Γεννημένος στο Σίκενχοφ (Schickenhof), Βασίλειο της Βαυαρίας, (σήμερα Φράιχουνγκ (Freihung)), ο Σταρκ εκπαιδεύτηκε στο Γυμνάσιο Μπαϊρόιτ (δευτεροβάθμια εκπαίδευση) και αργότερα στο Ρέγκενσμπουρκ. Η πανεπιστημιακή του εκπαίδευση άρχισε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου σπούδασε φυσική, μαθηματικά, χημεία και κρυσταλλογραφία. Ξεκίνησε τις σπουδές του το 1894, και αποφοίτησε το 1897. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σχετική με κάποια θέματα φυσικής του Άιζακ Νιούτον...
Καριέρα
Ο Σταρκ εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μονάχου μέχρι το 1900, όταν κατέστη άμισθος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Από το 1906 ήταν έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ανοβέρου. Το 1908 έγινε καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Άαχεν. Μέχρι το 1922, ο Σταρκ εργάστηκε και έκανε έρευνες σε τμήματα φυσικής σε διάφορα πανεπιστήμια, όπως το Πανεπιστήμιο του Greifswald. Το 1919, τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής «για την ανακάλυψη του φαινομένου Ντόπλερ και τον διαχωρισμό των φασματικών γραμμών σε ηλεκτρικά πεδία» (το τελευταίο είναι γνωστό ως φαινόμενο Σταρκ). Από το 1933 μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1939, ο Σταρκ εξελέγη πρόεδρος του Physikalisch-Technische Bundesanstalt, ενώ ήταν επίσης πρόεδρος της Deutsche Forschungsgemeinschaft.[5]
Ο Σταρκ δημοσίευσε περισσότερες από 300 εργασίες, κυρίως όσον αφορά την ηλεκτρική ενέργεια και άλλα συναφή θέματα. Έλαβε διάφορα βραβεία εκτός του βραβείου Νόμπελ, όπως το βραβείο Baumgartner της Ακαδημίας Επιστημών της Βιέννης (1910), βραβείο Ακαδημίας Επιστημών του Γκέτινγκεν (1914), καθώς και το Μετάλλιο Matteucci της Ακαδημίας της Ρώμης. Η πιο γνωστή συνεισφορά του στην φυσική είναι το φαινόμενο Σταρκ, το οποίο το ανακάλυψε το 1913.
Ήταν παντρεμένος με την Luise Uepler, και είχε πέντε παιδιά. Το χόμπι του ήταν η καλλιέργεια των οπωροφόρων δένδρων και η δασοκομία. Εργάστηκε στο ιδιωτικό εργαστήριο του στο κτήμα της χώρας του στην Άνω Βαυαρία μετά τον πόλεμο. Εκεί μελέτησε την εκτροπή του φωτός σε ηλεκτρικό πεδίο.[5]
Σχέσεις με τον Ναζισμό
Κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, ο Σταρκ επιχείρησε να γίνει ο Φύρερ της γερμανικής φυσικής μέσω του κινήματος Deutsche Physik («γερμανική φυσική»), μαζί με τον Φίλιπ Λέναρντ, έναντι της «Εβραϊκής Φυσικής» του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (ο οποίος δεν ήταν εβραϊκής καταγωγής). Μετά την υπεράσπιση της θεωρίας της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, ο Σταρκ έγραψε ένα οργισμένο άρθρο στην εφημερίδα των SSDas Schwarze Korps, αποκαλώντας τον Χάιζενμπεργκ «λευκό Εβραίο».
Το 1934, στο βιβλίο του Nationalsozialismus und Wissenschaft (ελλ.: «Εθνικοσοσιαλισμός και Επιστήμη») ο Σταρκ υποστήριξε ότι η προτεραιότητα του επιστήμονα είναι να υπηρετεί το έθνος. Έτσι, σημαντικός στους τομείς της έρευνας ήταν εκείνος που θα μπορούσε να βοηθήσει τη γερμανική παραγωγή όπλων και τη βιομηχανία. Επιτέθηκε στη θεωρητική φυσική και τόνισε ότι οι επιστημονικές θέσεις στη ναζιστική Γερμανία θα πρέπει να κατέχονται από καθαρόαιμους Γερμανούς.
Ο Σταρκ υποστήριξε επίσης ότι Εβραίοι επιστήμονες δεν είχαν «την ικανότητα πραγματικής δημιουργικής δραστηριότητας στις φυσικές επιστήμες.»
Το 1947, μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σταρκ είχε χαρακτηριστεί ως «μείζων δράστης» και του επιβλήθηκε ποινή τεσσάρων ετών φυλάκισης.
Εκδόσεις
Die Entladung der Elektricität von galvanisch glühender Kohle in verdünntes Gas. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik und Chemie', Neue Folge, Band 68). Leipzig, 1899
Der elektrische Strom zwischen galvanisch glühender Kohle und einem Metall durch verdünntes Gas. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik und Chemie', Neue Folge, Band 68). Leipzig, 1899
Aenderung der Leitfähigkeit von Gasen durch einen stetigen elektrischen Strom. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 2). Leipzig, 1900
Ueber den Einfluss der Erhitzung auf das elektrische Leuchten eines verdünnten Gases. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 1). Leipzig, 1900
Ueber elektrostatische Wirkungen bei der Entladung der Elektricität in verdünnten Gasen. (Sonderabdruck aus 'Annalen der Physik', 4. Folge, Band 1). Leipzig, 1900
Kritische Bemerkungen zu der Mitteilung der Herren Austin und Starke über Kathodenstrahlreflexion. Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft', Jahrgang 4, Nr. 8). Braunschweig, 1902
Prinzipien der Atomdynamik. 1. Teil. Die elektrischen Quanten., 1910
Schwierigkeiten für die Lichtquantenhypothese im Falle der Emission von Serienlinien. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft', Jg. XVI, Nr 6). Braunschweig, 1914
Bemerkung zum Bogen - und Funkenspektrum des Heliums. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft.', Jg. XVI, Nr. 10). Braunschweig, 1914
Folgerungen aus einer Valenzhypothese. III. Natürliche Drehung der Schwingungsebene des Lichtes. (Sonderabdruck aus `Jahrbuch der Radioaktivität und Elektronik', Heft 2, Mai 1914), Leipzig, 1914
Methode zur gleichzeitigen Zerlegung einer Linie durch das elektrische und das magnetische Feld. (Sonderabdruck aus 'Verhandlungen der Deutschen Physikalischen Gesellschaft.', Jg. XVI, Nr. 7). Braunschweig, 1914
Die gegenwärtige Krise der deutschen Physik, ("The Thoroughgoing Crisis in German Physics") 1922
Natur der chemischen Valenzkräfte, 1922
Hitlergeist und Wissenschaft, 1924 zusammen mit Philipp Lenard
Die Axialität der Lichtemission und Atomstruktur, Berlin 1927
Atomstruktur und Atombindung, A. Seydel, Berlin 1928
Atomstrukturelle Grundlagen der Stickstoffchemie., Leipzig, 1931
Nationalsozialismus und Katholische Kirche, ("National Socialism and the Catholic Church") 1931
Nationalsozialismus und Katholische Kirche. II. Teil: Antwort auf Kundgebungen der deutschen Bischöfe., 1931
Nationale Erziehung, 1932
Nationalsozialismus und Wissenschaft 1934
Physik der Atomoberfläche
Jüdische und deutsche Physik
Nationale Erziehung, Zentrumsherrschaft und Jesuitenpolitik
