Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη ζωγραφική και τη λιθογραφία. Εικονογράφησε πολλά βιβλία, σχεδίασε χαρτονομίσματα και φιλοτέχνησε πολλές έγχρωμες αφίσες με την τεχνική της λιθογραφίας. Ασχολήθηκε επίσης και με την αγιογραφία (φιλοτέχνησε τον Παντοκράτορα στον ναό του Αγίου Βλασίου στο Μενίδι). Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ομάδας Τέχνη (1917)[2] η οποία έφερε σημαντική αλλαγή στα εικαστικά δρώμενα της Ελλάδας ενώ το 1953 συμμετείχε μαζί με άλλους τέσσερις καλλιτέχνες στην ίδρυση του καλλιτεχνικού ομίλου «Φιλική Ομάς».[3] Πέθανε το 1974.
Τεχνοτροπία
Το ζωγραφικό του έργο είναι ιμπρεσιονιστικής τεχνοτροπίας. Αγαπημένα του θέματα ήταν οι προσωπογραφίες και τα τοπία, τα οποία απεικόνιζε με χαρακτηριστικές πλατιές πινελιές. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
↑Λαμπράκη-Πλάκα, Μαρίνα, επιμ. (1999). Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια: Τέσσερις αιώνες ελληνικής ζωγραφικής, από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. σελ. 159. ISBN960779107X.