Η Ιταλία βρίσκεται στην νότια Ευρώπη και αποτελείται από την Ιταλική Χερσόνησο η οποία έχει σχήμα μπότας, τη νότια πλευρά των Άλπεων, την μεγάλη πεδιάδα του ποταμού Πάδου και μερικά νησιά συμπεριλαμβανομένης της Σικελίας και της Σαρδηνίας. Η Κορσική, παρότι ανήκει στην γεωγραφική περιοχή της Ιταλίας, αποτελεί κομμάτι της Γαλλίας από το 1769. Η Ιταλία είναι χώρα του Βόρειου Ημισφαιρίου.

Η συνολική της έκταση είναι 301.340 χλμ², εκ των οποίων τα 294.140 χλμ² είναι γη και τα 7.200 χλμ² είναι νερό. Βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος μεταξύ  35° και 48° N και γεωγραφικό μήκος μεταξύ 6° και 19° E.

Η Ιταλία έχει σύνορα με την Ελβετία (698 χλμ.), τη Γαλλία (476 χλμ.) τηνΑυστρία (404 χλμ.) και τη Σλοβενία (218 χλμ.) . Ο Άγιος Μαρίνος (37 χλμ.) και το Βατικανό (3,4 χλμ.) αποτελούν περίκλειστα κράτη.

Συμπεριλαμβανομένων των πελάγων, η Ιταλία έχει ακτογραμμή 7.600 χλμ. στην Αδριατική Θάλασσα, το Ιόνιο Πέλαγος, την Τυρηνική Θάλασσα, τη Λιγουρική Θάλασσα, τη Θάλασσα της Σαρδηνίας και τα Στενά της Σικελίας.

Σχεδόν το 40% της ιταλικής γης είναι ορεινή^[1], με βασικές οροσειρές τις Άλπεις ως φυσικό βόρειο σύνορο και την οροσειρά των Απεννίνων που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της χερσονήσου και εκτείνεται σε 1.350 χλμ.^[1] Ανάμεσα στις δύο οροσειρές βρίσκεται η μεγάλη κοιλάδα του Πάδου, του μεγαλύτερου ποταμού της Ιταλίας, ο οποίος έχει μήκος 652 χλμ., πηγάζει από τις Κοττιανές Άλπεις και εκβάλλει στην Αδριατική. Η κοιλάδα του Πάδου είναι η μεγαλύτερη πεδιάδα στην Ιταλία, με έκταση 46.000 χλμ², ενώ αντιστοιχεί στο 70% των πεδινών εκτάσεων της χώρας.^[1]

Η οροσειρά των Άλπεων συνδέεται με τα Απέννινα όρη με το πέρασμα Κόλλε ντι Καντιμπόνα στις Λιγουριανές Άλπεις.

Γνωστές κορυφές βουνών στην Ιταλία είναι το Μάτερχορν, το Μόντε Ρόσα και το Γκραν Παραντίσο στις Δυτικές Άλπεις, καθώς και το Μπερνίνα, το Στέλβιο και οι Δολομιτικές Άλπεις στις Ανατολικές Άλπεις. Η ψηλότερη κορυφή της Ιταλίας είναι το Λευκό Όρος (4.810 μ.).

Πολλές περιοχές στην Ιταλία έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Τα περισσότερα μικρά νησιά καθώς και τα νησιά του αρχιπελάγους στον νότο όπως η Καπραΐα, η Πόντσα, η Ίσκια, τα νησιά του Αιόλου, τοΟύστικα και η Παντελλερία είναι ηφαιστειογενή νησιά. Υπάρχουν επίσης και ενεργά ηφαίστεια: ηΑίτνα στη Σικελία, το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη, καθώς και το Βουλκάνο, το Στρόμπολι και ο Βεζούβιος κοντά στηΝάπολη. Ο Βεζούβιος αποτελεί και το μοναδικό ενεργό ηφαίστειο της ηπειρωτικής Ευρώπης.

• Χωρικά ύδατα: 12 ναυτικά μίλια
• Υφαλοκρυπίδα: 200 μ. βάθος, ή το βάθος της εκάστοτε εκμετάλλευσης

Στον βορρά της Ιταλίας υπάρχουν αρκετές υποαλπικές φραγμένες λίμνες, εκ των οποίων η μεγαλύτερη είναι η λίμνη Γκάρντα με έκταση 370 χλμ². Άλλες γνωστές υποαλπικές λίμνες είναι η λίμνη Ματζόρε 212,5χλμ² της οποίας το βόρειο τμήμα βρίσκεται στην Ελβετία, η Κόμο (146 χλμ²), η Όρτα, η Λουγκάνο, η Ίσεο και η Ίντρο.

Άλλες σημαντικές λίμνες της Ιταλικής χερσονήσου είναι η Τρασιμέντο, η Μπολσένα, η Μπρακιάνο, η Βίκο, η Βαράνο και η Λεσίνα στο Γκαργκάνο, και η Ομόντεο στη Σαρδηνία.

Τα μεγαλύτερα νησιά που ανήκουν στην Ιταλία είναι ηΣικελία (25.708 χλμ²), η Σαρδηνία (24.090 χλμ²) και το νησί Έλβα (224 χλμ²), το μεγαλύτερο στο Τοσκανικό αρχιπέλαγος.

• Βορειότερο σημείο- Κορυφή Δυτική Τζεμέλλα, Νότιο Τυρόλο 47°5′N 12°11′E
• Νοτιότερο άκρο- Άκρο “Ξιφίας”, νησί Λαμπεντούζα  35°29′N 12°36′E

/ Ακρωτήριο Σπαρτιβέντο, Παλίτσι, Καλαβρία (ηπειρωτική Ιταλία) 37°55′N 15°59′E

• Δυτικότερο σημείο- Φρούριο Μπερναούντα, Μπαρντονέκια, Πεδεμόντιο 45°6′N 6°37′E
• Ανατολικότερο σημείο- Ακρωτήριο του Οτράντο, Οτράντο, Απουλία 40°6′N 18°31′E

• Ψηλότερη κορυφή: Λευκό Όρος, κορυφή Κουρμαγιέρ (4.807,5 μ.)
• Χαμηλότερο σημείο: Λα Κοντάνε, Γιολάντα ντι Σαβόια (-3,44 μ.)
• Ψηλότερο κατοικημένο σημείο: Τρεπάλλε, Λιβίνιο (2.209 μ.)

^{[Note 1][2]}

• Αστικά κέντρα: 4,9%
• Γεωργία: 52,2%
  • Καλλιεργήσιμη γη: 27,9%
  • Μόνιμη: 7,1%
  • Άλλο: 17,2%
• Δάση: 41,4%
• Βάλτοι: 0,4%
• Λίμνες/ποτάμια: 1,1%

• 39.510 χλμ² (2007)

• 191.3 χλμ³ (2011)

• Συνολικά: 45,41 χλμ³/έτος (24%/43%/34%)
• Κατα κεφαλήν: 789,8 μ³/έτος

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Geography of Italy στο Wikimedia Commons