περιοχές στις οποίες η Ούρντου είναι επίσημη ή ανεπίσημη
περιοχές στις οποίες η Ούρντου δεν είναι επίσημη ούτε αναγνωρισμένη ανεπίσημη
Η γλώσσα Ούρντου (αγγλική προφορά ΔΦΑ: [ˈʊərdu], اُردُو, Urdū, Ούρντου προφορά: προφέρεται: [ˈʊrd̪uː](ακούστε)) (επίσης γνωστό ως Λάσκαρι τοπικά γραμμένο ' لشکری' [ lʌʃkɜ: i:]) ή ακριβέστερα σύγχρονη τυποποιημένη Ούρντου, είναι τυποποιημένη γλώσσα καταχώριση της ινδουστανικής γλώσσας. Η Ούρντου συνδέεται ιστορικά με τους μουσουλμάνους της περιοχής του Ινδουστάν. Είναι εθνική γλώσσα και λίνγκουα φράνκα του Πακιστάν και επίσημη γλώσσα έξι ινδικών πολιτειών και μία από τις επίσημες γλώσσες στο Σύνταγμα της Ινδίας. Εκτός από το εξειδικευμένο λεξιλόγιό της η Ούρντου είναι αμοιβαία κατανοητή με τη Χίντι, που είναι συνδεδεμένη με την ινδουιστική κοινότητα. Η Ούρντου αναγνωρίστηκε από τον Βρετανό Ρατζ, όταν οι Βρετανοί αντικατέστησαν τις ιρανικές γλώσσες και τις τοπικές επίσημες γλώσσες των βόρειων ινδικών πολιτειών με την Ούρντου και την αγγλική γλώσσα το 1837[4]
Καταγωγή
Η γλώσσα Ούρντου διαμορφώθηκε από τη γλώσσα Χαριμπόλι (Khariboli), μια διάλεκτο της γλώσσας Πράκριτ που ομιλείται στη βόρεια Ινδία, με πολλές περσικές και αραβικές λέξεις. Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, δεν διαμορφώθηκε στο στρατόπεδο των μογγολικών στρατευμάτων. Η λέξη προέρχεται από την τούρκικη λέξη ορντού που σημαίνει στρατός. Παρ' όλα αυτά, είναι ελάχιστα τα τούρκικα στοιχεία που έχουν δοθεί στη γλώσσα Ούρντου. Οι λέξεις που έχει δανειστεί από τα Τούρκικα και τα Αραβικά προήλθαν από τα Περσικά και έχουν έρθει με την περσική μορφή και προφορά.
Ομιλητές και γεωγραφική διανομή
Υπάρχουν περίπου 60 με 70 εκατομμύρια γηγενείς ομιλητές της Ούρντου. Υπήρχαν 52 εκατομμύρια στην Ινδία με την απογραφή του 2011, κάπου 6% του πληθυσμού. Περίπου 10 εκατομμύρια στο Πακιστάν ή 7,57% από την απογραφή του 1998. Ακόμη πολλοί εκατοντάδες χιλιάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και Μπανγκλαντές (όπου εκεί την αποκαλούν Μπιχάρι).
↑Language, religion and politics in North India. Lincoln, NE: IUniverse. 2005. ISBN978-0-595-34394-2.|first1= missing |last1= in Authors list (βοήθεια)
Περαιτέρω ανάγνωση
Henry Blochmann (1877). English and Urdu dictionary, romanized (8 έκδοση). CALCUTTA: Printed at the Baptist mission press for the Calcutta school-book society. σελ. 215. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2011.the University of Michigan
John Dowson (1908). A grammar of the Urdū or Hindūstānī language (3 έκδοση). LONDON: K. Paul, Trench, Trübner & Co., ltd. σελ. 264. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2011.the University of Michigan
John Thompson Platts (1874). A grammar of the Hindūstānī or Urdū language. Volume 6423 of Harvard College Library preservation microfilm program. LONDON: W.H. Allen. σελ. 399. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2011.Oxford University
Alam, Muzaffar. 1998. "The Pursuit of Persian: Language in Mughal Politics." In Modern Asian Studies, vol. 32, no. 2. (May, 1998), pp. 317–349.
Asher, R. E. (Ed.). 1994. The Encyclopedia of language and linguistics. Oxford: Pergamon Press. ISBN 0-08-035943-4.
Azad, Muhammad Husain. 2001 [1907]. Aab-e hayat (Lahore: Naval Kishor Gais Printing Works) 1907 [in Urdu]; (Delhi: Oxford University Press) 2001. [In English translation]
Azim, Anwar. 1975. Urdu a victim of cultural genocide. In Z. Imam (Ed.), Muslims in India (p. 259).
Bhatia, Tej K. 1996. Colloquial Hindi: The Complete Course for Beginners. London, UK & New York, NY: Routledge. ISBN 0-415-11087-4 (Book), 0415110882 (Cassettes), 0415110890 (Book & Cassette Course)
Chatterji, Suniti K. 1960. Indo-Aryan and Hindi (rev. 2nd ed.). Calcutta: Firma K.L. Mukhopadhyay.
Dua, Hans R. 1992. "Hindi-Urdu as a pluricentric language". In M. G. Clyne (Ed.), Pluricentric languages: Differing norms in different nations. Berlin: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-012855-1.
Dua, Hans R. 1994a. Hindustani. In Asher, 1994; pp. 1554.
Dua, Hans R. 1994b. Urdu. In Asher, 1994; pp. 4863–4864.
Durrani, Attash, Dr. 2008. Pakistani Urdu.Islamabad: National Language Authority, Pakistan.
Kelkar, A. R. 1968. Studies in Hindi-Urdu: Introduction and word phonology. Poona: Deccan College.
Khan, M. H. 1969. Urdu. In T. A. Sebeok (Ed.), Current trends in linguistics (Vol. 5). The Hague: Mouton.
King, Christopher R. 1994. One Language, Two Scripts: The Hindi Movement in Nineteenth Century North India. Bombay: Oxford University Press.
Koul, Ashok K. 2008. Urdu Script and Vocabulary. Delhi: Indian Institute of Language Studies.
Koul, Omkar N. 1994. Hindi Phonetic Reader. Delhi: Indian Institute of Language Studies.
Koul, Omkar N. 2008. Modern Hindi Grammar. Springfield: Dunwoody Press.
Narang, G. C. and D. A. Becker. 1971. Aspiration and nasalization in the generative phonology of Hindi-Urdu. Language, 47, 646–767.
Ohala, M. 1972. Topics in Hindi-Urdu phonology. (PhD dissertation, University of California, Los Angeles).
"A Desertful of Roses", a site about Ghalib's Urdu ghazals by Dr. Frances W. Pritchett, Professor of Modern Indic Languages at Columbia University, New York, NY, USA.
Phukan, S. 2000. The Rustic Beloved: Ecology of Hindi in a Persianate World, The Annual of Urdu Studies, vol 15, issue 5, pp. 1–30
The Comparative study of Urdu and Khowar. Badshah Munir Bukhari National Language Authority Pakistan 2003.
Rai, Amrit. 1984. A house divided: The origin and development of Hindi-Hindustani. Delhi: Oxford University Press. ISBN 0-19-561643-X.
Snell, Rupert Teach yourself Hindi: A complete guide for beginners. Lincolnwood, IL: NTC
