Ο Γιούζεφ Ρούφιν Βιμπίτσκι (πολωνικά: Józef Rufin Wybicki) (29 Σεπτεμβρίου 1747 – 19 Μαρτίου 1822) ήταν Πολωνός νομικός, ποιητής, πολιτικός και στρατιωτικός ακτιβιστής. Είναι γνωστός ως ο συγγραφέας της «Μαζούρκας του Ντομπρόβσκι» (Mazurek Dąbrowskiego), εθνικός ύμνος της Πολωνίας από το 1927.
Ο Χένρι Ντομπρόφσκι και ο Γιούζεφ Βιμπίτσκι συναντούν τον Ναπολέοντα στο Βερολίνο το 1806.
Επιστρέφοντας στην Πολωνία, συνδέθηκε με την Επιτροπή Εθνικής Παιδείας στις δεκαετίες του 1770 και 1780.[5] Υποστήριξε τον Βασιλιά Στανίσουαφ Αύγουστου Πονιατόφσκ και τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις τους.[5][6] Βοήθησε στον σχεδιασμό του φιλελεύθερου νομικού Κώδικα Ζαμόισκι στα τέλη της δεκαετία του 1770.[8] Από το 1788 έως το 1792, υπηρέτησε ως ακτιβιστής στο Μείζων Σέιμ για το Πατριωτικό Κόμμα, αν και δεν ήταν ένας από τους πρώτους του βουλευτές. Εκείνη την εποχή, περνούσε το περισσότερο χρόνο του στο κτήμα του, γράφοντας και συνθέτοντας όπερες.[5][6] Συμμετείχε στις εργασίες του Μείζονος Σέιμ που ξεκίνησαν το 1791.[9] Το 1792, στον απόηχο του Πολέμου Πολωνίας-Ρωσίας του 1792, όπως και πολλοί από τους υποστηρικτές του Πονιατόφσκι, εντάχθηκαν στη Συνομοσπονδία της Ταργκοβίτσα.[10]
Μετά τη δημιουργία του Δουκάτου της Βαρσοβίας το 1807, κατείχε διάφορες θέσεις στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και συνέχισε να εργάζεται σε αυτό μετά τη μετατροπή του δουκάτου στην Πολωνία του Συνεδρίου.[6] Το 1817 έγινε πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πολωνίας του Συνεδρίου.[13]
Ο Βιμπίτσκι ήταν συγγραφέας, δημοσιογράφος και ποιητής.[5] Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα και άλλα έργα με πολιτικά θέματα υπέρ των μεταρρυθμίσεων στην Πολωνία στη δεκαετία του 1770 και 1780.[5][6] Τα έργα του της εποχής ανέλυαν το πολωνικό πολιτικό σύστημα, τις έννοιες της ελευθερίας και υποστήριζαν περισσότερα δικαιώματα για την αγροτιά.[14] Δημοσίευσε περισσότερα πολιτικά φυλλάδια στην δεκαετία του 1800, μαχόμενος για φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στο Δουκάτο της Βαρσοβίας.[6]
