Οι ρωμαϊκές επαρχίες της Μ. Ασίας υπό τον Τραϊανό, συμπεριλαμβανομένης της Λυκίας και της Παμφυλίας.Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπό τον Αδριανό (βασ. 117–38), που δείχνει τη συγκλητική επαρχία της Λυκίας και Παμφυλίας στη νότια Μ. Ασία.
Η Λυκία και Παμφυλία ήταν το όνομα μίας επαρχίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που βρισκόταν στη νότια Μ. Ασία. Δημιουργήθηκε από τον Αυτοκράτορα Βεσπασιανό (βασ. 69–79), ο οποίος συνένωσε τη Λυκία και την Παμφυλία σε μία ενιαία διοικητική ενότητα. [1][2] Το 43 μ.Χ., ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος είχε προσαρτήσει τη Λυκία. [3][4] Η Παμφυλία ήταν τμήμα της πραιτωριανής επαρχίας Γαλατίας.
Το σύνορο, που χαράχθηκε από τον Βεσπασιανό, πήγαινε δυτικά του ποταμού Ινδού (που κυλούσε από την άνω κοιλάδα του στην Καρία) από το οροπέδιο της Πισιδίας μέχρι τη λίμνη Ασκάνιο (Burdur Gölü), νότια της Απάμειας. Στα βόρεια και ανατολικά σχημάτιζε μία γραμμή, που ακολουθούσε τις όχθες των λιμνών Λίμνα (Hoyran Gölü) και Καράλις (Beyşehir Gölü), στρεφόταν νότια προς τον κόλπο της Aδάλα (θάλασσα Παμφυλίας) και ακολουθούσε τα βουνά τού Ταύρου (Toros Dağları) για κάποια δέκα μίλια ανατολικά μέχρι την Ισαυρία. Στη συνέχεια ακολούθησε την Κιλικία Τραχεία για να φτάσει στη θάλασσα στα δυτικά της Ιωτάπης. Τα σύνορα χαράχθηκαν λαμβάνοντας υπόψη γεωγραφικούς και οικονομικούς παράγοντες. Περιλαμβάνονταν το σύνολο των λεκανών των ποταμών Ξάνθου, Κέστρου (Ak Su) και Eυρυμέδοντα (Köprü Irmak). Οι κύριες πόλεις βρίσκονταν στις εκβολές των δύο τελευταίων ποταμών. Στην Πισιδία και στην Παμφυλία εν μέρει οι πόλεις ακολουθούσαν τους λίγους δρόμους προς το εσωτερικό της Μ. Ασίας. Ο πιο σημαντικός ήταν ο δρόμος από την Αττάλεια (Αntalya) προς την Απάμεια. Στη Λυκία ο δρόμος από τα Πάταρα προς τη Λαοδίκεια επί τού Λύκου ακολουθούσε την ακτή. Σημαντικές πόλεις ήταν η Σίδη, η Πτολεμαΐδα, οι Γάγαι και τα Μύρα στην ακτή, η Σελεύκεια στην ενδοχώρα και η Κρέμνα, η Κολβάσα και η Κόμαμα στο οροπέδιο της Πισιδίας, όπου ο Αύγουστος είχε ιδρύσει ρωμαϊκές αποικίες (οικισμούς). Στο οροπέδιο Μιλύας υπήρχαν η Οινόανδα, η Τλως, η Νίσα, η Ποδαλία, η Τερμησσός και η Τρεβέννα. Άλλες σημαντικές πόλεις της Λυκίας ήταν η Πεδνηλισσός, η Αριασσός και η Σαγαλασσός. Κατά μήκος του Ευρυμέδοντα ήταν η Άσπενδος και η Πέργη, όπου υπήρχε ιερό της Αρτέμιδος. Η σημαντικότερη πόλη της περιοχής ήταν τα Πάταρα, στις εκβολές του Ξάνθου.
Κάτω από τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού (βασ. 284–305), ο οποίος διπλασίασε τον αριθμό των ρωμαϊκών επαρχιών μειώνοντας το μέγεθός τους, η Λυκία και η Παμφυλία χωρίστηκαν σε δύο ξεχωριστές επαρχίες. Οι επαρχίες ομαδοποιήθηκαν σε δώδεκα διοικήσεις (dioceses), που υπάγονταν στις τέσσερις πραιτωριανές επαρχίες της Aυτοκρατορίας. Η Λυκία και η Παμφυλία υπάγονταν στην διοίκηση Ασίας (Dioecesis Asiana), της πραιτωριανής επαρχίας της Ανατολής.
↑This is the name Peter Thonemann and Funda Ertugrul ("The Carminii of Attouda", Epigraphica Anatolica, 38 (2005), pp. 75-86) provide for him; Leunissen calls him "(Marcus Ulpius) Carminius Athengoras" (Paul M. M. Leunissen, Konsuln und Konsulare in der Zeit von Commodus bis Severus Alexander (Amsterdam: J.C. Gieben, 1989), pp. 151, 301).
↑Nuray Gökalp, "Iulius Tarius Titianus, proconsul of Lycia et Pamphylia", Gephyra 8 (2011), pp. 125-128
Βιβλιογραφικές αναφορές
Fatih Onur (2008). «Δύο επιγραφές από την Πέργη» Γέφυρα 5: 53–66.
Jones, AHM, The Cities of the Eastern Roman Provinces, ανατυπώσεις ακαδημαϊκής μονογραφίας του Oxford University Press, 1998;(ISBN978-0199240098)
Şahin, Sencer Mustafa Adak (2007). Σταδίας Παταρένσης. Likya Eyaleti Roma Yollari / Itinera Romana Provinciae Lyciae, Arkeoloji Sanat Yayinlari, 2011;(ISBN978-6053962670) (στα Τουρκικά)
Syme R., "Galatia and Pamphylia under Augustus: The Governorships of Piso, Quirinius and Silvanus", Klio, 27 (1934), pp. 122–147;
Syme R., "Pamphylia from Augustus to Vespasian", Klio, 30 (1937), pp. 227–231
