Ο Σααντεντίν Ραφίκ Χαρίρι (αραβικά: سعد الدين رفيق الحريري, 18 Απριλίου 1970)[7] είναι Λιβανέζος πολιτικός, ο νεότερος γιος του Ραφίκ Χαρίρι, δολοφονηθέντος πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από τις 18 Δεκεμβρίου 2016 ως τις 21 Ιανουαρίου 2020. Από το 2006 βρίσκεται στον κατάλογο με τα πλουσιότερα πρόσωπα στον κόσμο, που συντάσσεται από το περιοδικό Φορμπς. Ήταν ξανά πρωθυπουργός της αραβικής χώρας από το 2009 ως τις 25 Ιανουαρίου 2011.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Ριάντ στις 18 Απριλίου 1970.[8][9]. Ο Σαάντ Χαρίρι σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν. Την εποχή του θανάτου του πατέρα του, διεύθυνε τη Σαουδική Ογκέρ, μία πολυκλαδική κατασκευαστική εταιρεία αξίας $3,15 δισ. δολαρίων, που είχε ιδρυθεί από τον πατέρα του και ζούσε στη Σαουδική Αραβία.
Πολιτικός
Ωστόσο, μετά τη δολοφονία του πατέρα του και την Επανάσταση του Κέδρου, ο Σαάντ Χαρίρι επέστρεψε στον Λίβανο και ανέλαβε τον πολιτικό ρόλο του πατέρα του. Πήρε μέρος στις εκλογές για το κοινοβούλιο, επικεφαλής ενός αντισυριακού σχηματισμού, μέλος της συμμαχίας 14 Μαρτίου, η οποία σχημάτισε κυβέρνηση[10]. Ενώ αναμενόταν ότι θα ήταν πρωθυπουργός μετά τις εκλογές, ο ίδιος ζήτησε την παραίτηση του προέδρου Εμίλ Λαχούντ, και διακήρυξε ότι δεν ήθελε τη θέση του πρωθυπουργού, όσο ο Λαχούντ ήταν πρόεδρος.
Είναι υπέρμαχος του αφοπλισμού της Χεζμπολάχ, όπως και ο πατέρας του, και αντιτίθεται στην επιρροή της Συρίας στο Λίβανο. Στις 30 Οκτωβρίου του 2007 κατηγόρησε τη Συρία ότι προσπαθούσε να δολοφονήσει τον ίδιο και τον πρωθυπουργό Φουάντ Σινιόρα. Το Σεπτέμβριο του 2008 ο Χαρίρι κατηγόρησε τη Δαμασκό ότι «εξάγει τρομοκρατία στον Λίβανο»[11].
Εκλογές 2009 και πρώτη πρωθυπουργία
Ο αντισυριακός συνασπισμός παρέμεινε στην εξουσία και έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στις 7 Ιουνίου του 2009. Απολαμβάνει τη σταθερά της στήριξης πολλών δυτικών χωρών, καθώς και της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου[12]. Τον ίδιο μήνα, στις 27 Ιουνίου, ο Χαρίρι διορίστηκε στην πρωθυπουργία. Στις 7 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε τη σύνθεση κυβέρνησης, η οποία όμως απορρίφθηκε από την αντιπολίτευση, που ελέγχεται από τη Χεζμπολάχ[13]. Δυο μέρες αργότερα κατέθεσε στον πρόεδρο του Λιβάνου, Μισέλ Σουλεϊμάν, την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ως άκαρπη.[14]
Έπειτα από τη συμφωνία της αντιπολίτευσης για συμμετοχή σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας[15], ο Χαρίρι ορκίστηκε πρωθυπουργός και η κυβέρνηση εθνικής ενότητας ορκίστηκε στις 9 Νοεμβρίου 2009.
Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 2011 ξέσπασε πολιτική κρίση, έπειτα από την αποχώρηση της Χεζμπολάχ από την κυβέρνηση. Περισσότερο από το 1/3 των υπουργών παραιτήθηκαν, με αποτέλεσμα να προταθεί για νέος πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο ο Νατζίμπ Μικάτι[16].
Δεύτερη πρωθυπουργία
Έπειτα από πολιτικό αδιέξοδο που διήρκεσε πάνω από 2 χρόνια μέχρι την εκλογή προέδρου, ο Μισέλ Αούν εξελέγη τελικά πρόεδρος. Λίγο αργότερα, στις 18 Δεκεμβρίου 2016, ο Αούν διόρισε τον Χαρίρι στην πρωθυπουργία για 2η φορά.[17]
Στις 4 Νοεμβρίου 2017 ο Χαρίρι ανακοίνωσε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία και την ίδια ημέρα ανακοινώθηκε η αποτροπή ενός σχεδίου για τη δολοφονία του.[18] Στις 5 Δεκεμβρίου ο Χαρίρι ανακάλεσε την παραίτησή του.
Νέα κυβέρνηση
Στις 31 Ιανουαρίου 2019 ορκίστηκε η νέα κυβέρνησή του. Στις 29 Οκτωβρίου 2019 ο πρωθυπουργός Σαάντ Χαρίρι υπέβαλε την παραίτηση του ενώπιον του προέδρου Αούν, κατόπιν μαζικών διαδηλώσεων που διήρκησαν περισσότερες από 10 ημέρες.[19]
.jpg)
