Hemokin C-C motivnog liganda 1 (CCL1), kod ljudi poznat i kao mali inducibilni citokin A1 i I-309. CCL1 je mali glikoprotein koji pripada porodici CC hemokini.
CCL1 kodiran je CCL1 genom koji je jedan od nekoliko gena hemokina grupiranih na hromosomu 17, pozicija 17q11.2-q12.[6] Eksprimira se specifično aktiviranim T-ćelijama, nakon sekundarne stimulacije.[7]Homologni mišji gen naziva se Tca-3.
Otkriće
CCL je prvi ljudski CCL hemokin koji je identificiran molekulskim kloniranjem tokom traženja eksprimiranih gena pomoću T-ćelija.[8]
CCL1 stimulira privremeno povećanje koncentracije slobodnog citoplazmatskogkalcija u monocitima, ali ne i u drugim tipovima ćelija.Nadalje, CCL1 inhibira apoptoze u timusnim ćelijskim linijama, putem RAS / MAPK, ali mže spriječiti apoptozu koja je inducirana deksametazonom u kulturama ćelija mišjeg timusnog limfoma.[10][13][14]
Klinički značaj
CCL1 je uključen u upalne procese putem aktiviranja leukocita i mogao bi imati presudnu ulogu u angiogenezi i drugim virusnim i tumorskim procesima.[15][16][17] Naprimjer, transkripcija CCL1 po većanau primarnim ljudskim CD4 +T-ćelijama koje eksprimiraju T-ćelijske imunoglobuline i protein 3 koji sadrži domen mucina (TIM-3) i identificiran je kao diferencijalno transkribirani gen u CD4+ćelijama T-ćelija koje eksprimiraju TIM-3 za regulaciju antitumorske imunosti. CCL1 je također prekomjerno eksprimiran u ATL ćelijama i posreduje autokrinu antiapoptoznuu petlju duž CCR8 za in vivo rast i preživljavanje leukemijskih ćelija. Zbog ovih činjenica, poremećaj regulacije CCL1 može dovesti do patogeneze nekoliko bolesti. CCL1 ima ulogu u različitim funkcijama CNS-a i mogao bi biti povezan s nekim neuroinflamatornim poremećajima. Pored ostalih hemokina, poput CCL2, CCL3 i CCL4, u razvoju apscesa mozga zabilježeno je i prisustvo CCL1, što je najverovatnije dovelo do priliva limfocita i monocita, a time adaptivniog imunskog odgovora hronične opstruktivne plućne bolesti.[18]
Budući da se CCL1 veže za CCR8 receptor, neke bolesti mogu biti uzrokovane poremećajem regulacije i disfunkcijom ovog receptora. Naprimjer, ekspresija iRNK CCL1 i CCR8 otkrivena je u CNS –u miševa s eksperimentalnim autoimunskim encefalomielitisom (EAE).[19] Međutim, pokazalo se da je i receptor CCR8 povezan s fagocitnim makrofagima i aktiviranom mikroglijom u MS lezijama i da je u direktnoj korelaciji s demijelinizacijskom aktivnošću. Receptor CCR8 može poslužiti kao osnovni receptor za razne sojeve HIV-1 tropskih, dualno-tropskih i makrofagnih tropskih područja HIV-1. Dakle, CCl1 je takođe proučavan kao mogući snažni inhibitor fuzije ćelija i ćelija posredovanih ovojnicom HIV-1 i virusnom infekcijom.[20]
Zbog patoloških promjena koje mogu biti uzrokovane poremećajem regulacije receptora CCR8, neka istraživanja usredotočena su na mogućnosti njegove inhibicije. Pokušavaju naćii put za suzbijanje apoptotske aktivnost CCL1, uklanjanjem tri aminokiseline sa C-kraja CCL1 smanjuje vezanje CCR8, ali pretvara CCL1 u snažniji CCR8 agonist, što dovodi do povećanog unutarćelijskog oslobađanja kalcija i povećane antiapoptotske aktivnosti.[21]
^Miller MD, Wilson SD, Dorf ME, Seuanez HN, O'Brien SJ, Krangel MS (oktobar 1990). "Sequence and chromosomal location of the I-309 gene. Relationship to genes encoding a family of inflammatory cytokines". Journal of Immunology. 145 (8): 2737–44. PMID2212659.
^Zingoni A, Soto H, Hedrick JA, Stoppacciaro A, Storlazzi CT, Sinigaglia F, et al. (juli 1998). "The chemokine receptor CCR8 is preferentially expressed in Th2 but not Th1 cells". Journal of Immunology. 161 (2): 547–51. PMID9670926.
^Takabatake N, Shibata Y, Abe S, Wada T, Machiya J, Igarashi A, et al. (oktobar 2006). "A single nucleotide polymorphism in the CCL1 gene predicts acute exacerbations in chronic obstructive pulmonary disease". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine. 174 (8): 875–85. doi:10.1164/rccm.200603-443OC. PMID16864713.
