Ο Μικόλα Γιάνοβιτς Αζάροβ (ουκρανικά: Микола Янович Азаров) ή Νικολάι Γιάνοβιτς Αζάροφ (ρωσικά: Николай Янович Азаров· πατρικό επώνυμο: Πάχλο [Пахло]) (γενν. 17 Δεκεμβρίου 1947, Καλούγκα, Καλούζσκαγια Όμπλαστ, ΡΣΟΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Ουκρανός πολιτικός. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ουκρανίας από τις 11 Μαρτίου 2010 ως την παραίτησή του, τον Ιανουάριο του 2014. Υπήρξε πρώτος αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών τις περιόδους 2002-2005 και 2006-2007, ενώ υπηρέτησε επίσης για δύο βραχύβιες θητείες ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός στα τέλη του 2004 και στις αρχές του 2005. Έπειτα από τη νίκη του Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις προεδρικές εκλογές του 2010 διαδέχθηκε τον τελευταίο στην προεδρία του Κόμματος των Περιφερειών και διορίστηκε πρωθυπουργός.[9][10]
Πρώτα χρόνια
Ο Μικόλα Αζάροβ γεννήθηκε στην Καλούγκα της Σοβιετικής Ένωσης. Μητέρα του ήταν ή Εκατερίνα Πάβλοβνα Αζάροβα και πατέρας του ο Γιαν Ρομπέρτοβιτς Πάχλο, Εσθονο-Ρώσος από το Λένινγκραντ. Ο ίδιος ο Μ. Αζάροβ έχει αναφέρει πως κατά τη γέννησή του δηλώθηκε στο ληξιαρχείο ως επώνυμό του το πατρικό της μητέρας του.[11] Αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Απέκτησε ντοκτορά στη γεωλογία και στην ορυκτολογία. Το 1984 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ουκρανία.
Πολιτική καριέρα
Ο Αζάροβ υπηρέτησε στο αξίωμα του επικεφαλής της οικονομικής επιτροπής της Βερχόβνα Ράντα την περίοδο 1995–1997. Υπήρξε επίσης επικεφαλής της φορολογικής υπηρεσίας του κράτους (1996–2002) και κατάφερε να διατηρήσει άριστους δεσμούς με την κυβέρνηση του προέδρου Λεονίντ Κούτσμα. Όντας περισσότερο τεχνοκράτης παρά πολιτικός, ο Δρ. Αζάροβ ανάλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών στα τέλη Νοεμβρίου του 2002, όταν ανέλαβε το υπουργικό συμβούλιο του Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Την περίοδο εκείνη έγιναν οικονομικές μεταρρυθμίσεις και ο ρυθμός αύξησης του ετήσιου ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 12,1% το 2004, από το 9,6% του 2003.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2004 ο Αζάροβ έγινε για πρώτη φορά υπηρεσιακός πρωθυπουργός, αξίωμα που διατήρησε ως τις 28 Δεκεμβρίου 2004, έπειτα από την πολιτική κρίση αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές. Μετά τον επαναληπτικό γύρο των προεδρικών εκλογών, ο Γιανουκόβιτς επεχείρησε να ανακτήσει την πρωθυπουργία, τελικά όμως παραιτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2004. Η επίσημη διάλυση της κυβέρνησης έγινε στις 5 Ιανουαρίου 2005 και για μία ακόμη φορά ο Αζάροβ έγινε υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ως την ορκωμοσία του Βίκτορ Γιούστσενκο στο ύπατο αξίωμα. Αντικαταστάθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2005 από την Γιούλια Τιμοσένκο.
Ο Αζάροβ παρέμεινε ισχυρός σύμμαχος του Γιανουκόβιτς και όταν ο τελευταίος έγινε ξανά πρωθυπουργός στις 4 Αυγούστου 2006, διορίστηκε πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομικών.
Έπειτα από την εκλογή του Γιανουκόβιτς στην προεδρία της χώρας το 2010[12][13], ο Αζάροβ συμπεριλήφθηκε στους τρεις υποψηφίους που ήταν επιλογές του προέδρου για το αξίωμα του πρωθυπουργού και παρουσιάστηκαν στις 21 Φεβρουαρίου 2010, μαζί με τους Σέργκι Τιγκίπκο και Αρσένι Γιατσενιούκ.[12]
Διορίστηκε πρωθυπουργός από την Βερχόβνα Ράντα στις 11 Μαρτίου 2010[14][15] με 242 ψήφους επί συνόλου 343 βουλευτών που ήταν παρόντες στην σχετική ψηφοφορία.[14]
Πολιτιστικό προφίλ
Ο ίδιος δεν ομιλεί καλά την ουκρανική γλώσσα[16][17], ωστόσο έχει δηλώσει ότι αυτός και τα μέλη της κυβέρνησής του θα μιλούν ουκρανικά.[17]
Βουλευτικές εκλογές 2012
Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στην Ουκρανία, στις 28 Οκτωβρίου 2012, ο Αζάροβ επανεξελέγη βουλευτής, ως επικεφαλής στη λίστα του Κόμματος των Περιοχών.[18][19] Εν συνεχεία παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του παρέμεινε με τον ίδιο ως υπηρεσιακό, στις 3 Δεκεμβρίου 2012.[20]
Παραίτηση 2014
Έπειτα από πολλές εβδομάδες διαδηλώσεων του Ευρωμαϊντάν και το θάνατο πολιτών σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας ο Αζάροβ υπέβαλε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία στις 28 Ιανουαρίου 2014.[21] Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς για την ειρηνική διευθέτηση της κρίσης στη χώρα.[22]
