Μετά από αρκετές διαδοχικές περιόδους διακυβέρνησης από ομάδες όπως οι Σαρμάτες, οι Αλανοί, οι Γότθοι και οι Ούννοι, [2] τα απομεινάρια του αβσιλείου του Βοσπόρου απορροφήθηκαν τελικά στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον Ιουστινιανό Α΄ τον 6ο αιώνα μ.Χ. [3][4]
Το τέλος της βασιλείας του Rhescuporis VI πιστεύεται ότι σήμανε το τέλος της Τιβεριανής-Ιουλιανής δυναστείας. Λεπτομέρειες για το Βασίλειο του Βοσπόρου είναι ελάχιστες στη συνέχεια, αλλά φαίνεται να έχει υποστεί αρκετές διαδοχικές περιόδους κυριαρχίας από Σαρμάτες, Αλανούς, Γότθους και Ούννους . [2] Υπήρχε πιθανώς μια συνεχής αλληλουχία ηγεμόνων [2] αλλά λίγα ονόματα είναι γνωστά.
Η κυριαρχία του Mύγερ στον Βόσπορο ήταν σύντομη: λίγο μετά το τέλος του Γορδά ο Ιουστινιανός Α΄ έστειλε στρατό για να θέσει τον Βόσπορο υπό ρωμαϊκή κυριαρχία. [3][4] Ο Mύγελ στη συνέχεια κυβέρνησε μόνο την Πάτρια Ονογούρια στον βορρά.
Οικογενειακό δένδρο
Αυτό το γενεαλογικό δέντρο καλύπτει τους ηγεμόνες τις δυναστείες των Μιθριδατιδών και των Τιβεριο-Ιουλιανών. Λόγω του ότι μεγάλο μέρος της αλληλουχίας των Τιβεριο-Ιουλιανών ηγεμόνων βασίζεται στη νομισματοκοπία, οι σχέσεις εντός της δυναστείας των Τιβεριο-Ιουλιανών (ειδικά για τους μεταγενέστερους ηγεμόνες) είναι σε μεγάλο βαθμό εικασίες και κατά προσέγγιση. Οι από εικασίες και κατά προσέγγιση απόγονοι σημειώνονται με διακεκομμένες γραμμές. Αν και οι γενεαλογικές πληροφορίες είναι εντελώς άγνωστες για τους βασιλείς μετά τον Κότυ Γ΄, τα επαναλαμβανόμενα ονόματα οδηγούν τους περισσότερους ερευνητές να πιστεύουν ότι οι μεταγενέστεροι βασιλείς, μέχρι τουλάχιστον το 341, ήταν μέλη της ίδιας συνεχιζόμενης δυναστείας. [1]
Σημειώσεις
↑Peter Truhart's Regents of Nations (2000) speculatively reconstructed the Archaeanactid dynasty as follows: Archaeanax (c. 480–470 BC), Paerisades (I) (c. 470–450 BC), Leukon (I) (c. 450–440 BC) and Sagauros (c. 440–438 BC).[5]