Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.

Τσιάνγκ Τσεμίν 江泽民
O Τσιάνγκ Τσεμίν το 2002
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	江泽民 (Απλοποιημένα Κινεζικά)
Γέννηση	17  Αυγούστου 1926[1][2][3] Γιανγκτσόου
Θάνατος	30  Νοεμβρίου 2022[4] Σαγκάη[4]
Αιτία θανάτου	λευχαιμία[5][6] και Σύνδρομο πολυοργανικής ανεπάρκειας[5][6]
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια[5][4]
Τόπος ταφής	Yangtze Estuary
Κατοικία	Jiangdu County (1926–1943) Ναντσίνγκ (Δημοκρατία της Κίνας) (1943–1945) Σαγκάη (1946–1954) Τσανγκτσούν (1954–1955) Σαγκάη (1962–1965) Γουχάν (1965–1970) Πεκίνο (1970–1976) Σαγκάη (1976–1977) Πεκίνο (1977–1985) Σαγκάη (1985–1989)[7] Τσονγκνάνχαϊ (1989–2003)[7] Σαγκάη (2003–2022)[7] Μόσχα (1955–1956) Τσανγκτσούν (1956–1962)
Χώρα πολιτογράφησης	Δημοκρατία της Κίνας (1912–49) (1926–1949) Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (1949–2022)
Θρησκεία	αθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Κινεζικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Κινεζικά Αγγλικά Ρωσικά Ρουμανικά Ιαπωνικά Γαλλικά Γερμανικά Ισπανικά ουρντού
Σπουδές	Yangzhou High School of Jiangxi Province (1937–1943)[8] National Central University (1943–1945) Chiao Tung University (1946–1947) Yangzhou Dongguan Primary School (1933–1937) Πανεπιστήμιο Τζιάο Τονγκ της Σανγκάης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός[9] ηλεκτρολόγος μηχανικός[10]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο Τζιάο Τονγκ της Σανγκάης (από 1989) Shanghai Yimin No.1 Food Factory (1947–1952) Shanghai Soap (1952–1953) China United Engineering Corporation Limited (1953–1954) FAW Group (1954–1962) Shanghai Electric Apparatus Research Institute (1962–1965) Wuhan Institute of Thermal Machinery (1965–1967) First Ministry of Machine-Building of the People's Republic of China (1970–1980) Import and Export Administration Commission of the People's Republic of China (1980–1982) Ministry of Electronics Industry (1982–1985) Shanghai Municipal People's Government (1985–1988) Shanghai Municipal Committee of the Chinese Communist Party (1985–1989) Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (1989–2002)
Αξιοσημείωτο έργο	Selected Works Of Jiang Zemin Science in China Energy Development Trends and Major Energy Conservation Measures Reflections on Energy Issues in China
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας
Πολιτική ιδεολογία	κομμουνισμός
Οικογένεια
Σύζυγος	Wang Yeping (1951–2022)[11]
Τέκνα	Jiang Mianheng Jiang Miankang
Γονείς	Jiang Shijun και Wang Zhelan[12]
Θετοί γονείς	Jiang Shangqing
Αδέλφια	Jiang Zehui
Συγγενείς	Jiang Shangqing (adoptive father) και Jiang Shangqing (θείος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1989–2002)[13] πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1993–2003) Chairman of the Central Military Commission of the People's Republic of China (1990–2005) Προεδρεύων της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1989–2004) Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1987–2002) mayor of Shanghai (1985–1988) Secretary of the Shanghai Committee of the Chinese Communist Party (1987–1989) μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (1989–2002)[14]
Βραβεύσεις	Τάγμα του Χρυσού Αετού Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Καλής Ελπίδας (1999)[15] Order of State of Republic of Turkey Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη Grand Cross of the Order of Tahiti Nui (3  Απριλίου 2001) Μετάλλιο Πούσκιν Τάγμα του Σωτήρος[16] Τάγμα του Ελευθερωτή Εθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν Τάγμα του Στέμματος του Μπρουνέι Order of Tahiti Nui Τάγμα της Αξίας του Κονγκό Παράσημο Βηθλεέμ 2000 (15  Απριλίου 2000) Τάγμα του Σταυρού του Νότου Τάγμα της Καλής Ελπίδας Εθνικό Τάγμα του Μάλι Παράσημο Βηθλεέμ 2000
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τσιάνγκ Τσεμίν (pinyin: Jiang Zemin κινέζικα: 江泽民17 Αυγούστου 1926 - 30 Νοεμβρίου 2022) ήταν Κινέζος πολιτικός, ο οποίος διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας από το 1989 έως το 2002, πρόεδρος της Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας από το 1993 ως το 2003 και πρόεδρος του Λαϊκού Κογκρέσου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού από το 1989 ως το 2004. Συνταξιοδοτήθηκε μετά τη λήξη της προεδρίας του, ορίζοντας διάδοχο τον Χου Τζιντάο .

Ο Τσιανγκ Ζεμίν ανήλθε στην εξουσία απρόσμενα, ως ένας υποψήφιος συμβιβασμού μετά τις Διαδηλώσεις της Πλατείας Τιενανμέν το 1989, αναλαμβάνοντας Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στις 24 Ιουνίου 1989. Θεωρούνταν ως μία μεταβατική φιγούρα κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, καθώς δε διέθετε ευρεία κομματική υποστήριξη. Ο ιστορικός ηγέτης της Κίνας Τενγκ Σιαοπίνγκ, παρά την αυξημένη ηλικία του εξακολουθούσε να ασκεί μεγάλη επιρροή στην κατεύθυνση της πολιτικής του Τσιανγκ Ζεμίν, ιδιαίτερα την οικονομική με την Κίνα να ασπάζεται επισήμως το 1992 το δόγμα της "σοσιαλιστικής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς" έπειτα από μία περιοδεία του Τενγκ στη νότια Κίνα.

Στις 27 Μαρτίου 1993, ανέλαβε και Πρόεδρος της Κίνας , παγιώνοντας πλέον την εξουσία του στην ηγεσία της χώρας. Στη διάρκεια της διακυβέρνησής του η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, αν και η Κίνα άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό της, με κυριότερα τους ολοένα και περισσότερο αυξημένους ρυθμούς αστικοποίησης, την εγκατάλειψη της υπαίθρου, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που ξεπερνούσαν σε μερικές αστικές περιοχές το 40% και την εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή. Τα έτη 1997 και 1999 επεστράφησαν στην Κίνα το Χονγκ Κονγκ από το Ηνωμένο Βασίλειοκαι το Μακάου από την Πορτογαλία αντίστοιχα, δύο ιδιαίτερα σημαντικά οικονομικά κέντρα της ανατολικής Ασίας. Στην εξωτερική πολιτική, η Κίνα διατήρησε καλές σχέσεις με τις περισσότερες χώρες, αν και υπήρξαν περίοδοι εντάσεων, ιδίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μετά τον βομβαρδισμό της κινεζικής πρεσβείας στο Βελιγράδι από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, στη διάρκεια του Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου το 1999 ^[17][18].

Στις 15 Νοεμβρίου 2002 ο Τσιανγκ Τσεμίν εγκατέλειψε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και στις 15 Μαρτίου 2003 αποχώρησε και από την προεδρία της χώρας, παραδίδοντας και τις δύο θέσεις στον Χου Τζιντάο. Το 2005 αποσύρθηκε και από τις τελευταίες θέσεις εξουσίας που κατείχε. Την περίοδο του θανάτου του ήταν ο μακροβιότερος πρώην Πρόεδρος της Κίνας.

Απεβίωσε στις 30 Νοεμβρίου 2022, σε ηλικία 96 ετών.^[19]