Ο Νικόλαος Αριστάρχης (1799 - 1866) ήταν μέγας λογοθέτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1799 στην Ξηροκρήνη της Κωνσταντινούπολης. Πατέρας του ήταν ο μεγάλος διερμηνέας της υψηλής Πύλης Σταυράκης Αριστάρχης (γεν. 1770) και γιος του ο μέγας λογοθέτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σταυράκης Αριστάρχης. Η καταγωγή του κράταγε από τον Ιωάννη Α΄ τον Τσιμισκή. Μητέρα του ήταν η Σοφία Αριστάρχου.
Μαθήτευσε στους καλύτερους Ελληνιστές, τον Γεώργιο Σερούιο και τον Κωνσταντίνο Λογάδη. Συμμαθητές του είχε τα ηγεμονόπαιδα του Σούτσου. Σπούδασε στα Γαλλικά και Ιταλικά πανεπιστήμια. Ήρθε στο Βουκουρέστι το 1818 και διορίστηκε σφραγιδοφύλακας του Αλέξανδρου Σούτσου. Με την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης συνόδευσε την οικογένεια του Σούτσου μέχρι τα σύνορα με την Αυστρία, αλλά συνέχισε μόνος του και ήρθε στην Κωνσταντινούπολη, μετά από πρόσκληση που είχε δεχτεί. Εξορίστηκε το 1822 στην Γαλατία. Εκεί έμαθε μόνος του τα Τουρκικά και διορίστηκε μυστικοσύμβουλος του σουλτάνου Μαχμούτ Β΄. Το 1824 ονομάστηκε μέγας Λογοθέτης της μεγάλης Εκκλησίας. Τιμήθηκε με τουρκικό και ρωσικό παράσημο και το 1834 ονομάστηκε από τις δύο αυτές Αυλές αντιπρόσωπος (καπουκεχαγιάς) της Βλαχίας στην Κωνσταντινούπολη. Επί της υπηρεσίας του κατόρθωσε να πολλαπλασιάσει το εμπορικό ναυτικό της Βλαχίας και να διατηρήσει ανέπαφα τα προνόμια της Ηγεμονίας.
Απεβίωσε το 1866 στο Κάιρο.[1]
Παραπομπές
Πηγές
