Γεννημένος στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης,[7] ήταν το έβδομο και μικρότερο παιδί της Άγκνες (το γένος Μπάλντουιν) και του Τζέιμς Ο'Mπράιεν. Οι γονείς του ήταν ιθαγενείς των Ταλόου, της Κομητείας Γουοτερφόρντ της Ιρλανδίας.[8] Όταν ήταν τεσσάρων ετών, ο πατέρας του Ο'Mπράιεν πέθανε.
Καριέρα
Ο Ο'Mπράιεν ως έφηβος, έπαιξε σε θεατρικές παραγωγές με ερασιτεχνικές ομάδες. Σπούδασε ηθοποιός στο Neighborhood Playhouse School στη Νέα Υόρκη με υποτροφία κολλεγίου. Ενώ προσπαθούσε να βρει ρόλους, εργάστηκε ως υπάλληλος τραπεζών πριν έρθει στο Μπρόντγουεϊ μέσω μικρών επαρχιακών θιάσων. Το 1937 έγινε μόνιμο μέλος του Θιάσου Μέρκιουρι του Όρσον Γουέλς με τον οποίο εμφανίστηκε στο ραδιόφωνο και στις θεατρικές σκηνές.
Ο πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο δόθηκε το 1938 στη ταινία Αθώος στα κάτεργα. Πήρε μέρος σε περισσότερες από 100 ταινίες ως ηθοποιός χαρακτήρων και ως επί το πλείστον έπαιξε αντιήρωες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους που υποδύθηκε. Με τον ρόλο του ως εκπρόσωπος δημοσίων σχέσεων στην ταινία Η ξυπόλητη κόμισσα, έλαβε το βραβείο Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου και ήταν για άλλη μια φορά υποψήφιος το 1964 με την ταινία Οι επτά ημέρες του Μαΐου.[9] Εκτός από τους ρόλους του στον κινηματογράφο, ο Ο'Mπράιεν σκηνοθέτησε επίσης ταινίες για δολοφονίες και ανθρώπινες παγίδες.
Στη δεκαετία του 1960 έπαιζε ολοένα και περισσότερο πρωταγωνιστικούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές, συμπεριλαμβανομένων των σειρών Σαμ Μπενέντικτ και Το μακρύ καυτό καλοκαίρι. Παρά μια σοβαρή ασθένεια, συνέχισε να εργάζεται και στη δεκαετία του 1970.
Προσωπική ζωή
Ο Ο'Mπράιεν έκανε δυο γάμους. Από το 1941 έως το 1942 ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Νάνσι Κέλλυ[10] και από το 1948 εως το 1976 με την τραγουδίστρια Όλγκα Σαν Χουάν με την οποία απέκτησε και τρία παιδιά: τη Μαρία (* 1950), τον Μπρένταν (* 1962) και την Μπρίτζετ. Ο σεναριογράφος και παραγωγός της τηλεόρασης Λιάμ Ο'Mπράιεν (1913-1996) ήταν αδελφός του.
Ύστερα χρόνια και θάνατος
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Ο'Mπράιεν αρρώστησε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Σε μια συνέντευξη του 1983, η κόρη του Μαρία θυμάται να βλέπει τον πατέρα της με ζουρλομανδύα στο Νοσοκομείο Βετεράνων: «Φώναζε. Ήταν βίαιος. Θυμάμαι να παρατηρώ πόσο αδύνατος είχε γίνει. Δεν το ξέραμε, γιατί για αρκετά χρόνια κοιμόταν με όλα τα ρούχα του. Τον είδαμε λίγο αργότερα που περπατούσε σαν όλες τις άλλες χαμένες ψυχές εκεί».[11]
Ο Έντμοντ Ο'Mπράιεν πέθανε στις 9 Μαΐου 1985, στο Σανατόριο Σαιντ Ερν στο Ίνγκλγουντ της Καλιφόρνιας, λόγω επιπλοκών από τη νόσο του Αλτσχάιμερ σε ηλικία 69 ετών.[7] Είναι θαμμένος στο Κοιμητήριο του Τιμίου Σταυρού στο Κάλβερ Σίτι της Καλιφόρνιας.[11]
Λεωφόρος της Δόξας
Για τη συμβολή του στη βιομηχανία του κινηματογράφου, ο Έντμοντ Ο'Mπράιεν έχει ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στην οδό Βιν 1725, και ένα δεύτερο αστέρι στο 6523 στη Λεωφόρο του Χόλυγουντ για τη συμβολή του στην τηλεόραση. Και τα δύο αστέρια του απονεμήθηκαν στις 8 Φεβρουαρίου 1960.[12]
