Norvežani Nordmenn
Ukupna populacija
c. 10 milionaa
Značajno stanovništvo u
Norveška 4.548,958[1]
Sjedinjene Američke Države	4.642,526[2]
Brazil	465.441[3]
Kanada	463.275[4]
Ujedinjeno Kraljevstvo[a][b] također Shetland i Orkney	13.798 42.000
Švedska	48.385[5]
Australija[c]	25.700[6]
Danska	16.320[7]
Njemačka	6.398[8]
Finska	2.156[9]
Švicarska	1.966[10]
Novi Zeland	1.400[11]
Italija	1.075[12]
Island	671[13]
Japan	424[14]
Jezik
Norveški
Vjera
Luteranizam (Norveška crkva)[15] Historijski Nordijski paganizam i Katoličanstvo.
Vezane etničke grupe
Ostali Germanski narodi (posebno sjeverno germanski narodi)

Norvežani (norveški: nordmenn) sjeverna su germanska etnička grupa porijeklom iz Norveške.^[16][17][18] Dijele zajedničku kulturu i govore norveškim jezikom. Norvežani i njihovi potomci nalaze se u dijaspori širom svijeta, s većim brojevima u Sjedinjenim Američkim Državama, Kanadi, Australiji, Argentini, Čileu, Urugvaju, Brazilu, Meksiku, Novom Zelandu i Južnoafričkoj Republici.

Krajem 3. milenija prije nove ere narodi proto-indoeuropske kulture vrpčaste keramike doselili su se u Norvešku i sa sobom donijeli konje, poljoprivredu, stoku i točak.

Tokom vikinškog doba Harald Fairhair ujedinio je mnoga norveška mala kraljevstva nakon što je pobjedio u odlučnoj bitki za Hafrsfjord. Poslije dva vijeka vikinške ekspanzije trend je zaustavljen u 11. vijeku prihvaćanjem kršćanstva i odbacivanjem nordijskog paganizma. Za vrijeme Crne smrti, oko 60% stanovništva je umrlo, a 1397. godine Norveška je stupila u zajednicu s Danskom.

Nakon poraza zajednice Danske i Norveške u napoleonskim ratovima 1814. godine, Norveška je stupila u zajednicu sa Švedskom i usvojila novi ustav. Rastući nacionalizam tokom 19. vijeka doveo je do referenduma 1905. gdje su građani izglasali nezavisnost. Iako je službeno Norveška bila neutralna u Prvom svjetskom ratu, zemlja je neslužbeno podržavala sile Entente. Također, i u Drugom svjetskom ratu Norveška je proglasila neutralnost, ali je ipak bila okupirana pet godina od strane nacističke Njemačke (1940–45). Godine 1949. Norveška je postala članica NATO-a. Otkriće nafte i plina u svojim teritorijalnim vodama krajem 1960-ih omogućilo je veliki ekonomski napredak Norveške. U referendumima održanim 1972. i 1994. odbili su pristupanje EU.

Norveški je sjevernogermanski jezik sa oko 5 miliona govornika, od kojih se većina nalazi u Norveškoj. Postoje i govornici norveškog jezika u Danskoj, Švedskoj, Njemačkoj, Britaniji, Španiji, Kanadi i Sjedinjenim Američkim Državama, gdje postoji najveća zajednica govornika, sa 55.311 govornika (podaci iz 2000. godine). Otprilike polovina govornika živi u Minnesoti (8.060), Kaliforniji (5.865), Washingtonu (5.460), New Yorku (4.200) i Wisconsinu (3.520).^[19]

Norveška kultura usko je povezana sa historijom i geografijom zemlje. U 18. vijeku stvoren je romantični nacionalistički pokret, koji je još uvijek vidljiv u norveškom jeziku i medijima. U 19. vijeku norveška kultura je procvjetala prilikom napora u postizanju nezavisnog identiteta u područjima književnosti, umjetnosti i muzike.

• Norvežani – Mrežno izdanje Hrvatske enciklopedije