Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|3|01|2025}}
Ο αστερισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον αρχαίο αστερισμό Ύδρα, τον μεγαλύτερο σε έκταση από όλους τους αστερισμούς. Οι Γάλλοι αποκαλούν τον αστερισμό «η αρσενική Ύδρα», ενώ οι Γερμανοί der Kleine Wasserschlange, «το Μικρό Νερόφιδο». Η συντομογραφία Hyi προέρχεται από τη γενική πτώση, Hydri.
Στην Κίνα ο Ύδρος σχημάτιζε με γειτονικούς του αστέρες 4 διαφορετικές συναστρώσεις: Τη Shay Sho, δηλαδή την Κεφαλή του Φιδιού (αστέρες ε, ζ), τη Shay Fuh, την Κοιλιά του Φιδιού (προς την Τουκάνα), τη Shay We, δηλαδή την Ουρά του Φιδιού, και τέλος τη Foo Pih με τον γ και αστέρες κοντά του.
Οι φωτεινότεροι αστέρες
Ο Γκουλντ απέδιδε στον αστερισμό 64 αστέρες μέχρι έβδομου μεγέθους.
Ο β Ύδρου είναι με μικρή διαφορά ο φωτεινότερος του αστερισμού, με φαινόμενο μέγεθος 2,80 και φασματικό τύπο G2 IV (κίτρινος υπογίγαντας, όχι δηλ.πολύ διαφορετικός από τον Ήλιο). Είναι ο νοτιότερος αστέρας που είναι φωτεινότερος του τρίτου μεγέθους.
Ο γ έχει φαιν.μέγεθος 3,24 και φασμ.τύπο M2 III. Ο Foo Pih των Κινέζων (βλ.και παραπάνω). Τυγχάνει ειδικής αναφοράς από τον Ιταλό θαλασσοπόρο Αντρέα Κορσάλι στην περιγραφή του των Νεφών του Μαγγελάνου ως «ο μεταξύ των Νεφών κείμενος λαμπρός αστήρ».
Ο δ έχει φαιν.μέγεθος 4,09 και φασμ.τύπο A3 V.
Ο ε έχει φαιν.μέγεθος 4,11 και φασμ.τύπο B9 V.
Αξιοσημείωτα στον αστερισμό
Παρότι ο αστερισμός κείται μεταξύ των Νεφών του Μαγγελάνου, περιλαμβάνει μέσα στα όριά του μόνο ένα ελάχιστο τμήμα του Μικρού Νέφους του Μαγγελάνου, στο οποίο ΙΣΩΣ να ανήκει το νεφέλωμα εκπομπής του Ύδρου NGC 602 (φαιν.μέγεθος 9).
Γύρω από τον αστέρα Gliese 3021 (HD 1237) (φαιν.μέγεθος 6,59 και απόλυτο 5,36, φασμ.τύπος G6V) ανακαλύφθηκε έμμεσα (φασματοσκοπικώς) να περιφέρεται γιγάντιος πλανήτης μάζας υπερτριπλάσιας του πλανήτη Δία με περίοδο περιφοράς 133,82 ημέρες και τροχιά με μέση ακτίνα 0,49 AU αλλά και μεγάλη εκκεντρότητα (0,505), πράγμα που περιορίζει τις πιθανότητες για ανάπτυξη ζωής πάνω του. Το όλο σύστημα απέχει από τη Γη 57,48 έτη φωτός.
