Το Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (πρωτότυπος τίτλος: I, Daniel Blake) είναι ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Κεν Λόουτς και σε σενάριο του Πολ Λάβερτι.
Πλοκή
Ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας χήρος ξυλουργός που ζει στο Νιούκασλ. Όταν παθαίνει έμφραγμα στη δουλειά, ο γιατρός του κρίνει πως είναι ακατάλληλος για εργασία. Ωστόσο, η Αξιολόγηση Ικανοτήτων Εργασίας του Βρετανικού κράτους κρίνει πως μπορεί να εργαστεί και δεν του παρέχει επίδομα. Τότε, ο Ντάνιελ αποφασίζει να κάνει έφεση, όμως δυσκολεύεται, αφού δεν ξέρει να χειρίζεται υπολογιστή.
Γνωρίζει και γίνεται φίλος με μία ανύπαντρη μητέρα, την Κέιτι, που είναι από το Λονδίνο και έμενε σε ξενώνα αστέγων. Ο Ντάνιελ τους βοηθάει με τις επισκευές του σπιτιού και κάνει παρέα με τα δύο παιδιά της. Η οικονομική της κατάσταση είναι τόσο άσχημη, που μία μέρα στο σούπερ μάρκετ την πιάνουν να κλέβει. Μετά από αυτό, ο φύλακας της λέει πως μπορεί να βγάλει πολλά χρήματα αν γίνει συνοδός κυριών. Η Κέιτι δέχεται, και ο Ντάνιελ αρχίζει σιγά σιγά να υποψιάζεται τη νέα της δουλειά. Όταν μαθαίνει τι γίνεται, η Κέιτι του λέει πως δεν έχει άλλη επιλογή για τα παιδιά της και πως αν δεν το αντέχει, να μην κάνουν παρέα πλέον.
Ο Ντάνιελ, απογοητευμένος από τις πολλές προσπάθειες για το επίδομα, βγαίνει έξω από την Υπηρεσία Ευρέσεως Εργασίας και γράφει με σπρέι: "Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, απαιτώ τον ορισμό της έφεσής μου πριν λιμοκτονήσω και να αλλάξετε την κωλομουσική στον τηλεφωνητή". Συλλαμβάνεται και η αστυνομία τον αφήνει ελεύθερο με προειδοποίηση. Στη συνέχεια, πουλά τα περισσότερα από τα πράγματά του και αποκόβεται από τον υπόλοιπο κόσμο.
Την ημέρα της έφεσης, η Κέιτι βρίσκεται μαζί του για συμπαράσταση, ενώ ο δικηγόρος του λέει πως είναι πολύ αισιόδοξος. Ο Ντάνιελ πηγαίνει για λίγο στην τουαλέτα λόγω άγχους και εκεί πεθαίνει από έμφραγμα. Η ταινία κλείνει με την κηδεία του Ντάνιελ και την Κέιτι να διαβάζει ως επικήδειο τα λόγια που θα έλεγε ο Ντάνιελ την ημέρα της έφεσης.
Διανομή
Βραβεία/Διακρίσεις
Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο 69ο φεστιβάλ των Καννών[4] και το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας[5]. Επίσης, ήταν υποψήφια για το βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου καλύτερης ταινίας[6] και για το Βραβείο Γκόγια Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας[7].
Στα BAFTA του 2017 έλαβε 5 υποψηφιότητες: καλύτερης ταινίας, καλύτερης βρετανικής ταινίας, σκηνοθέτη (Κεν Λόουτς), πρωτότυπου σεναρίου (Πολ Λάβερτι) και Β' Γυναικείου ρόλου (Χέιλι Σκουάρες),[8] κερδίζοντας στην κατηγορία της καλύτερης βρετανικής ταινίας.[9]
Παραπομπές
|
---|
1939-1954 Μέγα Βραβείο | |
---|
1955-1963 Χρυσός Φοίνικας | |
---|
1964-1974 Μέγα Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών | |
---|
1975-2000 Χρυσός Φοίνικας | |
---|
2001-σήμερα Χρυσός Φοίνικας | |
---|