PROFILPELAJAR.COM

Κάρνταμ
Ηγεμόνας της Βουλγαρίας
Περίοδος	777 - 803
Προκάτοχος	Τέλεριγκ
Διάδοχος	Κρούμος
Γέννηση	735
Θάνατος	802 ή 803
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Κάρνταμ (βουλγαρικά: Кардам, 777 - 802/803) ήταν ηγεμόνας της Βουλγαρίας μεταξύ π. 777 και π. 803.

Το όνομα του Κάρνταμ είναι το πρώτο που αναφέρεται στις Βυζαντινές πηγές, το 791, όταν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΣΤ΄ ξεκίνησε μια εκστρατεία εναντίον της Βουλγαρίας, σε αντίποινα για τις βουλγαρικές επιδρομές στην κοιλάδα του Στρυμόνα το 789. Ο Κάρνταμ προετοιμάστηκε για τη Βυζαντινή εισβολή και συναντήθηκε με τον εχθρό κοντά στην Αδριανούπολη στη Θράκη. Ο Βυζαντινός στρατός ηττήθηκε και τράπηκε σε φυγή.

Το 792 ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ οδήγησε άλλο στρατό κατά των Βουλγάρων και στρατοπέδευσε στις Μαρκέλλες (κοντά στο Καρνομπάτ), στις οποίες προχώρησε για να οχυρώσει. Ο Κάρνταμ έφτασε με το στρατό του στις 20 Ιουλίου και κατέλαβε τα γειτονικά υψώματα. Μετά από λίγη ώρα με τις δύο δυνάμεις να μεγαλώνουν, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ έδωσε τη καθησυχαστική συμβουλή του "ψευδοπροφήτη" και διέταξε την επίθεση. Αλλά οι Βυζαντινές δυνάμεις είχαν χάσει τον σχηματισμό και πάλι ηττήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, ενώ ο Κάρνταμ κατέλαβε την αυτοκρατορική σκηνή και τους υπάλληλους του αυτοκράτορα (μάχη των Μαρκελλών). Μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ υπέγραψε συνθήκη ειρήνης και ανέλαβε την υποχρέωση να πληρώνει ετήσιο φόρο στη Βουλγαρία.

Το 796 η αυτοκρατορική κυβέρνηση ήταν απείθαρχη και ο Κάρνταμ έκρινε απαραίτητο να απαιτήσει το φόρο, ενώ απείλησε να καταστρέψει τη Θράκη, αν δεν είχε πληρωθεί. Σύμφωνα με το χρονικογράφο Θεοφάνη τον Ομολογητή, ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ κορόιδεψε την απαίτηση στέλνοντας κοπριά αντί για χρυσό ως "πρέπον" και υποσχέθηκε να οδηγήσει ένα νέο στρατό εναντίον του ηλικιωμένου Κάρνταμ στις Μαρκέλλες. Για άλλη μια φορά ο αυτοκράτορας κατευθύνθηκε βόρεια, και για άλλη μια φορά συνάντησε τον Κάρνταμ στην περιοχή της Αδριανουπόλεως. Οι στρατοί αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για 17 ημέρες χωρίς να μπουν στη μάχη, ενώ οι δύο μονάρχες πιθανόν να εμπλάκησαν σε διαπραγματεύσεις. Στο τέλος η σύγκρουση αποφεύχθηκε και η ειρήνη επαναλήφθηκε με τους ίδιους όρους όπως και το 792.

Η βασιλεία του Κάρνταμ αντιπροσωπεύει την αποκατάσταση της τάξης στη Βουλγαρία, η οποία είχε υποφέρει από τη γρήγορη εναλλαγή των κυβερνητών και είχε επανειλημμένες ήττες από τους Βυζαντινούς στο τρίτο τέταρτο του 8ου αιώνα. Ο Κάρνταμ όχι μόνο στάθηκε στο ύψος του εναντίον του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ (που προσπαθούσε να μιμηθεί τον πιο επιτυχημένο παππού και συνονόματού του Κωνσταντίνου Ε΄), αλλά αυτό κατάφερε να προκαλέσει κρίση στη Βυζαντινή αυλή, όπου οι επανειλημμένες αποτυχίες του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ υπονόμευσαν τη θέση του αυτοκράτορα εκθρονίστηκε από τη μητέρα του Ειρήνη το 797. Ο Κάρνταμ μάλλον δεν κατάφερε να επιβιώσει για πολύ από τον αντίπαλό του, καθώς δεν είχε ακούσει γι' αυτόν από το 796 και ήταν ήδη νεκρός το 803.

Η συλλογή των Βουλγάρων του Βόλγα Τζαφάρ Ταρίχ του 17ου αιώνα (αμφισβητούμενης γνησιότητας) αντιπροσωπεύει τον Καραντζάμ (δηλαδή τον Κάρνταμ), ως τον αδερφό του Αζάν Τόκτα (δηλαδή τον Τόκτου), και ως εγγονό του Σουβάρ (Σεβάρ). Η ίδια πηγή αναφέρει τον διάδοχό του, τον Κουρίμ (δηλαδή τον Κρούμο) ως ανιψιό του. Αν όλα αυτά είναι σωστά, η προσχώρηση του Κάρνταμ σηματοδοτεί την οριστική αποκατάσταση της φυλής Ντούλο, η οποία θα διατηρήσει το θρόνο της μέχρι το θάνατο του Ρομάν το 997.

Τιμή

Η αντηρίδα Κάρνταμ, στη Νήσο Λίβινγκστον στα Νότια Νησιά Σέτλαντ της Ανταρκτικής, και το χωριό Κάρνταμ στην επαρχία Ντόμπριτς ονομάζονται προς τιμήν του Κάρνταμ.

Δείτε επίσης

Ιστορία της Βουλγαρίας
Βούλγαροι

Παραπομπές

↑ Byzantium and Bulgaria, 775-831, Panos Sophoulis, BRILL, 2011, (ISBN 9004206957), pp. 71-72.
↑ Word and Power in Mediaeval Bulgaria, Ivan Biliarsky, BRILL, 2011, (ISBN 9004191453), p. 211.
↑ Reading the Middle Ages: Sources from Europe, Byzantium, and the Islamic World, Barbara H. Rosenwein, University of Toronto Press, 2013, (ISBN 1442606029), p. 160.
↑ Southeastern Europe in the Middle Ages, 500-1250, Florin Curta, Cambridge University Press, 2006, (ISBN 0521815398),pp. 162-163.
↑ A Concise History of Bulgaria, R. J. Crampton, Cambridge University Press, 2005, (ISBN 1139448234), p. 270.

Πηγές

Μόσκο Μόσκοφ, Imennik na bălgarskite hanove (novo tălkuvane), Σόφια 1988.
Τζόρνταν Αντρέγιεφ, Ιβάν Λαζάροφ, Πλέμεν Παβλόφ, Koj koj e v srednovekovna Bălgarija, Σόφια 1999.
(κύρια πηγή), Μπαχσί Ιμάν, Džagfar Tarihy, vol. III, Αρινμπούρκ 1997.