Μισέλ Αούν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	ميشال نعيم عون (Αραβικά)
Γέννηση	30 Σεπτεμβρίου 1933 (1933-09-30) (91 ετών) Χαρέτ Χρεΐκ
Κατοικία	Γαλλία (1991–2005)
Χώρα πολιτογράφησης	Λίβανος
Θρησκεία	Μαρωνιτική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αραβικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αραβικά[1] Γαλλικά Αγγλικά Ιταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός αξιωματικός
Περίοδος ακμής	1958
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα
Οικογένεια
Σύζυγος	Νάντια Ελ-Τσαμί (ν. 1968)
Τέκνα	3
Συγγενείς	Gebran Bassil (γαμπρός) και Alain Aoun (ανιψιός)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου
Πόλεμοι/μάχες	Εμφύλιος Πόλεμος του Λιβάνου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρωθυπουργός του Λιβάνου (1988–1990) Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων του Λιβάνου (1984–1989)[2] Πρόεδρος του Λιβάνου (1988–1990)[3] Πρόεδρος του Λιβάνου (2016–2022)[3] Member of the Parliament of Lebanon (2005–2016)
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Order of Merit Εθνικό Τάγμα του Κέδρου
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μισέλ Ναΐμ Αούν (αραβικά: ميشال نعيم عون‎‎, αραβική προφορά: miːʃeːl ʕo.uːn, 30 Σεπτεμβρίου 1933)^[4][5] είναι Λιβανέζος πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως πρόεδρος του Λιβάνου από τις 31 Οκτωβρίου 2016 έως τις 30 Οκτωβρίου 2022. Εξελέγη πρόεδρος στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την 46η εκλογική συνεδρίαση του λιβανέζικου κοινοβουλίου. Είναι μαρωνίτης χριστιανός και ιδρυτής του Ελεύθερου Πατριωτικού Κινήματος.

Ο Μισέλ Αούν διορίστηκε στρατηγός του Λιβανέζικου στρατού (επικεφαλής του Λιβανέζικου Στρατού) το 1984. Από τις 22 Σεπτεμβρίου 1988 έως τις 13 Οκτωβρίου 1990 ο Αούν υπηρέτησε στο πρωθυπουργικό αξίωμα της χώρας. Ο Αούν διορίστηκε πρωθυπουργός από τον αναχωρούντα πρόεδρο Αμίν Τζεμαγιέλ ως επικεφαλής της λιβανέζικης κυβέρνησης και προσωρινός πρωθυπουργός. Αυτή η απόφαση οδήγησε στην άνοδο δύο αντίπαλων κυβερνήσεων, αυτή του στρατηγού Αούν και αυτή του πρωθυπουργού Σελίμ Χος.

Ο Αούν κήρυξε "Απελευθερωτικό πόλεμο" ενάντια στις συριακές στρατιωτικές δυνάμεις στις 14 Μαρτίου 1989. Στις 13 Οκτωβρίου 1990, οι συριακές δυνάμεις εισέβαλαν στα προπύργια του Αούν συμπεριλαμβανομένου του προεδρικού παλατιού στη Μπαάμπντα, σκοτώνοντας εκατοντάδες Λιβανέζους στρατιώτες και πολίτες. Ο Αούν διέφυγε στην γαλλική πρεσβεία της Βηρυτού, ενώ αργότερα του χορηγήθηκε άσυλο και έζησε εξόριστος στη Γαλλία μέχρι το 2005.

Ο Αούν επέστρεψε στον Λίβανο στις 7 Μαΐου 2005, έντεκα ημέρες μετά την απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από τη χώρα. Το 2006, όντας επικεφαλής του Ελεύθερου Πατριωτικού Κινήματος, υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με την Χεζμπολά, ξεκινώντας μια συμμαχία του Αούν με τη Χεζμπολά που διαρκεί μέχρι σήμερα. Παρά την αιματηρή ιστορία με το καθεστώς του Χαφέζ αλ-Άσαντ, πατέρα του Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο Αούν επισκέφθηκε τη Συρία το 2009.^[6][7]

Ο Αούν εξελέγη βουλευτής ηγούμενος του Ελευθέρου Πατριωτικού Μετώπου και του ευρύτερου κοινοβουλευτικού συνασπισμού "Μπλοκ Μεταρρυθμίσεως και Αλλαγής", το οποίο είχε 27 βουλευτές και ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο μπλοκ στο κοινοβούλιο. Παρουσίασε την υποψηφιότητά του για την προεδρία, με τους κύριους αντιπάλους του να είναι οι Σαμίρ Τζατζά, Σουλεϊμάν Φραντζίε και Ανρί Ελού. Μετά την εκλογή του διαδέχθηκε τον Μισέλ Σουλεϊμάν στην προεδρία. Η θητεία του Αούν έληξε στις 30 Οκτωβρίου 2022.

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Michel Aoun στο Wikimedia Commons