Ράλλυ Ακρόπολις

Η ράμπα εκκίνησης του 55ου Ράλλυ Ακρόπολις
Ιστορικό ράλι ακρόπολις

Το Ράλλυ Ακρόπολις (επίσημη εμπορική ονομασία τα τελευταία χρόνια: The rally of Gods, μετάφραση: Το ράλλυ των Θεών) είναι ένας από τους παλαιότερους και σημαντικότερους αγώνες αυτοκινήτου. Ξεκίνησε να διοργανώνεται από την ΕΛΠΑ το 1951 και πλέον αποτελεί μέρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ (WRC). Θεωρείται από τα πιο απαιτητικά και ανταγωνιστικά Ράλλυ του πρωταθλήματος.

Ιστορία

Το 1951, από μια ιδέα μιας ομάδας οδηγών και με την βοήθεια της Shell διοργανώθηκε ένας αγώνας 1.923 χιλιομέτρων. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη του, ως πρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινήτου και Περιηγήσεων (ΕΛΠΑ), υπήρξε ο παράγοντας του Παναθηναϊκού, Απόστολος Νικολαΐδης.[1][2] Ο αγώνας ξεκίνησε από την Αθήνα και πέρασε κατά σειρά από τις πόλεις Τρίπολη, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Θεσσαλονίκη με τον τερματισμό να γίνεται στην Αθήνα. Την επόμενη χρονιά (1952) η ΕΛΠΑ αναλαμβάνει την διοργάνωση του αγώνα και το 1953 ο αγώνας γίνεται διεθνής. Το 1960 ο αγώνας συμπεριλαμβάνεται στους αγώνες του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Από το 1973 συμπεριλαμβάνεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Επίσης περιλαμβάνεται στα πανελλήνια πρωταθλήματα και κύπελλα κλάσεων, στο κύπελλο της FIA για αυτοκίνητα παραγωγής και στο παγκόσμιο κύπελλο για κατασκευαστές αυτοκινήτων τουρισμού.

Νεότερα χρόνια (2005 έως σήμερα)

Το 2005 κέντρο του αγώνα ήταν η Λαμία. Μια υπερειδική διαδρομή έλαβε μέρος στο Ολυμπιακό Στάδιο με μεγάλη επιτυχία. Εκείνη την χρονιά, το ράλλυ Ακρόπολις ψηφίστηκε ως το καλύτερο ράλλυ για το 2005. Το 2006 το κέντρο του αγώνα μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στα γύρω βουνά. Το σέρβις παρκ (service park) ήταν στον χώρο του Ολυμπιακού σταδίου Αθηνών. Αυτή την χρονιά έγιναν δύο υπερειδικές στο Ολυμπιακό στάδιο, μια φορά την πρώτη μέρα του αγώνα και μια την τελευταία. Το 2007 το κέντρο του αγώνα ήταν και πάλι η Αθήνα. Το 2007 υπήρξαν 3 υπερειδικές, οι οποίες έλαβαν χώρα στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο στο Μαρκόπουλο. To 2009 το ράλλυ διεξήχθη στο Λουτράκι Κορινθίας και νικητής αναδείχθηκε ο Φινλανδός Μίκο Χίρβονεν στις 14 Ιουνίου.[3][4] Το 2011 ο διάσημος και πιο σκληρός αγώνας του παγκοσμίου πρωταθλήματος επανήλθε στο αγωνιστικό καλεντάρι της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου. Το 2011 το κέντρο του αγώνα ήταν το Λουτράκι,και οι ειδικές διαδρομές επεκτάθηκαν στη Φθιώτιδα, τη Βοιωτία,την Κορινθία και την Αργολίδα. Ο αγώνας ξεκίνησε στις 16 Ιουνίου κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως των Αθηνών, με την τελετή έναρξης και έληξε στις 19 Ιουνίου. Το 2012 το ράλλυ ακρόπολις ξεκίνησε στις 24 Μαΐου στο Ζάππειο Μέγαρο με κέντρο του αγώνα στο Λουτράκι, ακόμα το 2012 προστέθηκαν μερικές νέες ειδικές διαδρομές. Η τελετή λήξης έγινε στις 27 Μαΐου στο Club Hotel Casino Loutraki και νικητής αναδείχθηκε ο Σεμπαστιάν Λεμπ. [5] To 2013 ήταν η τελευταία χρονιά που το ράλλυ προσμετρούσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, καθώς λόγω οικονομικών δυσχερειών και μη εξόφλησης των οφειλών προς την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, αποκλείστηκε από το καλεντάρι των αγώνων του Πρωταθλήματος. Νικητής το 2013 αναδείχθηκε ο Φινλανδός Γιάρι - Μάττι Λάτβαλα. Από το 2014 ο αγώνας προσμετρά στο καλεντάρι του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ράλλυ, με το κέντρο του αγώνα να επιστρέφει στα εδάφη της Φθιώτιδας το 2016, όπου νικητής αναδείχθηκε ο νεαρός Ραλφ Σιρμάσις, προκαλώντας έκπληξη στους οπαδούς του αγώνα και αφήνοντας εκτός ανταγωνισμού τα μεγάλα φαβορί.Το 2021 επανήλθε στο πρόγραμμα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ αντικαθιστώντας το Ράλλυ της Χιλής το οποίο ακυρώθηκε καθώς η χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα με την πανδημία του Ίου sars-cov-2.[6]

Νικητές Οδηγοί

Ο Κάρλος Σάινθ με Ford Focus RS WRC 2000 στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2000.
Ο Ζιλ Πανιζί με Peugeot 206 WRC στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2003.
Ο Πέτερ Σόλμπεργκ με Subaru Impreza S11 WRC '05 στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2005.
Ο Σεμπαστιάν Λεμπ με Citroën C4 WRC στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2007.
Ο Σεμπαστιάν Οζιέ με Citroën DS3 WRC στo Ελευθεροχώρι (ΕΔ 3), νικητής στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2011.
Ο Σεμπαστιάν Λεμπ με Citroën DS3 WRC, νικητής στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2012.
Ο Σεμπαστιάν Οζιέ με Volkswagen Polo R WRC στο Ράλλυ Ακρόπολις το 2013.
Έτος Οδηγός Συνοδηγός Αυτοκίνητο
1951 Πέτρος Περατικός Fiat 1400
1952 Τζόνι Πεσματζόγλου Νίκος Παπαμηχαήλ Chevrolet Deluxe V8
1953 Νίκος Παπαμιχαήλ Σπύρος Δημητράκος Jaguar XK120
1954 Πέτρος Παπαδόπουλος Σπύρος Δημητράκος Opel Rekord
1955 Τζόνι Πεσματζόγλου Μ. Παπανδρέου Opel Kapitän
1956 Bάλτερ Σοκ Ρολφ Μολ Mercedes-Benz 300 SL
1957[Σημ. 1] Ζαν Πιέρ Εσταζέ Λουσίλ Εσταζέ Ferrari 250 GT
1958 Λουίτζι Βιλιορέζι Τσίρο Μπασαντόνα Lancia Aurelia B20 GT
1959 Βόλφγκανγκ Λέβι Χανς Βέντσερ Auto Union 1000
1960 Bάλτερ Σοκ Ρολφ Μολ Mercedes-Benz 220 SE
1961 Έρικ Κάρλσον Βάλτερ Κάρλσον Saab 96
1962 Έουγκεν Μπόριγκερ Πίτερ Λανγκ Mercedes-Benz 220 SE b
1963 Έουγκεν Μπόριγκερ Ρολφ Κνολ Mercedes-Benz 300 SE
1964 Τομ Τράνα Γκούναρ Τερμάνιους Volvo PV544
1965 Καρλ Μάγνους Σκογκ Λένναρτ Μπέργκρεν Volvo Amazon
1966 Μπενκτ Σόντερστρορμ Γκούναρ Παλμ Ford Cortina Lotus
1967 Πάντι Χόπκιρκ Ρον Κρέλιν Mini Cooper S
1968 Ρότζερ Κλαρκ Τζιμ Πόρτερ Ford Escort
1969 Πάουλι Τοϊβόνεν Μάρτι Καλάρι Porsche 911 S
1970 Ζαν Λυκ Τεριέ Μαρσέλ Καλεβάρτ Alpine-Renault A110 1300
1971 Ούβε Άντερσον Αρν Χερτζ Alpine-Renault A110 1600
1972 Χάκαν Λίντμπεργκ Χέλμουτ Έισεντλε Fiat 124 Spider
1973 Ζαν Λυκ Τεριέ Κρίστιαν Ντελφεριέ Alpine-Renault A110 1800
1974
Δεν διεξήχθη
1975 Βάλτερ Ρερλ Γιόχαν Μπέργκερ Opel Ascona 1.9 SR
1976 Χάρι Κάλστρομ Κλάους Γκόρεν Άντερσον Datsun 160J
1977 Μπιόρν Βάλντεγκααρντ Χανς Τορζέλιους Ford Escort RS 1800
1978 Βάλτερ Ρερλ Κρίστιαν Γκάισντερφερ Fiat 131 Abarth
1979 Μπιόρν Βάλντεγκααρντ Χανς Τορζέλιους Ford Escort RS 1800
1980 Άρι Βάτανεν Ντέιβιντ Ρίτσαρντς Ford Escort RS 1800
1981 Άρι Βάτανεν Ντέιβιντ Ρίτσαρντς Ford Escort RS 1800
1982 Μισέλ Μουτόν Φαμπρίτσια Πονς Audi Quattro
1983 Βάλτερ Ρερλ Κρίστιαν Γκάισντερφερ Lancia 037
1984 Στιγκ Μπλόμκβιστ Μπιόρν Σέντεμπεργκ Audi Quattro
1985 Τίμο Σάλονεν Σέπο Χαριάνε Peugeot 205 T16
1986 Γιούχα Κάνκουνεν Γιούχα Πίρονεν Peugeot 205 T16
1987 Μάρκου Άλεν Ίλκα Κιβιμάκι Lancia Delta HF 4WD
1988 Μίκι Μπιαζιόν Τιτσιάνο Σιβιέρο Lancia Delta HF Integrale 8V
1989 Μίκι Μπιαζιόν Τιτσιάνο Σιβιέρο Lancia Delta HF Integrale 8V
1990 Κάρλος Σάινθ Λουίς Μόγια Toyota Celica GT-4 ST165
1991 Γιούχα Κάνκουνεν Γιούχα Πίρονεν Lancia Delta HF Integrale 16V
1992 Ντιντιέ Οριόλ Μπερνάρντ Οσελί Lancia Delta HF integrale Evoluzione
1993 Μίκι Μπιαζιόν Τιτσιάνο Σιβιέρο Ford Escort RS Cosworth
1994 Κάρλος Σάινθ Λουίς Μόγια Subaru Impreza 555
1995[Σημ. 2] Άρης Βωβός Κώστας Στεφανής Lancia Delta HF Integrale
1996 Κόλιν Μακ Ρέι Ντέρεκ Ρίνγκερ Subaru Impreza 555
1997 Κάρλος Σάινθ Λουίς Μόγια Ford Escort RS Cosworth
1998 Κόλιν Μακ Ρέι Νίκι Γκριστ Subaru Impreza S5 WRC '98
1999 Ρίτσαρντ Μπερνς Ρόμπερτ Ριντ Subaru Impreza S5 WRC '99
2000 Κόλιν Μακ Ρέι Νίκι Γκριστ Ford Focus RS WRC 2000
2001 Κόλιν Μακ Ρέι Νίκι Γκριστ Ford Focus RS WRC 2001
2002 Κόλιν Μακ Ρέι[7] Νίκι Γκριστ Ford Focus RS WRC 2001
2003 Μάρκο Μάρτιν Μάικλ Παρκ Ford Focus RS WRC 2003
2004 Πέτερ Σόλμπεργκ Φιλ Μιλς Subaru Impreza S10 WRC '04
2005 Σεμπαστιάν Λεμπ Ντανιέλ Ελενά Citroën Xsara WRC
2006 Μάρκους Γκρόνχολμ Τίμο Ραουτιάινεν Ford Focus RS WRC
2007 Μάρκους Γκρόνχολμ Τίμο Ραουτιάινεν Ford Focus RS WRC
2008 Σεμπαστιάν Λεμπ Ντανιέλ Ελενά Citroën C4 WRC
2009 Μίκο Χίρβονεν Γιάρμο Λέχτινεν Ford Focus RS WRC 2009
2010
Δεν διεξήχθη
2011 Σεμπαστιάν Οζιέ Ζυλιέν Ινγκρασιά Citroën DS3 WRC
2012 Σεμπαστιάν Λεμπ Ντανιέλ Ελενά Citroën DS3 WRC
2013 Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα Μίκα Άντιλα Volkswagen Polo R WRC
2014 Κρεγκ Μπριν Σκοτ Μάρτιν Peugeot 208 T16 R5
2015 Καγιετάν Καγιετάνοβιτς Γιαροσλάβ Μπαράν Ford Fiesta R5
2016 Ραλφ Σιρμάσις Αρτούρς Σίμινς Skoda Fabia R5
2017 Καγιετάν Καγιετάνοβιτς Γιαροσλάβ Μπαράν Ford Fiesta R5
2018 Μπρούνο Μαγκαλιάες Ούγκο Μαγκαλιάες Skoda Fabia R5
2019-2020
Δεν διεξήχθη
2021 Κάλε Ροβανπέρα Τζόνε Χαλτούνεν Toyota Yaris WRC
2022 Τιερί Νεβίλ Μαρτίν Βιντέιγκε Hyundai i20 N Rally1
2023 Κάλε Ροβανπέρα Τζόνε Χαλτούνεν Toyota GR Yaris Rally1
2024 Τιερί Νεβίλ Μαρτίν Βιντέιγκε Hyundai i20 N Rally1

Σημειώσεις

  1. Ο Άλκης Μίχος ήταν ο νικητής του Ε' Ράλι Ακρόπολις 1957. Όμως, κατόπιν καταγγελίας άλλου Έλληνα αγωνιζόμενου ο οποίος -αξίζει να αναφερθεί- δεν είχε καμία πιθανότητα διάκρισης στη γενική κατάταξη του αγώνα, τιμωρήθηκε καταλαμβάνοντας, τελικά, την 8η θέση γενικής. Η καταγγελία ανέφερε ότι η πινακίδα του αυτοκινήτου του Α. Μίχου δεν ήταν αναρτημένη στη θέση της, μια και κατά τη διάρκεια της διαδρομής Κορίνθου-Αθηνών την είχε χάσει και του την παρέδωσε αργότερα άλλος διαγωνιζόμενος που την είχε βρει στο δρόμο. Όπως αναφέρει ντοκουμέντο της εποχής "οι αρμόδιοι διεπίστωσαν την αλήθεια της καταγγελίας και αφού απέβαλαν κάθε συναισθηματισμό, ετιμώρησαν τον Μίχο όπως επέβαλαν οι κανονισμοί και κατεβίβασαν τον Έλληνα αγωνιζόμενο από το βάθρο του νικητού.".
  2. Ο αγώνας δεν μετρούσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.

Παραπομπές

  1. Όταν ο Απόστολος Νικολαΐδης έγινε ο «Πατριάρχης του Παναθηναϊκού», sdna.gr, 15 Οκτωβρίου 2017.
  2. Όταν έφυγε ο Απόστολος Νικολαΐδης, sport24.gr, 15 Οκτωβρίου 2016.
  3. Ο Χιρβόνεν νικητής του 56ου Ράλι Ακρόπολις[νεκρός σύνδεσμος], ΕΡΤ, 14 Ιουνίου 2009.
  4. «Ο Χιρβόνεν νικητής στο 56ο Ράλι Ακρόπολις | ΣΚΑΪ». www.skai.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. «Ράλι Ακρόπολις 2012». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2012. 
  6. «To Ράλι Ακρόπολις επιστρέφει στο WRC». in.gr. 26 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. Με συνολικά 5 νίκες στο Ράλι Ακρόπολις, ο Κόλιν Μακ Ρέι παραμένει πολυνίκης στα χρονικά του εν λόγω ράλι.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Αγώνες του Παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλλυ:

Σουηδία | Μεξικό | Πορτογαλία | Αργεντινή | Σαρδηνία | Ελλάδα
Φινλανδία | Γερμανία | Νέα Ζηλανδία | Καταλωνία | Κορσική | Ιαπωνία | Τουρκία | Μεγάλη Βρετανία

Παλαιότεροι αγώνες του πρωταθλήματος:

Αρκτική | Αυστραλία | Βραζιλία | Κίνα | Ακτή Ελεφαντοστού | Κύπρος | Ινδονησία
Μαρόκο | Μόντε Κάρλο | ΗΠΑ | Πολωνία | Σαφάρι | Σαν Ρέμο | Νορβηγία