς» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 163

• Imperial Moscow University: 1755-1917: encyclopedic dictionary. Μόσχα: Russian political encyclopedia (ROSSPEN). A. Andreev, D. Tsygankov. 2010. σελ. 11. ISBN 978-5-8243-1429-8. 

• Ο Α.Ι. Αμπρικόσοφ στο «Βρες τον τάφο του»