Ο Γιώργος Ξηντάρης (Σκόπελος, 28 Οκτωβρίου 1952) είναι Έλληνας ερμηνευτής του ρεμπέτικου τραγουδιού και οργανοπαίχτης (μπουζούκι, μπαγλαμάς). Ένας μουσικός που συνεχίζει τη διάδοση των τραγουδιών του Μάρκου Βαμβακάρη και της σχολής του λεγόμενου Πειραιώτικου Ρεμπέτικου. ^[1]

Γεννήθηκε στο νησί της Σκοπέλου των Βορείων Σποράδων στις 28 Οκτωβρίου 1952, όπου έμεινε μέχρι την ηλικία των 15 ετών. Από μικρός, τα ακούσματα που είχε ήταν ρεμπέτικα και αμανέδες, γιατί αυτά τραγουδούσαν οι κάτοικοι του νησιού.^[2]

Το 1967, ακολουθώντας την κρατούσα τάση της εσωτερικής μετανάστευσης εκείνης της περιόδου και των γνωστών, φίλων και ομοπάτριων που προηγήθηκαν, αναχωρεί για την Αθήνα. Εκεί εγκαθίσταται και δουλεύει σε οικοδομές. Με τα πρώτα του χρήματα αγοράζει ένα μπουζούκι και, χωρίς να πάει σε δάσκαλο, πειραματίζεται και μαθαίνει μόνος του όταν δεν δουλεύει.^[2] Αυτή η περίοδος ήταν για τον Γιώργο Ξηντάρη η απαρχή μιας μακρόχρονης πορείας στους «δρόμους» ^[3] του ρεμπέτικου.

Τον συνέδεε στενή φιλία με τον ρεμπέτη Μπάμπη Γκολέ ^[4],τον οποίο γνώρισε στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην Πάτρα.

Το 1984 παντρεύτηκε τη δικηγόρο Ευγενία Κιντή και απέκτησαν δύο γιους, τον Αντώνη και τον Θοδωρή.

Το 1972, παράλληλα με την οικοδομή, ξεκινά να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει σε μαγαζιά της Αθήνας (κυρίως ταβέρνες), ενώ τα καλοκαίρια επιστρέφει στο νησί του.^[5]

Η πρώτη μεταπολιτευτική περίοδος, που ξεκινά το 1974, βρίσκει τον Ξηντάρη στην Αθήνα. Είναι η εποχή που αρχίζουν να εμφανίζονται «νέοι ρεμπέτες» σε μπουάτ και ρεμπετάδικα ^[6] των αστικών κέντρων της χώρας.

Στη δισκογραφία εμφανίζεται σε μια εποχή που το ρεμπέτικο τραγούδι αναβίωνε μέσα από τις επανεκδόσεις του παλιού υλικού των δισκογραφικών εταιρειών. Το 1979 υπογράφει συμβόλαιο με τη Μίνως Μάτσας & Υιός ΑΕ και ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Γιώργος Ξηντάρης - Ρεμπέτικα Βράδια», που κυκλοφόρησε το 1980. Ερμηνεύει 16 τραγούδια, επανεκτελέσεις συνθέσεων των Μάρκου Βαμβακάρη (Φράγκου), Στέλιου Κερομύτη (Μπούμπη), Γιάννη Εϊζηρίδη (Γιοβάν Τσαούς), Κώστα Παπαδόπουλου, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιώργου Ροβερτάκη και Κώστα Γρυπάρη.^[7]

Το 1981, με τον φίλο και συντοπίτη του, Παύλο Βασιλείου, μετατρέπουν ένα παλιό νεοκλασικό σπίτι στην Αθήνα σε μαγαζί (επί της οδού Ιπποκράτους 181), και ανοίγουν συνεταιρικά τη «Ρεμπέτικη Ιστορία». ^[8] Για την εποχή εκείνη, της αναβίωσης και της επιστροφής του ρεμπέτικου τραγουδιού στην επικαιρότητα και στις προτιμήσεις του κόσμου, το μαγαζί αυτό υπήρξε μια αυθεντική μουσική σκηνή που άφησε ιστορία και το οποίο, εκτός από φοιτητές και νεολαίους, τίμησαν με την παρουσία τους ρεμπέτες από την παλιά γενιά των ρεμπετών που ήταν ακόμα εν ζωή, όπως η Σωτηρία Μπέλλου, ^[8] ο Μπάμπης Μπακάλης κ.ά. καθώς και πολλοί νεορεμπέτες.

Το 1982, ο σκηνοθέτης Φώτης Μεσθεναίος ξεκινά τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Το μινόρε της Αυγής» στην ΕΡΤ. Στις «φωνές» που κλήθηκαν να ντουμπλάρουν «τραγουδιστικά» τους ηθοποιούς είναι και Γιώργος Ξηντάρης, ο οποίος «δάνεισε» την ιδιαίτερη και χαρακτηριστική φωνή του ^[9] ντουμπλάροντας τον Αντώνη Καφετζόπουλο ^[10] σε τραγούδια που είχε ερμηνεύσει ο Μάρκος Βαμβακάρης.  Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 14 Ιανουαρίου 1983 και λόγω της μεγάλης τηλεθέασης ολοκληρώθηκε με δεύτερο κύκλο το 1984 με συνολικά 27 επεισόδια.^[10]

Τον Απρίλιο του 1983, κυκλοφόρησε από τη Μίνως Μάτσας & Υιός ΑΕ σε διπλό άλμπουμ βινυλίου το πρώτο σάουντρακ της σειράς, με 26 από τα τραγούδια που ακούστηκαν στα επεισόδια του πρώτου κύκλου. Ο Ξηντάρης τραγουδάει και παίζει μπουζούκι σε επτά από αυτά τα τραγούδια.^[11] Ο δίσκος ξεπέρασε τις 100.000 πωλήσεις ^[12] και έγινε πλατινένιος.

Τα Πειραιώτικα ρεμπέτικα θεωρούνται από πολλούς ερευνητές ως κλασικά ρεμπέτικα τραγούδια, ως το ανώτατο σημείο της ρεμπέτικης δημιουργίας. Είχαν σημαντικές αλλαγές από τα Σμυρναίικα ρεμπέτικα τραγούδια της δεύτερης περιόδου, αλλά και από αυτά που είχαν αστική λαϊκή πλευρά.^[13]