Ο Ζεντεόν Ταλμάν ντε Ρεώ (γαλλικά: Gédéon Tallemant des Réaux, 1619-1692) ήταν Γάλλος συγγραφέας γνωστός για τις Ιστοριούλες του,[5] μια συλλογή από σύντομες βιογραφίες σημαντικών προσώπων της εποχής του.[6]
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ζεντεόν Ταλμάν ντε Ρεώ γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1619 στη Λα Ροσέλ, γόνος πλούσιας οικογένειας τραπεζιτών Ουγενότων. Το όνομα ντε Ρεώ προήλθε από μία ιδιοκτησία που αγόρασε το 1650. Όταν ήταν περίπου 18 ετών, πήγε στην Ιταλία με τον αδερφό του Φρανσουά, αββά Ταλμάν. Κατά την επιστροφή του στο Παρίσι, ο Ταλμάν σπούδασε νομικά και ο πατέρας του του εξασφάλισε θέση συμβούλου του Παρλαμέντου (ανώτατο δικαστήριο). Το επάγγελμά του δεν τον ικανοποιούσε, έτσι το 1646 αποφάσισε να αναζητήσει ένα εναλλακτικό εισόδημα με το γάμο του με την εξαδέλφη του Ελιζαμπέτ ντε Ραμπουιγιέ, μέσω της οποίας απέκτησε πρόσβαση στο λογοτεχνικό σαλόνι του μεγάρου Ραμπουιγιέ.[7]
Η οικοδέσποινα του σαλονιού Κατρίν ντε Ραμπουγιέ τροφοδότησε την περιέργεια του Ταλμάν με ιστορίες για πρόσωπα και γεγονότα των βασιλειών του Ερρίκου Δ΄ και του Λουδοβίκου ΙΓ΄ που έχουν πραγματική ιστορική αξία. Οι συγκεντρώσεις στο λογοτεχνικό σαλόνι της ήταν ένα πεδίο παρατήρησης και πληροφόρησης για τις καυστικές αλλά ποτέ ψευδείς σημειώσεις του.[8]
Το 1685, ο Ταλμάν ντε Ρεώ μεταστράφηκε στον καθολικισμό. Φαίνεται ότι η αλλαγή δεν ήταν εντελώς αδιάφορη για τον συγγραφέα, ο οποίος είχε υποστεί σημαντικές χρηματικές απώλειες, καθώς αμέσως μετά έλαβε σύνταξη 2.000 λιρών. Πέθανε στο Παρίσι στις 6 Νοεμβρίου 1692.
Το έργο του Ταλμάν ντε Ρεώ είναι πολύτιμο για τη λογοτεχνική ιστορία της εποχής. Τις σημειώσεις του, που αναφέρονταν σε προσωπικότητες της υψηλής κοινωνίας, των κύκλων της διανόησης, της κοσμικής ζωής και της πολιτικής της εποχής του, τις συστηματοποίησε και τις συγκέντρωσε σε μία συλλογή 300 «προσωπογραφιών» αλλά ποτέ δεν τις εξέδωσε. Δημοσιοποιήθηκαν πολύ αργότερα, τον 19ο αιώνα με τον τίτλο Ιστοριούλες (1834-1835). Η ακρίβεια και η ειλικρίνειά του δεν αμφισβητούνται, καθώς ανεξάρτητες μαρτυρίες έχουν αποδείξει την ουσιαστική ορθότητα των αναφορών του.[10][11]
