Οι Σκλαβηνοί (λατινικά: Sclaveni‎‎) ήταν σλαβικός λαός που εμφανίστηκε στο προσκήνιο της ιστορίας κατά τον Πρώιμο Μεσαίωνα και συγκεκριμένα ως πολεμική απειλή το 517, ένα έτος πριν από το θάνατο του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αναστασίου Α΄ του Δίκορου, όταν επέδραμαν στο Ιλλυρικό εισβάλλοντας στα Βαλκάνια.

Στα χρόνια του Ιουστινιανού αποστέλλονται για τη διάσωση του Βελισσάριου που αντιμετώπιζε προβλήματα στην εκστρατεία του στην Περσία.^[1] Και από το 545 για αρκετές δεκαετίες λεηλατούν την Μοισία και τη Θράκη. Το 586 φθάνουν μέχρι τη Κόρινθο αφήνοντας το ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου που ήταν ορεινό και δυσπρόσιτο.^[2]

Αρχικά οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου τους έστρεψαν κατά των Αντών, μιας άλλης σλαβικής ομάδας. ^α[›]Με ιδιαίτερη σφροδότητα εμφανίστηκαν την περίοδο της βασιλείας του Μαυρικίου {582-602), όταν συμμάχησαν με τους Αβάρους και φθάσανε ως τα Μακρά τείχη της Κωνσταντινούπολης.^{[3] [4]}

«Τὸ γὰρ τῶν Σκλαβινῶν ἔθνος ἐπαφίησι, καὶ πλεῖστα τῆς Ῥωμαίων γῆς ἀποκείρεται καὶ τῶν μακρῶν μέχρι καλουμένων τειχῶν οἷα δὴ ἅπτοντες, πολὺν ἀπεργάζονται φόνον, διὸ καὶ δεδιὼς βασιλεὺς,[.Μαυρίκιος (αυτοκράτορας).] τὰ μακρὰ διεφρούρησε τείχη καὶ τὰς περὶ αὐτὸν τῶν στρατευμάτων πληθῦς ἀπεξῆγε τῆς πόλεως· ὥσπερ ἀξιολογώτατον ἔρυμα περὶ τὸ ἄστυ αὐτοσχέδιον μηχανώμενος. Τότε δὴ τότε Κομεντιόλος οὐκ ἄκομψον ταξιαρχίαν πιστεύεται· κατὰ δὲ τὴν Θρᾴκην ἐπιών, ἀπελαύνει τῶν Σκλαβικῶν πλήθη· ἀφικνεῖται δὲ καὶ κατὰ τὸν Ἐργινίαν οὕτω καλούμενον ποταμὸν καὶ ἀδοκήτως ἐπὶ τοῖς Σκλαβινοῖς καὶ καρτερικῶς ἐπιτίθεται καὶ θάνατον πολὺν τοῖς βαρβάροις ἀπεσχεδίασεν. Εἶτα, παριόντι τῷ θέρει, τὰς Ῥωμαϊκὰς συναθροίσας δυνάμεις, ἐπὶ τὴν Ἀδριανούπολιν φοιτᾷ καὶ συντυγχάνει Ἀνδραγάστῳ, ἐπισυρομένῳ πλήθη Σκλαβικῶν πολλά, ἄγρας τε αἰχμαλώτων ἀξιολογωτάτας καὶ λείας λαμπράς».

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος «Περί της εποικήσεως σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον»

Κατά την περίοδο της βασιλείας του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ΄ πάλι μαζί με τους Άραβες το 677 πολιορκούν τη Θεσσαλονίκη (Miracula Sancti Demetri).

Για την εισβολή των Σκλαβηνών στη Γερμανία ο Εμμανουήλ Ροΐδης επικαλείται την «Εκκλησιαστικη Ιστορία» του Φλωρή στο έτος 736:

«Ἄλλοτε πάλιν ἀπήντων ἡμιγύμνους Σκλαβηνούς, οἵτινες διητῶντο ὡς οἱ κάλαμοι παρὰ τάς ὄχθας τῶν ῥυάκων, ἀπαιτοῦντες φόρον διαβάσεως παρὰ τῶν ὁδοιπόρων καὶ ῥίπτοντες εἰς τὸ ὕδωρ τοὺς δυστροπούντας. Ἀλλὰ τούτους ἀπεμάκρυνεν ὁ Φρουμέντιος διὰ τροπαρίου τινὸς εἰς τὸν Ἄγ. Μιχαήλ, ὅπερ ἔτρεπεν ἀμέσως εἰς φυγὴν τοὺς ἀμφιβίους ἐκείνους λῃστάς, ὡς ἡ φωνὴ τοῦ χοίρου τὸν ἐλέφαντα.»

Εμμανουήλ Ροΐδης Η Πάπισσα Ιωάννα/Μέρος Β

Σήμερα στη Γερμανία πέρα από από το ποταμό Όντερ και μέχρι τα Πολωνικά σύνορα κατοικούν Σλαβικές μειονότητες ως Γερμανοί πολίτες.

To 806 - 807 συντάχθηκαν με τους Σαρακηνούς που πολιορκούσαν την Πάτρα, ενώ το 810 ως μισθοφόροι του Βούλγαρου Κρούμμου πολεμούσαν στη Μοισία.

^ α: Οι σκλαβηνίες «σλαβική γη» ήταν οι τόποι της εκάστοτε κατοικίας τους. Στο Βυζάντιο μέχρι το 10o αι.. ανάλογα με το τόπο προέλευσής τους τούς κατέτασαν, ως Εζερίτες, «έζερ λίμνη», Βελεγεζίτες, Βαϊουνίτες, Δραγουβίτες, Μηλιγγοί, Ρυγχίνοι, Σαγουδάτοι, Στρυμωνίτες κ.α. Αργότερα επί Κομνηνών συλλήβδην αποκαλούνται Σλαύοι.

• Κωνσταντίνος Ζ΄, «Περί θεμάτων»
• Curta, Florin (2001). The Making of the Slavs: History and Archaeology of the Lower Danube Region, c. 500–700. Cambridge University Press. ISBN 978-0521802024. 
• Δημήτριος Ομπολένσκυ Obolensky, Dimitri (1994). By*zantium and the Slavs. St. Vladimir's Seminary Press. ISBN 0-88141-008-X.