Dubin–Johnsonov sindrom

Dubin–Johnsonov sindrom
Drugi naziviKonjugirana hiperbilirubinemija[1]
Bilirubin
SpecijalnostMedicinska genetika
SimptomiŽutica, inače asimptomska
UzrociNesposobnosti hepatocita da luče konjugirani bilirubin u žuč
Dijagnostička metodaDobra
Diferencijalna dijagnozaRotorov sindrom
TretmanNe potrebno liječenje
FrekvencijaRijedak

Dubin–Johnsonov sindrom je rijedak, autosomno recesivni, benigni poremećaj koji uzrokuje izolirano povećanje konjugiranog bilirubina u serumu. Klasično, stanje uzrokuje crnu jetru zbog taloženja pigmenta sličnog melaninu.[2] Ovo stanje povezano je s defektom u sposobnosti hepatocita da luče konjugirani bilirubin u žuč, slično Rotorovom sindromu. Obično je asimptomski, ali se može dijagnosticirati u ranom djetinjstvu, na osnovu laboratorijskih testova. Obično nije potrebno liječenje.[2]

Znakovi i simptomi

Oko 80 do 99% ljudi sa Dubin-Johnsonovim sindromom ima žuticu,[3][4] abnormalnu boju mokraće, abnormalnost bilijarnog trakta i konjugiranu bilirubinemiju.[4] Oko 30 do 79% ljudi s ovim poremećajem ima abnormalnost želučane sluznice.[4] Ostali rijetki simptomi uključuju groznicu i umor.[3]

Patofiziologija

Konjugirana hiperbilirubinemija je posljedica defektnog endogenog i egzogenog prijenosa anionskih konjugata iz hepatocita u žuč.[5] Poremećaj izlučivanja bilirubin-glukuronida u žuči nastaje zbog mutacije u kanalikulu proteina višestruke rezistencije na lijekove 2 (MRP2). Tamna pigmentacija jetre nastaje zbog polimeriziranih metabolita epinefrina, a ne bilirubina.[6]

Genetika

Dubin–Johnsonov sindrom ima autosomno recesivni obrazac nasljeđivanja.

Dubin-Johnsonov sindrom nastaje zbog defekta u genu za kodiranje proteina 2 za rezistentnost na više lijekova (ABCC2), koji se nalazi na hromosomu 10.[2] To je autosomno recesivna bolest i vjerovatno je posljedica mutacije gubitka funkcije, budući da mutacija utječe na citoplazmatski/vezujući domen.

Dijagnoza

Obilježje Dubin–Johnsonovog sindroma je neobičan omjer između nusprodukata biosinteze hema:

  • Nezahvaćene osobe imaju odnos koproporfirina III prema koproporfirinu I oko 3–4:1.
  • Kod pacijenata sa Dubin–Johnsonovim sindromom, ovaj odnos je obrnut, pri čemu je razina koproporfirina I 3–4 puta veća od koproporfirina III. Analiza mokraćnog porfirina pokazuje normalan nivo koproporfirina, ali izomer I čini 80% ukupnog (normalno 25%).

U prva dva dana života, zdrava novorođenčad imaju omjere koproporfirina u urinu slične onima kod kod pacijenata sa Dubin-Johnsonovim sindromom; do 10 dana života, međutim, ovi nivoi se pretvaraju u normalan odnos odraslih.[7]

U post mortem autopsijama, jetra ima tamnoružičasti ili crni izgled, zbog nakupljanja pigmenta.

Obilni kanalikulski višestruko rezistentni protein uzrokuje transfer bilirubina u žučni kanal. Izoforma ovog proteina je lokalizirana na apikalnoj membrani hepatocita, omogućavajući transport glukuronida i glutationa konjugata natrag u krv. Visoki nivoi gama-glutamil transferaze (GGT) pomažu u dijagnosticiranju patologija koje uključuju bilijarnu opstrukciju.

Diferencijacija od Rotorovog sindroma

Dubin-Johnsonov sindrom je sličan Rotorovom, ali se može razlikovati po:

Rotorov sindrom Dubin–Johnsonov sindrom
Fenotip jetre Normalno histološko stanje i izgled Jetra ima crnu pigmentaciju
Vizuelizacija žučne kese Žučna kesa može se vizualizovati oralnim holecistogramom Žučna kesa se ne može vizualizirati
Sadržaj ukupnog urinskog koproporfirina Visok sa <70% što je za izomer 1 Normalan sa >80% izomera 1 (normalan urin sadrži više izomera 3 nego izomera 1)

Da se uoči razlika između Dubin–Johnsonovog i Rotorovog sindroma može također uraditi i test aktivnosti MRP2. Za to se koristi klirens bromsulftaleina, koji se naziva test klirensa bromsulftaleina. Pritom 100 jedinica BSP ubrizgava se intravenozno, a zatim se čisti. U slučaju Dubin–Johnsonovog sindroma, klirens bromsulftaleina će biti u roku od 90 minuta, dok je u slučaju Rotor sindroma klirens spor, odnosno za čišćenje potrebno je više od 90 minuta.

Tretman

Dubin–Johnsonov sindrom je benigno stanje i nije potrebno liječenje. Međutim, važno ga je prepoznati, kako se ne bi pomiješalo s drugim hepatobilijarnim poremećajima povezanim s konjugiranom hiperbilirubinemijom, koji zahtijevaju liječenje ili imaju drugačiju prognozu.[8]

Prognoza

Prognoza je dobra, a liječenje ovog sindroma obično nije potrebno. Većina pacijenata je asimptomska i imaju normalan životni vijek.[5] Neka novorođenčad imaju holestazu.[5] Hormonski kontraceptiv] i trudnoća mogu dovesti do otvorenih žutica i ikterusu (žutilo očiju i kože).

Historija

Dubin–Johnsonov sindrom su prvi put opisali dvojica muškaraca — dr. Frank Johnson, vojni ljekar i istraživač u Upravi veterana i Institutu za patologiju oružanih snaga u Washingtonu, DC, i dr. Isadore Dubin, kanadski patolog koji je tada radio zajedno s njim.[9] Dr. Johnson studirao je medicinu na Howard University College of Medicine i suočio se sa značajnom diskriminacijom u svojoj medicinskoj karijeri, zbog toga što je bio Afroamerikanac, te je čak bio odbijen od aktivne dužnosti tokom Bitke kod Bulgea, uprkos tome što je potporučnik i školovani ljekar.[10] Kasnije, tokom stažiranja, morao je da spava u sanatorijumu za tuberkulozu, pošto bolnica nije dozvoljavala afroameričkim ljekarima da žive u istim rezidencijama kao i bijeli ljekari, a bio je onemogućen da radi na nekoliko službi, uključujući opću hirurgiju. [10] Ova iskustva, zajedno sa njegovim inherentnim interesovanjem za hemiju, natjerala su ga da se bavi patologijom, gdje je na kraju upoznao dr. Dubina i opisao ovaj sindrom po prvi put.

Također pogledajte

Reference

  1. ^ "Dubin-Johnson syndrome | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program". rarediseases.info.nih.gov. Arhivirano s originala, 14. 4. 2021. Pristupljeno 11 April 2019.
  2. ^ a b c Strassburg CP (2010). "Hyperbilirubinemia syndromes (Gilbert-Meulengracht, Crigler-Najjar, Dubin-Johnson, and Rotor syndrome)". Best Practice & Research: Clinical Gastroenterology. 24 (5): 555–571. doi:10.1016/j.bpg.2010.07.007. PMID 20955959.
  3. ^ a b Gensler, Ryan; Delp, Dean; Rabinowitz, Simon S. (2020). "Dubin Johnson Syndrome". NORD (National Organization for Rare Disorders) (jezik: engleski). Arhivirano s originala, 2016-04-25. Pristupljeno 2021-09-30.
  4. ^ a b c "Dubin-Johnson syndrome | Genetic and Rare Diseases Information Center (GARD) – an NCATS Program". rarediseases.info.nih.gov. Arhivirano s originala, 30. 9. 2021. Pristupljeno 2021-09-30.
  5. ^ a b c Suzanne M Carter, MS Dubin–Johnson Syndrome na eMedicine
  6. ^ Kumar, Vinay (2007). Robbins Basic Pathology. Elsevier. str. 639.
  7. ^ Rocchi E, Balli F, Gibertini P, et al. (June 1984). "Coproporphyrin excretion in healthy newborn babies". Journal of Pediatric Gastroenterology and Nutrition. 3 (3): 402–7. doi:10.1097/00005176-198406000-00017. hdl:11380/612304. PMID 6737185.
  8. ^ Up-to-date: "Inherited disorders associated with conjugated hyperbilirubinemia"
  9. ^ Dubin, IN; Johnson, F (September 1954). "Chronic idiopathic jaundice with unidentified pigment in liver cells; a new clinicopathologic entity with a report of 12 cases". Medicine (Baltimore). 33 (3): 155–198. doi:10.1097/00005792-195409000-00001. PMID 13193360.
  10. ^ a b Kennedy, Charles Stuart (1992). Dr. Frank B. Johnson Oral History Interview. Armed Forces Institute of Pathology Oral History Program. Archived by the Internet Archive, retrieved March 24, 2016.

Vanjski linkovi