Σαντάλ Μουφ

Σαντάλ Μουφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Chantal Mouffe (Γαλλικά)
Γέννηση17  Ιουνίου 1943[1][2][3]
Σαρλερουά[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Αγγλικά[6][7][5]
ΣπουδέςΚαθολικό Πανεπιστήμιο του Λουβέν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός επιστήμονας[8]
φιλόσοφος
καθηγήτρια πανεπιστημίου
ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών[9]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ[8]
Fondation de France
Περίοδος ακμής2015[10]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίαμεταμαρξισμός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕρνέστο Λακλάου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Σαντάλ Μουφ (γαλλ. Chantal Mouffe, γενν. 17 Ιουνίου 1943)[11] είναι Βελγίδα πολιτική φιλόσοφος, που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Ουέστμινστερ.[12]

Είναι περισσότερο γνωστή για τη συνεισφορά της στην ανάπτυξη της λεγόμενης «σχολής του Έσσεξ στη διαλογική ανάλυση»[13][14], από κοινού με τον σύντροφό της Αργεντινό Ερνέστο Λακλάου, μαζί με τον οποίο συνέγραψαν το συχνότερα αναφερόμενο έργο της, το Ηγεμονία και σοσιαλιστική στρατηγική. Η «σχολή του Έσσεξ» είναι ένας τύπος μεταμαρξιστικής πολιτικής αναλύσεως, που αρύεται από τη φιλοσοφία του Αντόνιο Γκράμσι, τον μεταδομισμό και θεωρίες της ταυτότητας, επανορίζοντας την αριστερή πολιτική με όρους[15] ριζοσπαστικής δημοκρατίας. Η Μουφ έχει γράψει και επιδραστικά έργα πάνω στη θεωρία του πολιτικού αγώνα, όπως το Agonistics: Thinking the World Politically και το The Democratic Paradox. Από τα τελευταία της βιβλία ήταν το For a Left Populism (2018).

Σπουδές και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

Η Σ. Μουφ σπούδασε στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν, τη Σορβόννη και το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Μετέπειτα εργάσθηκε σε αρκετά πανεπιστήμια ανά τον κόσμο (στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και τη Λατινική Αμερική). Διετέλεσε επισκέπτρια καθηγήτρια στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Κορνέλ και Πρίνστον, καθώς και στο γαλλικό CNRS (Παρίσι). Από το 1989 μέχρι το 1995 υπηρέτησε ως διευθύντρια προγράμματος στο Διεθνές Κολέγιο Φιλοσοφίας (Collège international de philosophie) στο Παρίσι. Στη συνέχεια και μέχρι το τέλος της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας της η Μουφ ήταν καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο, όπου ήταν μέλος του Κέντρου για τη μελέτη της Δημοκρατίας.[12]

Θέσεις και έργο

Η Μουφ επέκρινε στο έργο της τη διαβουλευτική δημοκρατία (ιδίως στις εκδοχές του Τζον Ρωλς και του Χάμπερμας), ενώ είναι γνωστή και για την αξιοποίηση του έργου του Καρλ Σμιτ, ιδίως της έννοιας «πολιτικό», στο να προτείνει μια ριζοσπαστικοποίηση της σύγχρονης δημοκρατίας, κάτι που αποκαλεί «αγωνιστικό πλουραλισμό». Ενδιαφέρθηκε για την ανάδειξη του ριζοσπαστικού δυναμικού των καλλιτεχνικών πρακτικών.[16] Το βιβλίο της Μουφ Agonistics: Thinking the World Politically (2013) έχει επικριθεί από τον Τίμοθυ Λώρι επειδή επικεντρώνεται πολύ στους κρατικούς θεσμούς.[17]

Επιλεγμένη εργογραφία

  • (με τον Ερνέστο Λακλάου) Hegemony and Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics, εκδ. Verso, Λονδίνο & Νέα Υόρκη 1985
  • The Return of the Political, εκδ. Verso, Λονδίνο & Ν. Υόρκη 1993
  • Le politique et ses enjeux - Pour une démocratie plurielle, εκδ. La Découverte/MAUSS, Παρίσι 1994
  • The Democratic Paradox, εκδ. Verso, Λονδίνο & Ν. Υόρκη 2000
  • On the Political, εκδ. Routledge, Abingdon Ν. Υόρκης 2005
  • Hegemony, Radical Democracy, and the Political, επιμ. James Martin, εκδ. Routledge, Λονδίνο 2013
  • Agonistics: Thinking The World Politically, εκδ. Verso, Λονδίνο & Ν. Υόρκη 2013
  • Mouffe C.: «Post-marxism: democracy and identity», περιοδ. Environment and Planning D, τόμ. 13, έτος 1995, σσ. 259-266, ML: P305 E30
  • Podemos: In the Name of the People (μια συζήτηση με τον Ίνιγο Ερεχόν, μετάφρ. Sirio Canos), εκδ. Lawrence & Wishart, 2016
  • For a Left Populism, εκδ. Verso, Λονδίνο & Ν. Υόρκη 2018
  • Towards a Green Democratic Revolution, εκδ. Verso, Λονδίνο & Ν. Υόρκη 2022

Τιμητικές διακρίσεις

Η Μουφ έχει αναγορευθεί επίτιμη διδάκτορας από τα εξής πανεπιστήμια:


Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 The Fine Art Archive. 145761.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 198211.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 CONOR.SI. 51921251.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12379995k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2014830823. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 www.tacticalmediafiles.net/persons/381/Chantal-Mouffe. Ανακτήθηκε στις 19  Οκτωβρίου 2024.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2020.
  11. ↑ «Mouffe, Chantal». Library of Congress. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2014. CIP t.p. (Chantal Mouffe) data sheet (b. 17 June 1943) 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Professor Chantal Mouffe». University of Westminster. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017. 
  13. ↑ Townshend, Jules (21 June 2016). «Discourse Theory and Political Analysis: A New Paradigm from the Essex School?». The British Journal of Politics and International Relations 5 (1): 129-142. doi:10.1111/1467-856X.00100. 
  14. ↑ Townshend, Jules (24 June 2016). «Laclau and Mouffe's Hegemonic Project: The Story So Far». Political Studies 52 (2): 269-288. doi:10.1111/j.1467-9248.2004.00479.x. 
  15. ↑ «Chantal Mouffe». Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017. 
  16. ↑ Mouffe, Chantal: «Artistic Strategies in Politics and Political Strategies in Art» στο Design (&) Activism: Perspectives on Design as Activism and Activism as Design, επιμ. Tom Bieling, εκδ. Mimesis, Μιλάνο 2019, σσ. 53-57
  17. ↑ Laurie, Timothy (2013). «Review: 'Agonistics: Thinking the World Politically'». Melbourne Journal of Politics 36: 76-78. https://www.academia.edu/5433656. 
  18. ↑ «UV nombró Doctora Honoris Causa a politóloga Chantal Mouffe». Universidad de Valparaíso. 14 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2018. 
  19. ↑ «Reconocidos intelectuales europeos recibirán el doctorado». Universidad de Costa Rica (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2023. 
  20. ↑ «Laudatio - Motivatio Chantal Mouffe». www.kuleuven.be (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2023. 

Βιβλιογραφία

  • Anna Marie Smith: Laclau and Mouffe: The Radical Democratic Imaginary, εκδ. Routledge, Λονδίνο 1998
  • David Howarth: Discourse, Milton Keynes: Open University Press, 2000
  • Louise Philips και Marianne Jorgensen: Discourse Analysis as Theory and Method, εκδ. Sage, Λονδίνο 2002
  • David Howarth, Aletta Norval και Yannis Stavrakakis (επιμ.): Discourse Theory and Political Analysis, Manchester University Press, Manchester 2002
  • Jacob Torfing: New Theories of Discourse: Laclau, Mouffe, Žižek, εκδ. Blackwell, Οξφόρδη 1999
  • «Society is Always Divided», συνέντευξη στις Digital Development Debates, Μάρτιος 2015