Ο Καραμπάτης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1899. Στα εφηβικά και νεανικά του χρόνια εργαζόταν σε ένα φούρνο. Την άνοιξη του 1917 είχε πάει να προπονηθεί στο στάδιο του Πανιωνίου, όπως πολλοί νέοι της πόλης. Ήταν ψηλόλιγνος και πολύ ταχύς. Εκεί τον πρόσεξε ο πρόεδρος του συλλόγου Δημητρός Δάλλας, ο οποίος αμέσως τον ενέταξε στο δυναμικό του σωματείου.
Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία. Στους Πανιώνιους Αγώνες του 1918 ήταν νικητής σε δυο αγωνίσματα ενώ στους αγώνες του 1921 αναδείχθηκε πολυνίκης με πέντε πρωτιές και πανελλήνια ρεκόρ στα 100 και 200 μ. Επίσης, κατέκτησε δύο δεύτερες θέσεις. Ενδιάμεσα, το 1920, αναδείχθηκε πανελληνιονίκης στο δρόμο σταδίου (192 μ.). Τον Ιούλιο του 1922 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στην ελληνική δισκοβολία με 38,94 μ. Τρεις νίκες κατέκτησε και στους Κ΄ Πανιώνιους Αγώνες στην Αθήνα, το 1923. Συνολικά, αναδείχθηκε οκτώ φορές πανελληνιονίκης. Στο τέλος της καριέρας αναδείχτηκε και βαλκανιονίκης κατακτώντας δυο ασημένια και δυο χάλκινα μετάλλια στους αγώνες του 1929, 1930 και 1931.
Συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιάδες (1920, 1924 και 1928) και κατέρριψε ή ισοφάρισε τα πανελλήνια ρεκόρ των: 100 μ., 200 μ., δίσκου, ελληνικής δισκοβολίας και σφύρας. Επίσης, διακρινόταν στο πένταθλο και στη σφαίρα. Για τις πολλαπλές διακρίσεις του τιμήθηκε τρεις φορές με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου, ένα ετήσιο έπαθλο που είχε θεσπίσει ο σύλλογος για τον καλύτερο αθλητή της χρονιάς.
Στην καταστροφή του 1922 θεωρήθηκε χαμένος αλλά κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει στην Κύπρο, από όπου ειδοποίησε τηλεγραφικά ότι ζει. Από κει μετέβη στην Αλεξάνδρεια, όπου έμεινε για λίγο διάστημα, συμμετείχε σε αγώνες και κατέρριψε τα ρεκόρ Αιγύπτου στη σφαίρα και στη δισκοβολία. Έπειτα ήρθε στην Αθήνα, όπου συνέβαλε στην ανασυγκρότηση του Πανιωνίου ως αθλητής και ως έφορος του τμήματος στίβου.
Τη σεζόν 1924-1925 συμμετείχε νικηφόρα σε διεθνείς αγώνες πυγμαχίας και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους εξελέγη αντιπρόεδρος στη νεοϊδρυθείσα "Ένωση Πυχμάχων Αθηνών". Αν και έλαβε μέρος ως ερασιτέχνης, επειδή το τουρνουά ήταν επαγγελματικό τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός έτους από τις αθλητικές συναντήσεις. Έτσι το 1925 μετέβη στις ΗΠΑ προσκαλεσμένος του ελληνικού σωματείου Ολυμπιακός Σικάγου, όπου κατέκτησε πολλές νίκες σε αγώνες ρίψεων.
Παράλληλα με το στίβο, υπήρξε ενεργό στέλεχος των ομάδων κολύμβησης, καταδύσεων, υδατοσφαίρισης και βόλεϊ του Πανιωνίου. Επίσης, εργάστηκε ως αθλητικός συντάκτης και το 1928 διετέλεσε αντιπρόεδρος στο πρώτο Δ.Σ. της Ένωσης Αθλητικών Συντακτών.
Το 1925 η διάσημη Σμυρνιά φωτογράφος Nelly’s (Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη) τον απαθανάτισε σε μια σειρά με τίτλο: «Σπουδή ενός άνδρα στην Ακρόπολη», που έχει μείνει ιστορική.
Το 1936 εξελέγη πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ., τον οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως το θάνατό του, από καρκίνο, στις 3 Σεπτεμβρίου 1964. Η προτομή του υπάρχει στην είσοδο του Σταδίου του συλλόγου στη Νέα Σμύρνη, αφού υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην δημιουργία του. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το 1942, συμμετέσχε στα ιδρυτικά Μέλη της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών μαζί με τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Κλεάνθη Μαρόπουλο, τον Βαγγέλη Χέλμη, τον Γιάννη Σκιαδά, τον Ρένο Φραγκούδη, τον Ηλία Μισαηλίδη, κ.ά. και δραστηριοποιήθηκε στην οργάνωση των αθλητικών συσσιτίων και στην περίθαλψη των εμπερίστατων αθλητών. Διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ) κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και έπειτα την Απελευθέρωση (1943-1946),[1] αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ) και μέλος του ΔΣ διαφόρων ομοσπονδιών.
Μετά την αποχώρηση του από το στίβο ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Προπολεμικά εξέδωσε διάφορα αθλητικά έντυπα, ενώ συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Εμπρός, Έθνος κλπ. Επίσης, δημοσίευσε μελέτες για τον αθλητισμό της αρχαίας Ελλάδας.
Διακρίσεις
1918: ΙΗ΄ Πανιώνιοι Αγώνες (Σμύρνη): δύο νίκες στα 100, 110 εμπ.
1920: Πανελλήνιο πρωτάθλημα: νίκες στο δρόμο σταδίου (192 μ.), 400μ και άρση βαρών - 2ος στα 100μ και πάλη - 3ος στα 110μ ε,π.
1920: Ζ΄ Ολυμπιάδα (Αμβέρσα): συμμετοχή στους δρόμους ταχύτητας 100μ και 200μ.
1921: ΙΘ΄ Πανιώνιοι Αγώνες (Σμύρνη): πέντε νίκες στα 100, 200, 400, 110 εμπ. και ελληνική δισκοβολία, δυο δεύτερες θέσεις στη σφαίρα και στο δίσκο.
1921: πανελλήνια ρεκόρ 200 μ. (23΄΄4) και ελληνικής δισκοβολίας (35,42 μ.), ισοφάριση πανελλήνιου ρεκόρ 100 μ. (11΄΄).
1922: Γ΄ Παναθήναια (Αθήνα): πολυνίκης, νέο ρεκόρ ελλ. δισκοβολίας με 36,25.
1922: 17 Ιουλίου (Σμύρνη): παγκόσμιο ρεκόρ στην ελληνική δισκοβολία με 38,94 μ.
1922: (Αλεξάνδρεια): ρεκόρ Αιγύπτου στη σφαίρα (12,50 μ.) και στο δίσκο (37,50 μ.).
1923: Κ΄ Πανιώνιοι Αγώνες (Αθήνα): τρεις νίκες στα 100, 200 και ελληνική δισκοβολία.
1923: Δ΄ Παναθήναια (Αθήνα): τρεις νίκες στα 100, δρόμο σταδίου (192 μ.) και ελληνική δισκοβολία.
1924: Η΄ Ολυμπιάδα (Παρίσι): συμμετοχή στη σφαίρα (26ος με 10,955μ) και στο δίσκο (ακυρώθηκε).
1926: Πανελλήνιο πρωτάθλημα (Αθήνα): τρεις νίκες στη σφαίρα, στο δίσκο και στην ελληνική δισκοβολία.
1927: ΙΖ' Παγκύπριοι αγώνες : 1ος στη σφαιροβολία με επίδοση 12.41 μ..
1928: Θ΄ Ολυμπιάδα (Άμστερνταμ): συμμετοχή στη σφαιροβολία (15ος με 12,98μ) και στο δίσκο (34ος με 31,87μ).
1928: Ελληνογερμανικοί Αγώνες (Αθήνα): δυο νίκες στη σφαίρα και στο δίσκο.
1928: Πανελλήνιο πρωτάθλημα (Αθήνα): τρεις νίκες σε σφαίρα, δίσκο, ελληνική δισκοβολία.
1928: Αντιπρόεδρος της Ένωσης Αθλητικών Συντακτών.
1929: Προβαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): χάλκινο μετάλλιο στη σφαίρα.
1930: Β΄ Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): ασημένιο μετάλλιο στην ελληνική δισκοβολία και χάλκινο μετάλλιο στη σφύρα.
1930: Β΄ Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): πανελλήνιο ρεκόρ στη σφύρα με 31,68 μ.
1931: Γ΄ Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): ασημένιο μετάλλιο στην ελληνική δισκοβολία.
1931: Γ΄ Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): πανελλήνιο ρεκόρ στην ελληνική δισκοβολία με 35,06 μ. σε ηλικία 33 ετών.
1937-1964: Πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ.
Ατομικά ρεκόρ
100μ: 11.0 (1921)
200μ: 23.4 (1921)
Σφαιροβολία: 13,40μ (1922)
Δισκοβολία: 39,52μ (1925)
Ελληνική δισκοβολία: 38,94μ (1922)
Σφυροβολία: 31,68μ (1930)
Επιμνημόσυνες εκδηλώσεις
Αγώνες 75ετηρίδος Πανιωνίου εις μνήμην Δάλλα & Καραμπάτη
Το 1965, με αφορμή τον εορτασμό των 75 ετών από την ίδρυση του συλλόγου, πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από αθλητικές εκδηλώσεις. Μεταξύ αυτών στις 29 και 30 Ιουνίου[2] διοργανώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο "Ειδικοί αγώνες στίβου εις μνήμην Δ. Δάλλα και Δ. Καραμπάτη":
"Ο Πανιώνιος συμπληρώσας εφέτος την 75ην επέτειον από της ιδρύσεώς του στη Σμύρνη (14.9.1890) επρογραμμάτισε από καιρού διάφορες εορταστικές και αγωνιστικές εκδηλώσεις προς πανηγυρισμόν του γεγονότος αυτού και ήρχισεν ήδη να τας πραγματοποιή. Έτσι μετά τους διεξαχθέντας τον περασμένο μήνα ειδικούς αγώνας στίβου ανδρών, γυναικών, εφήβων και παίδων εις μνήμην των αειμνήστων Προέδρων του Δ. Δάλλα και Δ. Καραμπάτη, αρχίζουν από την προσεχή εβδομάδα να διεξάγονται και άλλες αγωνιστικές εκδηλώσεις."[3]
Στους αγώνες πήραν μέρος δεκάδες αθλητές από όλα τα αθλητικά σωματεία Αθηνών-Πειραιώς και αρκετοί από επαρχιακούς συλλόγους. Η διοργάνωση ήταν ιδιαίτερα φροντισμένη. Αλυτάρχης ορίστηκε ο Νίκος Πολίτης και γυμνασίαρχος ο Ηλίας Μισαηλίδης, ενώ η αγωνόδικος επιτροπή συνολικά (έφοροι αγωνισμάτων, αφέτες, κριτές, χρονομέτρες, γραμματεία κλπ) αποτελείτο από πλέον των 50 ατόμων. Στους νικητές αθλητές απονεμήθηκαν μετάλλια και διπλώματα, ενώ υπήρχαν τρία ειδικά ομαδικά έπαθλα:
"Έπαθλο Καραμπάτη" για τον πρώτο σύλλογο στη βαθμολογία ανδρών.
"Έπαθλο Δάλλα" για τον πρώτο σύλλογο στη συνολική βαθμολογία γυναικών, εφήβων, παίδων.
"Έπαθλο 75ετηρίδος Πανιωνίου" για τον πρώτο στη συνολική βαθμολογία.
Στις 9 Μαΐου 1965 η Αθλητική Ένωση Ελλήνων Αλεξάνδρειας διοργάνωσε αθλητική συνάντηση με την "Ελληνική Αθλητική Ένωση Καΐρου" στη μνήμη του Δ. Καραμπάτη, ο οποίος είχε πολλές φορές αγωνιστεί στην Αλεξάνδρεια και είχε αφήσει αγαθές εντυπώσεις. Οι αγώνες διεξηχθησαν στο Κοινοτικό Στάδιο Σώτερ της Αλεξάνδρειας. Το αγωνιστικό πρόγραμμα περιλάμβανε δέκα αγωνίσματα ανδρών (100μ, 400μ, 800μ, 3.000μ, σφαίρα, δίσκος, ακόντιο, μήκος, ύψος, βαλκανική σκυταλοδρομία), τρία γυναικών (200μ, σφαίρα, ύψος) και δύο μαθητών (60μ, 80μ). Στη βαθμολογία επικράτησε η ομάδα του Καΐρου.[5]
