Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Vojislav Lubarda (Rogatica, 17. juni 1930 – Beograd, 13. oktobar 2013) bio je srpski i bosanskohercegovački književnik, romansijer, član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske i član Senata Republike Srpske.

Rodio se u Rogatici, BiH. U Sarajevu je završio Srednju šumarsku školu i Filozofski fakultet, odsjek književnost. Tamo je radio kao novinar, profesor, urednik lista za kulturu, i kao urednik redakcije za umjetnost i kulturu na Televiziji Sarajevo. Njegova književna djela, u kojima se bavio stradanjima Srba u Podrinju za vrijeme Drugog svjetskog rata, su ga dovela u nemilost vlasti tadašnje SR BiH i donijela mu reputaciju srpskog nacionalista. Njegov roman Ljuljaška iz 1963. je zabranjen, a nakon što je u časopisu Student objavio tekst "Poslanica Maku Dizdaru" u kojoj napada Maka Dizdara,^[1] ostao je bez posla urednika kulture na TVSA. Godine 1975. se iz Sarajeva preselio u Beograd. Godine 1989. je za roman Vaznesenje dobio NIN-ovu nagradu.

Član je Senata Republike Srpske od 1996. godine. Dopisni član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske je postao 27. juna 1997, a redovni 21. juna 2004.^[2]

• Bližnji svoj, (1962)
• Ljuljaška, (1963)
• Gordo posrtanje, (1970)
• Preobraženje, (1979) (1980) (1982) (1990)
• Pokajanje, (1987)
• Vaznesenje, (1989)
• Svileni gajtan,
• Anatema (+ 5 naslova),
• Tamni vilajet, (1994)
• Srpska bespuća: Književnopolitički ogledi