Εκλογές στο Βέλγιο

Στο Βέλγιο, το πολίτευμα του οποίου είναι Συνταγματική Μοναρχία, διεξάγονται εκλογές μόνο για βουλή (νομοθετικά σώματα), για γερουσία και ευρωεκλογές.

Το Κοινοβούλιο του Βελγίου αποτελείται από τη Γερουσία (ολλανδ. : Senaat, γαλλ. Sénat) και τη Βουλή των Αντιπροσώπων (ολλανδ: Kamer van Volksvertegenwoordigers, γαλλ.: Chambre des Représentants). Η Βουλή έχει 150 μέλη τα οποία εκλέγονται άμεσα. Βουλευτικές εκλογές γίνονται κάθε τετραετία.

Βουλευτικές εκλογές

Πρόσφατες εκλογές

2019

Κύριο λήμμα: Βελγικές ομοσπονδιακές εκλογές (2019)

Προηγούμενες εκλογές

2007

Στις 10 Ιουνίου 2007 ο κυβερνών συνασπισμός του Γκι Φερχόφστατ έχασε τις εκλογές και μία ημέρα μετά ο τελευταίος υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του. Έπειτα από την κατάρρευση των συνομιλιών για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού υπό τον Υβ Λετέρμ, ο τελευταίος κατέθεσε την εντολή.

Στις 3 Δεκεμβρίου 2007 ο Βασιλιάς Αλβέρτος έδωσε στο Φερχόφστατ νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης (προσωρινή) με σκοπό να τερματιστεί το πολιτικό αδιέξοδο.[1]. Η εντολή του ανατέθηκε επίσημα στις 10 Δεκεμβρίου και ο ίδιος την έκανε αποδεκτή[2] στις 17 Δεκεμβρίου. Η θητεία της νέας κυβέρνησης έληξε το Μάρτιο του 2008[3]. Εν τέλει, τα πέντε μεγαλύτερα κόμματα συμφώνησαν, έπειτα από διαβουλεύσεις σχεδόν μιας ημέρας, να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού[4] με επικεφαλής τον Υβ Λετέρμ. Στην κυβέρνηση μετέχουν Φλαμανδοί Χριστιανοδημοκράτες, γαλλόφωνοι Χριστιανοδημοκράτες, Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι, γαλλόφωνοι Φιλελεύθεροι και γαλλόφωνοι Σοσιαλιστές. Το Δεκέμβριο του 2008 η κυβέρνηση του Λετέρμ παραιτήθηκε, καθώς κατηγορήθηκε για παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, αναφορικά με την πώληση της «προβληματικής» τράπεζας Fortis στην Paribas.[5] Στις 22 Δεκεμβρίου ο βασιλιάς έκανε αποδεκτή την παραίτηση του Λετέρμ και την επόμενη ημέρα ανέθεσε διερευνητική αποστολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον πρώην πρωθυπουργό, Βίλφριντ Μαρτένς.[6] Στις 28 Δεκεμβρίου ο Χέρμαν βαν Ρομπουί έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Δεκεμβρίου του 2008.[7]. Μετά το διορισμό του τελευταίου στο αξίωμα του προέδρου της ΕΕ, πρωθυπουργός ανέλαβε ξανά ο Υβ Λετέρμ, το Νοέμβριο του 2009. Λίγους μήνες αργότερα, στις 22 Απριλίου 2010, το φλαμανδικό κόμμα Ανοικτό VLD αποχώρησε από την κυβέρνηση συνασπισμού, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση του Υβ Λετέρμ να παραιτηθεί και να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στις 13 Ιουνίου 2010.[8] Στις 9 Ιουλίου έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού ο αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Έλιο Ντι Ρούπο, ο οποίος δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση.[9] Αποτυχημένες υπήρξαν και επόμενες προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να σπάσει το Βέλγιο το μέχρι τότε ρεκόρ ακυβερνησίας (541 μέρες) μέχρι να ορκιστεί πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης συμμαχίας ο Έλιο Ντι Ρούπο στις 6 Δεκεμβρίου 2011.

2010

Κύριο λήμμα: Βελγικές βουλευτικές εκλογές 2010

Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 13 Ιουνίου 2010, για πρώτη φορά στην ιστορία του Βελγίου κέρδισε το αυτονομιστικό φλαμανδικό κόμμα Νέα Φλαμανδική Συμμαχία (N-VA).[10] Το Ν-VA, το οποίο τάσσεται υπέρ της διαίρεσης της χώρας, προηγήθηκε με ποσοστό 29% στη Φλάνδρα. Οι Χριστιανοδημοκράτες (CD&V) του πρωθυπουργού Υβ Λετέρμ απέσπασαν το 17,5% των ψήφων. Στην τρίτη θέση ήρθε το φλαμανδικό κόμμα Open VLD με 14,5% ενώ το ακροδεξιό Vlaams Belang κέρδισε 12,5%[11]. Την ίδια ημέρα διεξήχθησαν και εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Γερουσίας.

Στις 9 Ιουλίου έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού ο αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Έλιο Ντι Ρούπο, ο οποίος δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση.[9] Αποτυχημένες υπήρξαν και επόμενες προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να σπάσει το Βέλγιο το μέχρι τότε ρεκόρ ακυβερνησίας (249 μέρες) στις 17 Φεβρουαρίου 2011.[12]

2014

Κύριο λήμμα: Βελγικές βουλευτικές εκλογές 2014

Ομοσπονδιακές εκλογές διενεργήθηκαν στις 25 Μαΐου 2014.[13] Εξελέγησαν όλα τα 150 μέλη της Αίθουσας των Αντιπροσώπων, ενώ δεν έγιναν πλέον άμεσες εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Γερουσίας έπειτα από την 6η συνταγματική αναθεώρηση του 2011–2012. Παράλληλα, η θητεία του κοινοβουλίου παρατάθηκε από τα 4 στα 5 χρόνια. Ήταν οι πρώτες εκλογές επί του βασιλέα Φιλίππου. Την ίδια ημέρα έγιναν και περιφερειακές εκλογές και Ευρωεκλογές.

Παραπομπές

  1. ↑ «Για δύσκολο έργο μιλά ο Φερχόφσταντ που καλείται να δώσει λύση στο κυβερνητικό αδιέξοδο». in.gr. 4 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2007. 
  2. ↑ «Προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Φέρχοφστατ στο Βέλγιο». in.gr. 17 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2007. 
  3. ↑ «Σύντομα». Καθημερινή. 19 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. 
  4. ↑ «Επιτέλους κυβέρνηση συνασπισμού στο Βέλγιο υπό τον Υβ Λετέρμ». in.gr. 18 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2008. 
  5. ↑ «Υπό παραίτηση τελεί η κυβέρνηση του Βελγίου». Τα Νέα. 19 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2016. 
  6. ↑ «Πολιτική κρίση στο Βέλγιο». Flash.gr. 23 Δεκεμβρίου 2008. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ «Belgian king asks Van Rompuy to form government». Reuters. 28 Δεκεμβρίου 2008. 
  8. ↑ «Belgian coalition government crumbles as PM resigns». www.english.rfi.fr. 22 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2010. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Βέλγιο: Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ντι Ρούπο». Καθημερινή. 9 Ιουλίου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ «Νίκη του φλαμανδικού αυτονομιστικού κόμματος στο Βέλγιο». Ελευθεροτυπία. 13 Ιουνίου 2010. 
  11. ↑ «Εκλογές «σταθμός» για το Βέλγιο». Τα Νέα. 13 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2016. 
  12. ↑ «Το παγκόσμιο ρεκόρ ακυβερνησίας κατέρριψε το Βέλγιο». 2011-02-17. http://news.in.gr/world/article/?aid=1231079037. Ανακτήθηκε στις 2011-02-17. 
  13. ↑ «Europa bekrachtigt 25 mei als Belgische verkiezingsdatum». HLN. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2014.