Ο πουαντιγισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που ξεκίνησε στη Γαλλία το 19ο αιώνα. Εισηγητής του υπήρξε ο Γάλλος μετα-ιμπρεσσιονιστής ζωγράφος, Ζωρζ Σερά (Georges Seurat, 1859-91). Στηρίζεται στη θεωρία του Σεβραίν που βασίζεται στην ψευδαίσθηση του ματιού όταν επηρεάζεται από τα γειτονικά χρώματα. Σύμφωνα με τον πουαντιγισμό όλα τα πράγματα στη φύση πρέπει να διατηρούν την καθαρότητά τους και να μην επεμβαίνουμε με την όρασή μας. Το φως και το χρώμα, που χρησιμοποιούνται και αποτελούν το μέσο, πρέπει να είναι καθαρά ώστε να επιτυγχάνεται ο στόχος, δηλαδή ένα αποτέλεσμα που διαθέτει σταθερό φως.

Η λέξη πουαντιγισμός (στα γαλλικά pointillisme) προέρχεται από τη γαλλική «point» που σημαίνει τελεία.

Τα χρώματα δεν αναμειγνύονται στην παλέτα αλλά τοποθετούνται μεμονωμένα, κουκίδα κουκίδα, και απευθείας πάνω στον καμβά. Το αποτέλεσμα είναι να συγχωνεύονται οι λεπτομέρειες των χρωμάτων ως σύνολο με τη βοήθεια του εγκεφάλου και όχι της όρασης, όταν κοιτά κανείς τον πίνακα από απόσταση.^{[Σημ 1]} Βασίζεται στην τεχνοτροπία κατά την οποία απορρίπτεται η χρήση γραμμών και γεννάται ένα αποτέλεσμα από κουκίδες βασικών χρωμάτων (π.χ. κόκκινο και άσπρο).

Ο πουαντιγισμός αφορά την τεχνική που τοποθετούνται οι τελείες πάνω στον καμβά ενώ ο ντιβιζιονισμός,^{[Σημ 2]} αναφέρεται στον τρόπο που διαχωρίζεται το χρώμα από τα διάφορα οπτικά εφέ.^[1] Η διαφορά τους έγκειται πως οι ντιβιζιονιστές χρησιμοποιούν μεγαλύτερες πινελιές, κάτι σαν μικρό κόμμα, παρά μικρές τελείες. Οι οπαδοί του ντιβιζιονισμού επιθυμούν να μεταφέρουν το φως με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια π.χ. φως ηλιοβασιλέματος, αντανακλάσεις φωτός, ακτινοβολία. Όσον αφορά τη θεματολογία οι ντιβιζιονιστές προτιμούν κοινωνικά θέματα ενώ οι πουαντιγιστές εικόνες από την αστική ή κοσμική ζωή.^{[2] [3]}

1. ↑ το χαρακτηριστικό είχε αναπτυχθεί πολύ στην εποχή της αναγέννησης.
2. ↑ που αναπτύχθηκε στη Βόρεια Ιταλία προς το τέλος του 1880.