Άρης Βουδούρης

Άρης Βουδούρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1927
Σιάτιστα Κοζάνης
Θάνατος4  Μαρτίου 1990
Αθήνα
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΠάντειο Πανεπιστήμιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπιχειρηματίας
εκδότης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛίλιαν Βουδούρη (1958–1989)[1]
δεδομένα

Ο Άρης Βουδούρης (Σιάτιστα, 1927 - Αθήνα, 4 Μαρτίου 1990) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και εκδότης, με πλούσια φιλανθρωπική δράση.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Άρης Βουδούρης γεννήθηκε στην Σιάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας, στον νομό Κοζάνης, το 1927. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Τραμπάτζειο Γυμνάσιο της γενέτειράς του. Στην συνέχεια σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (τότε Πάντειος Σχολή Πολιτικών Επιστημών) στην Αθήνα. Πολιτικά ανήκε στον κεντρώο-βενιζελικό χώρο και υπήρξε καθοδηγητικό στέλεχος της νεολαίας του Κόμματος Γεωργίου Παπανδρέου.[2] Το 1958 νυμφεύθηκε την Λίλιαν Τριβυζά. Εργάστηκε ως αντιπρόσωπος εμπορικών οίκων του κομμουνιστικού Ανατολικού Μπλοκ (κυρίως της Ανατολικής Γερμανίας) στην Ελλάδα, δραστηριότητα που του απέφερε σημαντική περιουσία, αλλά και συνεχή παρακολούθηση από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.[3]

Κατά τη δεκαετία του 1960 γνωρίστηκε και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη Κόκκαλη (ο οποίος είχε μεγαλώσει στην Ανατολική Γερμανία ως πολιτικός πρόσφυγας) και από κοινού άνοιξαν γραφείο προμηθειών στο κέντρο της Αθήνας στην οδό Νίκης 14.[4] Εκεί εκπροσωπούσαν τις ανατολικογερμανικές RTF και Elektrotechnik. Τότε έκλεισαν μερικές πολύ σημαντικές δουλειές, όπως η προμήθεια τηλεφωνικών συσκευών στον ΟΤΕ και η προμήθεια σταθμών ζεύξεως στο δίκτυο της ΔΕΗ, ενώ το 1976-77 προμήθευσαν καδοφόρους εκσκαφείς και αποθέτες για το μεγάλο λιγνιτωρυχείο της Πτολεμαΐδας, κατασκευής του ανατολικογερμανικού εξαγωγικού οργανισμού Machinen Export.[4] Τελικά όμως οι δύο συνέταιροι ήλθαν σε σφοδρή σύγκρουση (με τον Κόκκαλη να κρατά τελικά τις αντιπροσωπείες των Ανατολικογερμανών) που συνεχίστηκε αμείωτη μέχρι και τον θάνατο του Βουδούρη.

Ο Βουδούρης μετά τη ρήξη με τον Κόκκαλη ασχολήθηκε, μαζί με την σύζυγό του Λίλιαν, με τις εκδόσεις και τον Τύπο, αλλά προσπάθησε να μείνει ενεργός και στις προμήθειες. Μετά από διάφορες ανεπιτυχείς προσπάθειες πέτυχε τελικά την επανέκδοση του Ελεύθερου Τύπου το 1983. Η εφημερίδα αρχικά πριμοδοτούσε το ΠΑΣΟΚ. Ήταν η περίοδος που ο Ανδρέας Παπανδρέου μεσουρανούσε. Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε υποσχεθεί στον Βουδούρη και μία πολύ μεγάλη κρατική δουλειά, την ανάθεση των μηχανών εξαγωγής λιγνίτη για το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Μεγαλόπολη. Τελικά όμως και εκείνη η ανάθεση πήγε στον Κόκκαλη, με αποτέλεσμα την ολική μεταστροφή της πολιτικής γραμμής της εφημερίδας, προς τα Δεξιά και την Νέα Δημοκρατία.[5] Ο Βουδούρης προσέλαβε στην εφημερίδα τον Δημήτρη Ρίζο, ο οποίος ταυτίστηκε με τον Ελεύθερο Τύπο και εξέφραζε ιδανικά την τότε Δεξιά, με σκληρές προσωπικές επιθέσεις στον Ανδρέα Παπανδρέου.[5]

Μεταξύ άλλων ο Ελεύθερος Τύπος του Βουδούρη αποκάλυψε την ύπαρξη μιας εξώγαμης κόρης του Ανδρέα Παπανδρέου στη Σουηδία, καθώς και τη σχέση του τότε πρωθυπουργού με την ανηψιά του Ωνάση Μαριλένα Πατρονικόλα. Πολλές φορές ο Βουδούρης καταδικάστηκε σε διάφορες ποινές για δημοσιεύματα της εφημερίδας του, υφίστατο συνεχείς ελέγχους από την τότε ΥΠΕΔΑ (το σημερινό ΣΔΟΕ) ενώ σε τρεις περιπτώσεις συνελήφθη με την αυτόφωρη διαδικασία και κρατήθηκε στην Ασφάλεια, προτού προσαχθεί, δικαστεί και καταδικαστεί στο αυτόφωρο.[3]

Ένα μεγάλο θέμα που κάλυψε ο Ελεύθερος Τύπος ήταν εκείνο με τα «πάμπερς» στο σκάνδαλο Κοσκωτά, όπου παρουσίασε τα συγκεκριμένα κουτιά με τον δικαστικό του συντάκτη, Χρήστο Κυρίτση, στα οποία υποτίθεται ότι μετέφερε χρήματα για τον Ανδρέα Παπανδρέου ο Γιώργος Λούβαρης (σύμφωνα με αμφιβόλου αξιοπιστίας μαρτυρίες σωματοφυλάκων του Κοσκωτά). Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκάλεσε τότε την εφημερίδα «πατσαβούρα του Βουδούρη».[5]

Θάνατος

Ο Βουδούρης σκοτώθηκε στις 4 Μαρτίου 1990 σε τροχαίο δυστύχημα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, ενώ μετέβαινε στα γραφεία της εφημερίδας του. Μαζί του σκοτώθηκε και ο σωματοφύλακας και οδηγός του Στέργιος Γκουμούλας, 33 ετών. Το δυστύχημα χαρακτηρίστηκε «ύποπτο» από δημοσιογράφους και εργαζόμενους του Ελεύθερου Τύπου, χωρίς όμως ποτέ να αποδειχθεί κάτι μεμπτό.[2] Ένα χρόνο νωρίτερα είχε πεθάνει από καρκίνο η σύζυγός του Λίλιαν. Διέθεσε όλα του τα χρήματα για την δημιουργία του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη, το οποίο διαθέτει το κληροδότημα για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Παραπομπές

  1. ↑ Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη. lilianvoudouri.gr/istoriko/. Ανακτήθηκε στις 8  Σεπτεμβρίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 Καθημερινή, 6/3/1990
  3. ↑ 3,0 3,1 Τα Νέα, 6/3/1990
  4. ↑ 4,0 4,1 Αντί, Τεύχος 468, 14/6/1991
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Ελεύθερος Τύπος: Ένα μεγάλο αφιέρωμα στην γέννηση, την πορεία και το απρόσμενο τέλος του». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2017. 

Πηγές