Ο Δήμος Χαλκιδέων συστάθηκε το 1835 και συμπεριλάμβανε τη Χαλκίδα, έδρα του Δήμου, καθώς και τους οικισμούς Ανεμόμυλο, Αφράτι, Βασιλικό, Δοκό, Καράμπαμπα, Φύλλα, Πετρωτό, Άγιο Νικόλαο και Μύτικα.
Με το Βασιλικό Διάταγμα της 27 Νοεμβρίου 1840 (ΦΕΚ 5), Περί συγχωνεύσεως δήμων της επαρχίας Χαλκίδος, ο Δήμος διευρύνθηκε με την ενσωμάτωση των πρώην δήμων Αμαρυνθίων και Μεσσαπίων.[1] Ο Δήμος παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητος μέχρι το 1866, οπότε αποσπάστηκαν από αυτόν οι οικισμοί Ψαχνά, Άκραι, Βατώντας, Απόκρημνος, Ζούρα, Καστέλλα, Νεροτριβιά, Παλαιοκυπαρίσσι, Πολιτικά, Τριάδα και Κοντοδεσπότης, οι οποίοι συγκρότησαν τον ανασυσταθέντα Δήμο Μεσσαπίων. Το 1906 ο Δήμος Χαλκιδέων διασπάστηκε ξανά, με την απόσπαση των οικισμών Βάθεια, Μάμουλα, Κάτω Βάθεια, Κάτω Μαμούλα και Γυμνό, οι οποίοι συγκρότησαν τον ανασυσταθέντα Δήμο Αμαρυνθίων.[2] Με τη διοικητική διαίρεση του 1912, ο Δήμος Χαλκιδέων έπαψε να υφίσταται ως διευρυμένος δήμος και περιορίστηκε σχεδόν στα όρια του πολεοδομικού συγκροτήματος της Χαλκίδας.
Δήμος Χαλκιδέων, από το 1912 έως το 2010
Ο Δήμος Χαλκιδέων, ως προέκυψε από τη διοικητική διαίρεση του 1912, περιοριζόταν σχεδόν στα όρια του πολεοδομικού συγκροτήματος της Χαλκίδας. Περιλάμβανε, εκτός από την πόλη της Χαλκίδας, τους οικισμούς Δοκό και Λιμήν Χαλκίδος, οι οποίοι καταργήθηκαν τα επόμενα χρόνια. Το 1938 ενσωμάτωσε τον οικισμό Καράμπαμπα, που βρίσκεται απέναντι από το στενό του Ευρίπου και αποτελεί σήμερα το ηπειρωτικό τμήμα της πόλης.[3] Ο Δήμος Χαλκιδέων παρέμεινε αμετάβλητος και μετά την εφαρμογή του προγράμματος Καποδίστριας το 1999.
Νέος Δήμος Χαλκιδέων, από το 2011
Με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης, εντάχθηκε στον νέο διευρυμένο Δήμο Χαλκιδέων, μαζί με τους δήμους Ανθηδόνας, Ληλαντίων, Αυλίδος και Νέας Αρτάκης. Ακολουθούν οι επιμέρους Δημοτικές Ενότητες (σε αγκύλες ο πληθυσμός βάσει της απογραφής του 2011) :
↑Μακεδονία , "Διωρίσθησαν 102 δικαστικοί ως Δήμαρχοι", φ. 22 Σεπτεμβρίου 1975, σελ. 1 (μέσω Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας), ανάκτηση 3 Ιανουαρίου 2020.