Sintaksini posjeduju po jedan C-terminalnitransmembranski domen, SNARE domen (poznat kao H3) i N-terminalni regulatorni domen (Habc).
Sintaksin 17 može imati dva transmembranska domena.
N-terminalni Habc domen formiran je od tri α-heliksa i kada se kolabira na sopstvenu H3 spiralu formira neaktivnu "zatvorenu" sintaksinsku konformaciju. Vjeruje se da je ova zatvorena konformacija sintaksina stabilizirana vezivanjem Munc-18 (nSec1), iako noviji podaci sugeriraju da se nSec1 može vezati i za druge konformacije sintaksina. "Otvorena" konformacija sintaksina je konformacija koja je kompetentna da se formira u SNARE jezgro kompleksa.
Funkcija
In vitro sintaksin sam po sebi dovoljan je za pokretanje spontane kalcij-neovisne fuzije sinapsnih vezikula koje sadrže v-SNARE.[5]
Noviji i donekle kontroverzni amperometrijski podaci sugeriraju da transmembranski domen sintaksiina 1A može činiti dio fuzijskih pora egzocitoze.[6]
Vezivanje
Sintaksini se vezuju za sinaptotagmin na način ovisan o kalciju i stupaju u interakciju sa naponskim zavisnim kalcijskim i kalijskim kanalima preko C-terminalnog H3 domena. Direktna interakcija sintaksin-kanala je pogodan molekulski mehanizam za blizinu između m fuzije i kapija ulaska Ca2+ tokom depolarizacije presinapsnih aksonskih dugmadi.
Poznato je da se proteini porodice Sec1/Munc18 vezuju za sintaksin i reguliraju sinmtaksinske mehanizme. Munc18-1 se vezuje za sintaksin 1A preko dva različita mjesta koja se nazivaju N-terminal vezivanja i "zatvorena" konformacija koja uključuje i centralni Habc domen i domen jezgarnog SNARE-a. Smatra se da vezivanje Munc18-1 za N-terminal sintaksina-1 olakšava interakciju sintaksina-1 sa drugim SNARE, dok se veruje da je vezivanje za "zatvorenu" konformaciju sintaksina-1 inhibitorno.
Nedavno objavljeni podaci pokazuju da se alternativni spojeni sintaksin 1 (STX1B) kojem nedostaje transmembranski domen lokalizira u jedrima.[7]
Geni
Ljudski geni koji kodiraju sintaksinske proteine uključuju:
^Georgiev DD, Glazebrook JF (2007). "Subneuronal processing of information by solitary waves and stochastic processes". u Lyshevski SE (ured.). Nano and Molecular Electronics Handbook. Nano and Microengineering Series. CRC Press. str. 17–1–17-41. ISBN978-0-8493-8528-5. Arhivirano s originala, 16. 1. 2016. Pristupljeno 13. 4. 2022.
^Woodbury DJ, Rognlien K (2000). "The t-SNARE syntaxin is sufficient for spontaneous fusion of synaptic vesicles to planar membranes". Cell Biology International. 24 (11): 809–18. doi:10.1006/cbir.2000.0631. PMID11067766.
^Han X, Wang CT, Bai J, Chapman ER, Jackson MB (Apr 2004). "Transmembrane segments of syntaxin line the fusion pore of Ca2+-triggered exocytosis". Science. 304 (5668): 289–92. doi:10.1126/science.1095801. PMID15016962.
^Pereira S, Massacrier A, Roll P, Vérine A, Etienne-Grimaldi MC, Poitelon Y, Robaglia-Schlupp A, Jamali S, Roeckel-Trevisiol N, Royer B, Pontarotti P, Lévêque C, Seagar M, Lévy N, Cau P, Szepetowski P (Nov 2008). "Nuclear localization of a novel human syntaxin 1B isoform". Gene. 423 (2): 160–71. doi:10.1016/j.gene.2008.07.010. PMID18691641.